رمی جمرات

با سلام و درود، به بهانه‌ی برگزاری مراسم باعظمت حجة الاسلام.

 

رمی جمرات

انسان همواره در معرض هجوم وسوسه شیاطین است و شیطان به‌وسیله‌ی نفس، ما را رها نمی‌کند؛ و خدای سبحان فرمود: هر وقت این دشمن (شیطان) به سمت شما آمد، به من پناهنده شوید، او همواره به سراغ شما خواهد آمد: «وَ إِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» اگر فکر گناه در شما پیدا شد، بدانید که شیطان درصدد هجوم و حمله است، هنگام حمله‌ی دشمن باید به پناهگاه بروید.

وقتی گرفتار وسوسه شدید تنها گفتن: «اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم» کافی نیست، استعاذه‌ی لفظی گرچه عبادت است ولی اثری جز محور لفظ ندارد. هنگامی که آژیر خطر را شنیدید باید به پناهگاه بروید، اگر کسی آژیر خطر را بشنود، در فضای باز ایستاده و بگوید: «من به پناهگاه پناهنده می‌شوم!» این پناهنده شدن و پناه بردن نیست بلکه وقتی آژیر خطر شنیده شد، انسان باید به پناهگاه پناه ببرد. قرآن کریم فرمود: هرگاه میل و هوس گناه پیدا کردید، این «میل»، آژیر خطر است هر چه زودتر به پناهگاه بروید، در خود احساس بیچارگی و ضعف کنید، به آن قویِ محض، پناهنده شوید که جز او- جلّ جلاله- پناهگاهی نیست «و َلَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا».

در مسأله رمی جمرات نه آن جمره، شیطان است و نه این سنگ زدن، رمی شیطان. رمی کردن در زمان جاهلیت نیز بود و اکنون شیطان انسی هم این رمی را انجام می‌دهد. بدیهی است که شیطان هرگز با هفت سنگ طرد نمی‌شود، فقط استعاذه است که او را طرد می‌کند.

خودش فرمود: اگر به من پناهنده شوید، شما را پناه خواهم داد، آری او عالی‌ترین پناهگاه است. و نیز فرمود: وقتی مناسک مِنی به پایان رسید و احساس کردید که تقوای این عمل به سمت خدا نیل دارد و خود را نائل و بالا رفته یافتید، محصول کارتان را بررسی کنید.

انسانهای بی‌هدف:

مردم دو دسته‌اند: بعضی فقط دنیا را می‌خواهند و نمی‌گویند: خدایا به ما در دنیا حسنه بده، زیرا به فکر «حلال و حرام»، «حَسَن و قبیح» و «طیّب و خبیث» نیستند، نه تنها مقالت لفظی بلکه منطق آنها این است که «خدایا! به ما دنیا بده، خواه حلال خواه حرام، خواه حسن، خواه قبیح، خواه طیّب، خواه خبیث» (فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا)؛ این گروه در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند زیرا عالی‌ترین دیدشان، نشأه طبیعت است؛ و اینها چون تشنگانی هستند که یا به دنبال سراب می‌روند و یا به دنبال چاه و چشمه، ولی بدون وسیله.

به فرموده قرآن، انسان ملحد و تبهکار، یا بی‌هدف است یا بی‌وسیله. انسان «بی‌هدف» در پایان عمرش می‌فهمد به «بیراهه آمده» است. انسانی که «هدف دارد» ولی وسیله را به‌طور صحیح شناسایی نکرده، در پایان راه می‌فهمد که «بی‌وسیله» است. «کَسَرابٍ بِقیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ ماءً» مانند انسان تشنه‌ای که بی‌هدف دنبال آب می‌گردد. او آنچه را که از دور می‌بیند «سراب» است نه «آب»، وقتی عمرش به پایان رسید «حَتَّی إِذا جاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئاً» می‌فهمد که به‌دنبال سراب حرکت کرده است و تمام توانش را در این راه صرف کرد ولی عطش همچنان باقی ماند، چون سراب هم رفع عطش نمی‌کند. یا آب هست، ولی برای رسیدن به آن، به وسیله‌ای متوسل نیست و مانند کسی است که: «کَباسِطِ کَفَّیْهِ إِلَی الْماءِ لِیَبْلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهِ» انسان تشنه‌ای که از دور، دست بر آب دارد، همواره تشنه است، آب را می‌بیند ولی به سمت آب حرکت نمی‌کند، دست را باز کرده که آب به دهانش برسد و چون از دور، دستی بر چشمه‌سار دارد، همواره عطشان است؛ یا دو دست را به دو لبه‌ی چاه گذاشته و سر در دهان چاه فرو برده که زبانش را به آب چاه برساند ولی نه طنابی داد و نه دلوی؛ چون «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ» برای او مطرح نبوده است. کافر این چنین است. او دنیا را می‌خواهد و هیچ بهره معنوی ندارد.

صالحان چه کسانی هستند؟

بعضی از زائران بیت خدا که مناسک منی را انجام داده‌اند، از خداوند حسنه دنیا و آخرت می‌خواهند و خدا نیز عطا می‌کند: «وَ آتَیْناهُ فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحینَ» ما در دنیا به او حسنه داده‌ایم و در آخرت به صالحین ملحق خواهد شد.

درباره گروه دوم فرمود: «أُولئِکَ لَهُمْ نَصیبٌ مِمَّا کَسَبُوا وَ اللَّهُ سَریعُ الْحِسابِ» و این حسنه را هم در جای دیگر، قرآن بازگو فرموده است: حسنه، همان مزد رسالت نبی اکرم(ص) است؛ «قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا المَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسنًا»

عالی‌ترین مصداق حسنه، تولی اولیای الهی و تبعیت از اولیای حق و عرضه بر میزان الهی (قرآن کریم و عترت طاهرین) است و ما باید خود را با این میزان ارزیابی کنیم.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

حـج

حج بت‌پرستان و حج موحدان:

بت‌پرستها نیز همچون موحدان، حج به‌جا می‌آوردند، منتهی فرقی که هست اینکه: بت‌پرستان (شب یازدهم و دوازدهم) بعد از انجام مناسک مِنی، به بازگو کردن افتخارات نیاکانشان می‌پرداختند که: قبیله‌ی ما اینچنین.... عشیره‌ی ما آنچنان... و ... لیکن زائر موحد بعد از انجام مناسک منی (شب یازدهم و دوازدهم) وقت خود را به‌یاد حق می‌گذراند: «فَإِذَا قَضَیْتُمْ مَنَاسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللَّهَ کَذِکْرِکُمْ آبَاءَکُمْ» شب را در منی بمانید که به‌یاد حق باشید، همان‌طوری‌که دیگران به‌یاد نیاکانشان بودند بلکه بیشتر و شدیدتر.

محبت دیگران منحصر در محدوده‌ی طبیعت است و محبت انسان موحد، در محدوده‌ی عقل. انسان موحد، اگر اهل ذِکر یا ذُکر باشد «یادش» شدیدتر؛ و اگر اهل محبت باشد «مودّت و محبتش» قوی‌تر است. لذا فرمود: محبت مؤمنان به خدا شدیدتر از محبت دیگران است (وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ).

سرزمین منی تجلیگاه تولّی و تبرّی:

قرآن برای اعمال و احکامی که در منی مطرح است، حکمت‌هایی می‌فرماید: در منی مسأله «سنگ زدن» و «قربانی» است؛ و سپس نمونه‌ای از اسرار قربانی را بازگو می‌کند.

دو مرحله‌ی «جذب» و «دفع» هم در حد طبیعت است؛ یعنی در گیاهان، حیوانات و انسان‌های عادی هست. و هم در اوحدی از انسان‌ها وجود دارد که ناسازگار را دفع؛ و ملایم را جذب می‌کنند، منتهی در سطح طبیعت، نام مناسب خود را دارد یعنی گاهی به صورت جذب و دفع، گاهی به صورت شهوت و غضب، گاهی به صورت محبت و عداوت، گاهی به صورت ارادت و کراهت و...؛ ولی در انسان‌های مؤمن به صورت تولّی و تبرّی تجلی می‌کند که این تولی و تبری، همان رقیق شده‌ی جذب و دفع است و انسانی که به تولّی راستین و تبرّای صحیح رسیده است، جذب و تولّی او هنگام بیتوته در منی در یاد خدا متجلّی است چنان‌که دفع و تبرّی او در مناسک روز، تجلّی دارد.

انسان متقی به خدا وصل می‌شود:

خداوند می‌فرماید: قبل از قربانی سر را تیغ نکشید: «لا تَحْلِقُوا رُؤُسَکُمْ حَتَّى یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ» آنگاه مسأله قربانی را تشریح می‌کند و می‌فرماید: قربانی در جاهلیت نیز مرسوم بود که خون آن را به دیوار کعبه می‌مالیدند و گوشتش را آویزان می‌کردند. برای اینکه معبودشان قربانی را بپذیرد، دیوار کعبه را با خون قربانی رنگین و با گوشت قربانی تزیین می‌کردند. قرآن کریم فرمود: «لَنْ یَنَالَ اللهَ لُحُومُهَا وَلا دِمَاؤُهَا وَلکِنْ یَنَالُهُ التَّقْوَى» یعنی خون و گوشت قربانی که جزء مناسک منی است، به خدا نمی‌رسد؛ بلکه روح عمل که تقرب‌آور است و تقوای این کار، به خدا می‌رسد؛ عمل قربانی کردن در واقع یک حکم دارد و یک حکمت؛ حکم، کشتن یک گوسفند است و حکمت، با تقوا بالا رفتن.

در بخش تبرّی نیز بیان قرآن این است که سنگریزه‌ها، شیطان را رجم و طرد نمی‌کند بلکه این انزجار درونی شما است که شیاطین انس و جن را می‌راند. در رَجم جَمَره‌ها، آن انزجار از شیاطین جن و انس، «تبرّی» است و این تبرّی است که شما را از هر شیطنت و اهریمن درونی و بیرونی محافظت می‌کند.

 پس اگر حکمی بنام «هَدی» در قرآن کریم آمده است، سرّ و راز این حکم هم بازگو شده است. منتهی در این آیه کریمه، مطلبی است که در جای دیگر نیست؛ فرمود: «تقوا که روح قربانی است به خدا می‌رسد».

هر عملی با قصد قربت، قربانی است:

هر عملی که انسان به قصد قربت انجام بدهد قربانی است؛ نماز، قربانی روزانه ماست، در حدیث معروف آمده است که: «ثُمَّ إِنَّ الزَّکَاةَ جُعِلَتْ مَعَ الصَّلَاةِ قُرْبَاناً لِأَهْلِ الْإِسْلَامِ» در نهج البلاغه نیز امیرمؤمنان علی (ع) فرموده است که: «جُعلت الزکاه کالصلاه قرباناً». هر عملی که در آن تقرّب باشد، قربانی است. لیکن هیج عملی همانند «قربانی در سرزمین منی»، عامل تقوا نیست.

قرآن می‌گوید: خداوند عمل با تقوا را قبول می‌کند «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِین» در این آیه، سخن از «نیل» نیست، سخن از «قبول» است.

و اما در آیه کریمه «وَ لکِنْ یَنالُهُ التَّقْوی مِنْکُمْ» سخن از «وصول» است نه از «نیل» و «قبول».

در سوره فاطر آمده است: گاهی معارف به سوی «اللَّه» صعود می‌کند «إِلَیْهِ یَصعَدُ الکَلِمُ الطَّیِّبُ وَ العَمَلُ الصَّالِحُ یَرفَعُهُ» این تقوا نه تنها به طرف خدا صاعد می‌شود، بلکه به خدا می‌رسد و چون تقوا، وصف نفسانی روح انسان متقی است و جدای از جانِ انسان باتقوا نمی‌باشد، اگر تقوا به خدا رسید، انسان سالک نیز به خدا می‌رسد.

مبادا خود را هدر کرده و رایگان بفروشیم.

مبادا شب آنقدر بخوریم که نتوانیم سحر برخیزیم.

شما هر قدر می‌توانید سیر کنید که قبل از مرگ به لقاءاللَّه برسید که جان انسان با تقوا به خدا می‌رسد.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

اسرار سرزمین عرفات، مشعر و منی

 

زائران بیت خدا که عازم زیارت کعبه‌ی مقدسه و حرم رسول خدا (ص) هستند، باید با آشنایی به اسرار حج و زیارت، این ضیافت را استقبال کنند. اصولاً باید توجه کرد که تزکیه‌ی هر عملی به منزله‌ی بیان اسرار آن عمل است. قهراً همه‌ی اعمال دینی سرّی دارد نه تنها عبادات که معاملات نیز خالی از اسرار نیست؛ چون مسأله «یُعَلِّمُهُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَةَ وَ یُزَکّیهِم» در سراسر معارف الهی ظهور کرده است؛ یعنی «تعلیم کتاب و حکمت»، هم به عقاید و اعمال و اخلاق عبادی برمی‌گردد و هم به مسایل تجاری، اقتصادی، سیاسی، نظامی و... ؛ «یُزَکّیهِم» برای بیان باطن اعمالی است که انسان با آن اعمال، خدای خود را «عبادت» می‌کند یا به دستور خدا امتثال می‌کند. پس بنابراین بیان هر عملی، سرّی دارد که توجه به آن، مایه‌ی تزکیه‌ی روح خواهد شد. و رسول خدا (ص) گذشته از اینکه مفسّر و مبیّن قرآن و معلم کتاب و حکمت است، مبیّن راز و رمز این کتاب و حکمت نیز هست. از این جهت، مُزَکّیِ نفوس هم می‌باشد.

فلسفه‌ی آشنایی با اسرار عبادتها:

بخش مهم «تزکیه‌ی نفوس» در پرتوی آشنایی با اسرار عبادتها و دستورهای دینی است. منتهی حج یک خصیصه‌ای دارد که ائمه (ع) و شاگردان آنها درباره‌ی اسرار آن، دستورات سودمند بهتر و بیشتری داده‌اند که یکی از آن رهنمودها، جریان مصاحبه‌ای بود که بین امام سجاد (ع) با شبلی اتفاق افتاده بود. این حدیث مضمون بسیار دقیق و برجسته‌ای دارد که اسرار حج را می‌آموزد.

حاجی در روز ترویه معمولاً احرام می‌بندد تا شب نهم را در سرزمین عرفات بماند و وقوف لازم روز نهم را درک کند. شب دهم از عرفات به مشعر برود در آنجا بیتوته کند و روز دهم بعد از طلوع آفتاب از آن محدوده عبور کند و وارد سرزمین منیٰ شود. وقتی وارد سرزمین منیٰ شد، قربانی، حلق و رَمیِ جَمَرات می‌کند.

اینها وظایفی است که در روز دهم و بعد از دهم باید انجام شود که بعضی از آنها واجب و برخی مستحب می‌باشد.

حقیقت حج این نیست که انسان فقط اعمال ظاهر را انجام دهد چنان‌که در برخی از روایات دیگر، غیر از جریان امام سجاد (ع) هم آمده است که فرمود: می‌دانید وقتی حاجی احرام بسته است چرا باید به عرفات برود و بعداً بیاید طواف کند؟ چون عرفات خارج از مرز حرم است و اگر کسی مهمان خدا بود، اول باید بیرون دروازه‌ی ورود، آنقدر دعا و ناله کند تا لایق ورود حرم شود لذا در عرفات، چه شب و چه روز عرفه و مخصوصاً در روز عرفه، دعای مخصوص دارد که جزء فضایل برجسته و وظایف مهم روز عرفه است. حتی اگر کسی در عرفات نباشد نیز یکی از فضایل برجسته‌ی آن روز، مسأله‌ی دعاست. مخصوصاً دعای عرفه سالار شهیدان، حسین بن علی(ع).

طبق بیانی که از امیرالمؤمنین علی (ع) رسیده است: زائر باید ابتدا خارج از محدوده‌ی حرم آنقدر دعا کند و خود را تزکیه و تطهیر کند تا لایق ورود مرز حرم شود. از این جهت گفته‌اند: قبل از طواف باید به عرفات یعنی بیرون دروازه رود زیرا اگر بنده‌ای بخواهد نزد مولایش حضور یابد، ابتدا باید پشت در آنقدر بایستد تا اجازه‌ی ورود بگیرد.

سرّ وقوف در عرفات:

حاجیان که در روز نهم به سرزمین عرفات می‌روند، آنجا دعا می‌کنند تا لیاقت کسب نمایند و در حقیقت اجازه‌ی ورود به خانه‌ی خدا را از خدا مسألت کنند. وقتی دعا و راز و نیاز به درگاه ذات اقدس اله کرده و لیاقت پیدا نمودند، آنگاه به محدوده‌ی حرم وارد می‌شوند. اسرار عرفات فراوان است که حداقل پنج سرّش در آن حدیث مرسل آمده است:

1-- وقوفِ در عرفات برای آن است که انسان به معارف و علوم الهی واقف شده و از اسرار الهی، نظام ربانی، نظام آفرینش حق و کیفیت پرورش ذات اقدس اله باخبر شود. بداند که خداوند به همه‌ی نیازهای او واقف است و برای رفع همه‌ی نیازمندی‌های او تواناست. خود را به خدا بسپارد و احساس کند که فقط بنده‌ی او و محتاج اوست و نه کس دیگر؛ و فقط او را اطاعت کند. طاعت او سرمایه است و وسیله‌ی هر بی‌نیازی است (وَ طَاعَتُهُ غنَاءٌ)

2-- باید در آنجا عارف شود و بداند که ذات اقدس اله، به صحیفه‌ی قلب و رمز و راز او آگاه است. یعنی آیه کریمه‌ی «إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ» را در سرزمین عرفات به‌خوبی درک کند.

در آیه آمده است: شما هر حرفی که می‌زنید و هر کاری را که انجام می‌دهید و هر سرّی را که در درونتان دارید، خدا مستحضر است. راز نهانتان را می‌داند. حتی چیزهایی را که برای خود شما روشن نیست و به‌طور ناخودآگاه در زوایای شیار مغز، قلب و روحتان عبور می‌کند.

اگر انسان بداند که قلبش در مشهد و محضر حق است، همان‌طور که گناهِ زبان و دست و پا ندارد، گناه خیالی و فکری هم نمی‌کند. و یاوه در دل نیز ندارد همان‌طور که حرف باطل و یاوه بر لب ندارد، آرزوهای یاوه در دل نیز ندارد. همان‌طور که به کسی بد نمی‌گوید، بدِ کسی را نیز در دل نمی‌طلبد. و همان‌طوری‌که بدنش را تطهیر کرده، قلبش را نیز از خاطرات آلوده، تنزیه می‌کند.

3-- شایسته است کسی که در روز نهم در عرفات به‌سر می‌برد، از جبل الرحمه، آن کوه رحمت بالا رود و دعایی را که گفته‌اند سالار شهیدان حسین بن علی (ع) قسمت چپ آن کوه رو به کعبه ایستاد و خواند، بخواند.

«جبل الرحمة»در سرزمین عرفات است. امام سجاد (ع) فرمود: انسان وقتی بالای کوه رحمت می‌رود؛ راز و سرّ بالای کوه رحمت رفتن این است که بداند: خداوند رئوف و رحیم است «بکل مؤمن و مؤمنة و یتولی کل مسلم و مسلمة».

رحمت خاص الهی: خداوند به هر زن ومرد مسلمان، رئوف و مهربان و متولی هر مرد مسلمان است. گرچه ولایت خدا نسبت به همگان تکوینی است و او ولیّ کلّ است (هُنالِکَ الْوَلایَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ)؛ و گرچه رحمت خدا فراگیر و برای عموم است (رَحْمَتی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ) ولی در کنار آن «رحمت عام»، «رحمت ویژه» و خاصی دارد که برای همه نیست.

این‌که فرمود: «کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» و همچنین «رَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ»، رحمت خاص یعنی برای متقیان است.

(فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ) من تنظیم و لازم می‌کنم برای خودم (فَسَأَکْتُبُهَا عَلی نَفْسِی لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ)، چون «کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلی نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ» عهده‌دار یک بخش است که خدا رحمت را بر خودش لازم کرده است. اما برای چه کسی، مشخص نکرده است؛ به عبارت دیگر این آیه که فرمود: «فَسَأَکْتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ»، مشخص کرده است که «رحمت خاص را به چه کسی می‌دهد» اما مشخص نکرد «بر چه کسی لازم می‌کنم که رحمت خاص را بپردازد».

از مجموع دوآیه مشخص می‌شود خداوند بر خودش لازم کرده است که رحمت خاص را به پرهیزکاران بپردازد. جبل رحمت، انسان را به این راز و رمز آشنا می‌کند که: خدا یک رحمت خاص دارد برای مرد و زن «با ایمان» و رحمت خاصّ دیگری دارد برای مرد و زن «مسلمان».

بالای کوه رحمت رفتن، انسان را عارف و مزیّن به این سرّ می‌کند. یعنی نسبت به مرد و زن «مؤمن» رحمت خاص دارد و نسبت به مرد و زن «مسلمان» ولایت خاصّ. انسان یک نوع برخورد با انسانهای دیگر در سراسر عالم دارد و برخورد دیگری نیز با برادران و خواهران ایمانی و اسلامی.

وقتی بالای کوه رحمت رفت و به این سرّ آشنا شد، در رفتار، گفتار و نوشتارش آن را پیاده می‌کند. این سه راز از اسرار پنج‌گانه‌ی سرزمین عرفات است.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 8ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

در اعمال شب ترویه و شب عرفه

مستحب است در شب ترویه (شب هشتم ذی‌الحجه) و شب عرفه این تسبیح خوانده شود:

سبحَانَ مَنْ فِی السَّمَاءِ عَرْشُهُ‏

سبحَانَ الَّذِی فِی الْأرْضِ سَطوَتُهُ

سبحَانَ الَّذِی فِی الْبحْرِ سَبِیلُهُ

سبحَانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلطَانُهُ

سبحَانَ الَّذِی فِی الجَنَّةِ رَحمَتُهُ

سبحَانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضَاؤُهُ

سبحَانَ الَّذِی فِی الهوَاءِ أَمْرُهُ

سبحَانَ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاء

سبحَانَ الَّذِی وَضَعَ الأرضَ

سبحَانَ مَنْ لَا مَنجَا‏ مِنْهُ إِلَّا إِلَیْهِ

 

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 7ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه معنوی نوش کنید: یک لقمه حکمت در باب اعمال

سلام بر ماه ذی‌الحجه، سلام بر حاجیان بیت‌الله الحرام، سلام بر رهروان بیت‌الله الحرام و سلام بر رهروان کوی یار در هر جای عالم که هستند و به هر کاری که مشغول هستند.

 در حال عبور از گذر ایام هستیم که خداوند برای تمامیت آن، احترام ویژه قائل شده و ارزش هر عمل مثبتی را حداقل دو برابر قرار داده. همانطور که دیه‌ی آدم هم در ماه حرام دو برابر می‌شود؛ ارزش هر انسانی نزد خداوند بالا می‌رود و صدالبته گناهان هم به درگاه الهی از زشتی و اثرات بدتری برخوردار هستند.

ماه ذی‌الحجه نزد خداوند از چنان احترامی برخوردار است که خداوند به ده شب آن قسم یادکرده و سپس به شب نهم و دهم آن‌هم جداگانه قسم یادکرده که دلائل و بررسی و تفسیر و تأویل این مطلب در جای دیگری باید صورت بگیرد. اما به‌راستی اگر بخواهیم از این ایام استفاده کنیم و به قرب الهی نزدیک شویم چه باید بکنیم؟

• آیا به حج برویم؟
• آیا دهه را روزه ‌بگیریم؟
• آیا ذکر و نماز مخصوص این ایام را داشته باشیم؟
• آیا به زیارت کربلا مشرف شویم؟

همه‌ی این‌ها مطلوب و پر ثواب است. اما خداوند برای قبولی اعمال شرطی در قرآن قرار داده و فرموده‌اند: «إِنَّما یَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ» همانا خداوند فقط از اهل تقوا می‌پذیرد.

🌷 «ت» تقوا؛ ترک گناه،

🌷 «ق»؛ قیام برای انجام واجبات،

🌷 «و»؛ ورع و کناره‌گیری شدید از گناه،

🌷 «1»؛ اخلاص در عمل،

در هر کس این چهار عمل جمع شده او اهل تقوی است و خداوند اعمال مثبت او را می‌پذیرد.

شرط قبولی تقوی؛ و شرط تقوی؟

حرکت اول به‌سوی تقوی، ترک گناه است. مخصوصاً گناهان کوچک که البته همه گناهان بزرگ هستند؛ زیرا در محضر الهی صورت می‌گیرند و اصلاً تکرار گناهان صغیره آن گناه را کبیره می‌کند.

رسول اکرم (ص) در سفری در بیابان به همراهان فرمودند: هیزم جمع کنند. هر کس به طرفی رفت مدتی تفحص کردند و برگشتند. عرض کردند هیزمی در این صحرا نیست. حضرت فرمودند: بگردید، حتی خارهای کوچک را جمع کرده بیاورید. رفتند چنین کردند. تلی از چوب‌های کوچک و بزرگ جمع شد. حضرت فرمودند: گناهان شما هم همین‌طور انباشته می‌شود، خطاها و اشتباهات اول به نظر نمی‌آیند؛ اما کم‌کم در زندگی ما فاجعه به بار می‌آورند. فاجعه هم این است که به‌جایی ما را می‌رساند که دیگر نه خود خطا و نه اثر خطا و نه نتیجه‌ی آن برایمان مهم نخواهد بود.

روایتی بسیار زیبا از رسول اکرم (ص) خطاب به مولایمان علی علیه‌السلام:

 🌷سه برنامه است که هر کس خدا را با آن‌ها ملاقات کند از بهترین مردم است.

1- کسی که به آنچه بر او واجب است عمل کند؛ او برترین بنده است.

2- کسی که به‌روزی داده‌شده قناعت کند. (حریص نباشد)؛ او بی‌نیازترین مردم است.

3- کسی که از تمام حرام‌ها خودداری کند؛ او پارساترین بندگان خداست.

🌷 یا علی! اگر این سه چیز در کسی نباشد؛ عملش ناتمام است.

1- اخلاق که با آن با مردم مدارا کند.

2- حوصله و حلمی که با آن جهل جاهل را برگرداند.

3- قدرت و اراده‌ای که او را از خطا و اشتباه و گناه مانع گردد.

🌷 یا علی! اسلام عریان است، لباسش حیا، زینتش عفاف، جوانمردی‌اش عمل صالح و ستونش ورع و پارسایی است.

 

ای بزرگوار، گناهان کوچک مانند سنگریزه‌های جلوی پای ما هستند که برای زمین نخوردن باید مراقبشان باشیم. مواظب سنگریزه‌ها باشید.

روزی حکیمی در میان کشتزارها قدم می‌زد که با مرد جوان غمگینی روبه‌رو شد. حکیم گفت: «حیف است در چنین روز زیبایی غمگین باشی.» مرد جوان نگاهی به دور و اطراف خود انداخت و پاسخ داد: «حیف است؟! من که متوجه منظورتان نمی‌شوم!» گرچه چشمان او مناظر طبیعت را می‌دید اما به‌قدری فکرش پریشان بود که آنچه را که باید، دریافت نمی‌کرد.

حکیم با شور و شعف اطراف را می‌نگریست و به گردش خود ادامه می‌داد و درحالی‌که به‌سوی برکه می‌رفت از مرد جوان دعوت کرد تا او را همراهی کند. به کنار برکه رسیدند، برکه آرام بود. گویی آن را با درختان چنار و برگ‌های سبز و درخشانش قاب کرده بودند. صدای چهچهه پرندگان از لابه‌لای شاخه‌های درختان در آن محیط آرام و ساکت، موسیقی دلنوازی می‌نواخت. حکیم درحالی‌که زمین مجاور خود را با نوازش پاک می‌کرد از جوان دعوت کرد که بنشیند. سپس رو به جوان کرد و گفت: «خواهش می‌کنم یک سنگ کوچک بردار و آن را در برکه بینداز.»

مرد جوان سنگریزه‌ای برداشت و با تمام قوا آن را درون آب پرتاب کرد. حکیم گفت: «بگو چه می‌بینی؟» مرد جوان گفت: «من آب موج‌دار را می‌بینم.» حکیم پرسید: «این امواج از کجا آمده‌اند؟» جوان گفت: «از سنگریزه‌ای که من در برکه انداختم.» حکیم گفت: «پس خواهش می‌کنم دستت را در آب فروکن و حلقه‌های موج را متوقف کن.»

مرد جوان دستش را نزدیک حلقه‌ای برد و در آب فروکرد. این کار او باعث شد حلقه‌های جدید و بزرگ‌تری به وجود آید. گیج شده بود. چرا اوضاع بدتر شد؟ از طرفی متوجه منظور حکیم نمی‌شد. حکیم پرسید: «آیا توانستی حلقه‌های موج را متوقف کنی؟» جوان گفت: «نه! با این کارم فقط حلقه‌های بیشتر و بزرگ‌تری تولید کردم.» حکیم پرسید: «اگر از ابتدا سنگریزه را متوقف می‌کردی چه؟!». حکیم گفت: «ازاین‌پس در زندگی‌ات مواظب سنگریزه‌های بسیار کوچک اشتباهاتت باش که قبل از افتادن آن‌ها در دریای وجودت مانع آن‌ها شوی. هیچ‌وقت سعی نکن زمان و انرژی‌ات را برای بازگرداندن گذشته و جبران اشتباهاتت هدر دهی».

نکته:

🌻 آثار اشتباهات با توجه به بزرگی و کوچکی آن‌ها بعد از گذشت مدتی طولانی و یا کوتاه، محو و ناپدید می‌شوند. ]البته برخی گناهان آثار ابدی خواهند داشت، نظیر آن ظلمی که بر ائمه اطهار رفت[

🌻 همان‌طور که اگر منتظر بمانی حلقه‌های موج هم از بین خواهند رفت؛ اما اگر مراقب اشتباهات بعدی‌ات نباشی، همیشه دریای وجودت پر از موج و تشویش خواهد بود.

🌻 بهتر است قبل از انجام هر عملی بافکر و تدبیر عواقب آن را بسنجی و سپس عمل کنی. بعد از حادثه‌ای بیهوده دست‌وپا زدن فقط اوضاع را بدتر می‌کند.

🌻 گاهی بهترین عمل، بی‌عملی است. ]یعنی هیچ کاری نکردن، بهتر از بد عمل کردن، البته گاهی... نه همیشه[

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 2ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه صبحانه‌ی معنوی: یک لقمه وَرَع

ای احمد بر تو باد به پارسائی و خودداری از برنامه‌های غیر خدائی؛ که ورع و پارسائی سر دین؛ و وسط دین؛ و آخر دین است. (معنای وَرَع: پرهیزکاری و پارسایی)

• ورع، عبد را به مقام قرب حق می‌رساند؛
• ورع، مانند گوهرهایی است که بر آویزه‌ی گوش می‌زنند و مانند نان در میان سفره است؛
• ورع، سر ایمان؛ و ستون دین؛ و همانند کشتی است؛
• همانطور که نجات از دریا برای کسی است که سرنشین کشتی است؛ همانطور نجات زاهدان در دنیا به ورع است.

ای احمد! ورع، درهای عبادت و بندگی را به روی عبد باز می‌کند و باعث بزرگواری و کرامت او در خلق عالم می‌شود؛ و با ورع است که عبد به مقام وصال حضرت الله می‌رسد.

 

 

تا چند از این خاک بمیرید و بزائید                 گامی بگذارید و بر افلاک برآئید

یکبار بمیرید و دوم بار نمیرید                      یکبار بزایید و دوم بار مزائید

یک روز مباشید و همه روز بباشید                 یکدم به مپائید و همه سال بپائید

از لب بسوی کوه و زکوه باز سوی لب             خواهید روان شد که همه رجع صدائید

باز آمدن و رفتن از این خانه شما را                از چیست بپرسید که چویند و چرائید

بر دولت و بر مال فزایش نکند سود               آن سود بود سود که بر خود بفزایید

خود منبع شهد و شکر و کان نباتید                تا چند به طمع شکر انگشت بخائید

ای پاک نژادان فلک قدر ملک صدر               تا کی بدر مفلسکان چهره بسائید

زین سوی بدان سوی و زین کوی بدان کوی    چون یوسف مصرید که در بیع و شرائید

 

رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: چون خداوند نسبت به بنده‌ای اراده خوبی کند،

• وی را در دنیای ظاهر و امور مادیِ باز دارنده از حق، زاهد نماید؛
• و در دین، تیزبینش کند؛
• و عیوبش را به وی بنمایاند؛

که به هر کس، این حقایق مرحمت شود، خیر دنیا و آخرت داده شده است.

 

همانا بدانید سه چیز هلاک می‌کند و سه چیز نجات می‌دهد؛

اما مهلکات:

• بخلی که دنبال شود؛
• هوی و هوسی که پیروی گردد؛
• و خود بینی.

 

و سه چیز نجات دهنده می‌باشد:

• خشیت از خدا در پنهان و آشکار؛
• میانه‌روی در فقر و غِنی؛
• عدالت در غضب و خوشنودی.

 

و سه چیز زینت دنیاست: مال، فرزند، زنان.

و سه چیز زینت آخرت است: علم، پاکدامنی، صدقه.

و اما زینت بدن در سه چیز است: کم خوری، کم خوابی، کم گفتن.

و زینت قلب در سه چیز است: صبر، سکوت، شکر.

و آن کس که به عالم آخرت منتقل شود و از سه چیز پاک باشد، وارد بهشت می‌شود: تکبر، بدهکاری، خیانت.

 

شفای درد بی درمان توئی تو             دوای غصه هجران توئی تو

به روز لطف و احسان و عنایت            عزیزا بحر بی پایان توئی تو

شب تاریک عاشق را چراغی              بهشت و روضه رضوان توئی تو

قراری بر دل زارم نباشد                             قرار این دل و هم جان توئی تو

ندیدم من وفا در طرف بستان             که من را لاله و بستان توئی تو

بود عشق تو آئین من ای دوست         مرا دین و مرا ایمان توئی تو

به دل جز تو تمنائی ندارم                 که دل را از ازل جانان توئی تو

دل مسکین تو از آغاز بردی               بر این دل دلبرا پایان توئی تو

موفق باشید.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

اعمال شب آخر ماه مبارک رمضان

وداع با ماه رمضان در آخرین جمعه آن:

جابربن عبدالله انصارى می‌گوید: در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان، خدمت حضرت رسول صَلَّى اللَّه عَلیهِ وَ آله رسیدم. چون نظر آن حضرت بر من افتاد فرمودند: که اى جابر این آخرین جمعه‌ از ماه رمضان است، پس آن را وداع کن و بگو:

اللّهُمَّ لا تَجعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ صِیامِنا اِیّاهُ فَاِنْ جَعَلتَهُ فَاجعَلْنى مَرْحُوماً وَ لا تَجعَلنى مَحْرُوماً

خدایا این ماه را ماه آخر روزه‌داری ما قرار مده و اگر چنین خواهی کرد پس مرا از کسانی قرار ده که مورد رحمت تو قرار گرفته‌اند و مرا از محرومین قرار مده.

پس بدرستى که هر که این دعا را در این روز بخواند به یکى از دو نیکی می‌رسد؛ یا به ماه رمضان آینده می‌رسد یا به آمرزش و رحمت خدا نایل می‌شود.

 

دعای وداع ماه مبارک رمضان:

که امشب یا فردا شب خوانده می‌شود:

اللَّهُمَّ لا تَجعَلْهُ آخِرَ العَهْدِ مِنْ صِیَامِی لِشَهْرِ رَمَضَانَ وَ أَعُوذُ بِکَ أَنْ یَطْلُعَ فَجْرُ وَ هَذِهِ اللَّیْلَةِ إِلّا وَ قَدْ غَفَرتَ لِی

 

 

 

شب آخر ماه مبارک رمضان:

امشب، شب دعاست:

زیباترین دعا، این دعای پیامبر (ص) است که ایشان در تمام شب‌های ماه رمضان بر آن مداومت داشتند و زیباست که ما در تمام عمر به آن مداومت داشته باشیم:

أللّهمّ أرِنَا الْحقَّ حقاً، وَ ارْزُقنا اِتِّباعَهُ؛ وَ أرِنَا الْباطِلَ باطِلاً، وَ ارْزُقنا اِجتِنابَهُ

 

امشب، شب نماز است:

ده رکعت نماز؛ به صورت پنج نماز دو رکعتی؛ که در هر رکعت، یک حمد و ۱۰ بار توحید خوانده شود.

در هر رکوع و سجود هر کدام ۱۰ مرتبه ذکر تسبیحات اربعه می‌خوانی؛

پس از اتمام ۱۰ رکعت، ۱۰۰۰ مرتبه می‌گویی «أستَغفِرُالله» و بعد سجده کرده و می‌گویی:

یا حَیُّ یا قَیّوم یا ذَالجَلالِ وَ الْاِکرام یَا رَحمَانَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِیمَهُمَا یَا أَرحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا إِلَهَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ إغْفِرلَنَا ذُنُوبَنَا وَ تَقَبَّلْ مِنَّا صَلاتَنَا وَ صِیَامَنَا وَ قِیَامَنَا

 

اگر نتوانستی این نماز را بخوانی، نماز دیگر:

دوازده رکعت نماز، شش تا دو رکعت، در هر رکعت یک حمد و ۲۰ توحید می‌خوانی؛ و پس از اتمام نماز ۱۰۰ مرتبه صلوات می‌فرستی.

 

نمازی دیگر:

بعد از نماز مغرب و خواندن چهار رکعت نافله‌ی مغرب، بگو:

یا ذَاالْمَن وَالطَّوْلِ، یا ذالجود یا مُصْطَفِىَ مُحَمدٍ و ناصره صَلِّ عَلى‏ مُحَمدٍ وَ آلِهِ، وَ اغْفِرْ لِی کُلَّ ذَنْبٍ أَحْصَیْتَهُ وَ هُوَ عِنْدَکَ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ

و بعد صد مرتبه بگو: «وَ اَتوبُ اِلَیه»

و بعد سجده کن و هر چه می‌خواهی از خداوند طلب‌کن.

 

امشب، شب قرآن است:

تلاوت سه سوره را امشب سفارش کرده‌اند: سوره انعام، کهف، یس.

پس از تلاوت این سه سوره، ۱۰۰ مرتبه می‌گویی «أستَغفِرُاللهَ رَبّی وَ أتوُبُ إلیه»

 

امشب شب ذکر است:

۲۵۰ مرتبه «یا رئوفاً بِعِبادِهِ الصالِحین»؛ ای رئوف به بندگان صالح (ما صالح نیستیم اما بندگان صالح خداوند را دوست داریم.)

هزار مرتبه «لا اله الا الله»

هزار مرتبه «یا أولُ یا آخر» اگر توانستید.

صلوات بر پیامبر (ص) به هر عدد که برایتان مقدور بود.

و ذکر امشب: ۲۸۷ مرتبه «یا سَمیعَ الدُّعا» سپس دعا می‌کنی و حاجاتت را می‌طلبی.

══✼✼══

آنگاه استاد نوشتند: «زیباترین حس سجده اینست در گوش زمین پچ‌پچ می‌کنیم اما در آسمان صدای‌مان را می‌شنوند.» دل‌خوشم به نیت پاکتان و دعایی که برایم در این شب‌ها زمزمه می‌کنید، شاید که در این شب‌ها گوشه نگاهی از آن ما بشود.

 

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

اذکاری برای شبهای قدر

استغفاری برای امشب:

«أللّهُمَّ وَ أستَغفِرُکَ لِکُلِّ ذَنبٍ اِسْتَوْجَبتُ مِنکَ بِهِ رَدَّ الدُّعاءِ وَ حِرمانِ الْاِجابةِ وَ خَیْبَةِ الطَّمَعِ وَ اِنْفِساخِ الرَّجاءِ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ و آل مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرهُ لی یا خَیْرَ الْغافِرین»

 

دعای شب ۲۳ ماه مبارک رمضان:

«اَللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی وَ أَصْلِح لِی جِسْمِی وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَداءِ فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ عَلَى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ»

 

نمازی پربرکت:

از امشب تا آخر ماه رمضان هر شب دو رکعت نماز خوانده شود، در هر رکعت سوره‌ی حمد، یک مرتبه و سوره‌ی توحید، سه مرتبه، خوانده شود، بعد از نماز این دعا خوانده شود:

«سُبحَانَ مَنْ هُوَ حَفِیظٌ لا یَغْفُلُ سُبحَانَ مَنْ هُوَ رَحِیمٌ لا یَعجَلُ سُبْحانَ مَنْ هُوَ قَائِمٌ لا یَسْهُو سُبحَانَ مَنْ هُوَ دَائِمٌ لا یَلْهُو»؛

منزّه است آن که نگهبان است و غفلت نمى‌کند، منزّه است آن که مهربان است و شتاب نمى‌ورزد، منزّه است آن که برپا است و از یاد نمى‌برد، منزّه است آن که همیشگى است و سرگرم نمى‌شود.

 

پس بگوید تسبیحات اربعه را هفت مرتبه پس بگوید:

«سُبحَانَکَ سُبحَانَکَ سُبحَانَکَ یَا عَظِیمُ اغْفِرْ لِیَ الذَّنْبِیَ العَظِیمَ»؛

منزّهى تو منزّهى تو، منزّهى تو، اى بزرگ، گناه بزرگ مرا بیامرز.

پس ده مرتبه صلوات بفرستد بر پیغمبر و آل او (ع)

امام جعفر صادق (ع) فرمودند: عدد ثواب این نماز و تسبیح فقط نزد خداوند متعال است.

 

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

اعمال شب بیست و یکم ماه رمضان

1️ صلوات

ختم صلوات برای آمرزش گناه و ترفیع درجات:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَیِّدِنَا وَ آلهِ صَلوةً یُنْجِینَا بِهَا مِنْ جَمِیعِ الأَحوَالِ وَ الاَوقاتِ وَ تَطَهَّرنَا بِهَا مِنْ جَمِیعِ السَّیِّئاتِ وَ تَرفَعُنَا بِهَا عِندَکَ أَعلَى الدَّرَجَاتِ وَ تَبْلُغَنَا بِهَا أَقصَى الغَایَاتِ مِنْ جَمِیعِ الخَیرَاتِ فِی الحَیَاتِ وَ بَعدَ المَمَاتِ

 

در این صلوات آنچه را که یک انسان کامل بخواهد از خدا طلب کند، جمع است.

عددش را ۷۰ مرتبه و همچنین ۱۰۰ مرتبه گفته‌اند و برای کسانی که خیلی نیازمند هستند عدد ۱۰۰۰ مرتبه را گفته‌اند که خدا با این عدد قضای مقدر شده را برمی‌گرداند. (ان‌شاءالله)

 

2️ استغفار

امشب شب استغفار و توبه است.

برنامه استغفار برای یک سال:

• بعد از نماز صبح: ۷۰ مرتبه «استغفرالله»
• بعد از نماز ظهر، عصر، مغرب و عشا ۳ مرتبه بگویید:

«أَستَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا إِلهَ إِلاّ هُو الحَىُّ القَیُّوم ذُوالجَلالِ وَ الإِکْرامِ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ»

که باعث می‌شود گناهانی که در طول روز ناخواسته از انسان سَر می‌زند؛ خداوند بر انسان ببخشد.

• در طول شبانه روز یک بار و تا ۷۰ مرتبه هم وارد است:

«أَستَغْفِرُ اللّهَ الَّذی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الحَىُّ القَیُّوم اَلرَّحْمنُ الرَّحیمُ، بَدیعُ السَّماواتِ وَ الأَرْضِ، ذُوالجَلالِ وَ الْإِکْرامِ وَ أَسأَلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن یَتُوب عَلَیَّ»

رسول اکرم (ص) فرمودند: این برای آمرزش گناهان کبیره است که ندانسته انجام دادید. اگر کسی در روز چهل گناه کبیره کند این استغفار قادر است آن گناهان را بیامرزد.

 

3️ صدقه

کسی که می‌خواهد هشت درب بهشت را به روی خود باز کند باید چهار خصلت را در خودش نهادینه کند:
۱- حسن خلق
۲- سخاوتمندی
۳- اذیت نکردن مردم
۴- صدقه دادن.

 

4️ نماز

امشب شب نماز است. امشب هشت رکعت نماز واردشده است؛ ۴ تا ۲ رکعت قربة‌الی‌الله به هر سوره که می‌خواهید (می‌توانید در یک رکعت سوره حشر را بخوانید.)

درباره‌ی این نماز پیامبر (ص) فرمودند: پاک‌کنی است که به عدد رمل صحراها و کف دریاها بدی داشته باشی می‌بخشد و حاجت داشته باشی می‌دهد.

 

5️ دعا

از جمله دعاهای شب‌های دهه‌ی آخر ماه رمضان، این دعاست که شیخ کلینی در کتاب کافی از امام صادق علیه‌السّلام روایت کرده‌است که در دهه‌ی آخر ماه رمضان در هر شب بخوان:

«أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الکَرِیمِ أَنْ یَنقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ یَطْلُعَ الْفجْرُ مِنْ لَیلَتِی هَذِهِ وَ بَقِیَ لَکَ عِندِی تَبِعَةٌ اَوْ ذَنْبٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْه یَومَ اَلقاکَ»

 

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

اعمالی برای شبهای قدر

 

🔹 چند عملی که در تمام شب‌های قدر انجام میدهیم:

۱ـ غسل کردن، تطهیر.
۲ـ صد مرتبه استغفار.
۳ـ خواندن نمازهای مستحبی.
۴ـ قرآن و دعا خواندن مخصوصا دعای جوشن کبیر.

 

🔹 🔹 کدام اعمال را امشب حتماً انجام دهم:

1- ۱۰۰ مرتبه استغفار.

2- ۱۰۰ مرتبه لعن بر دشمنان علی ابن ابی طالب.

3- دو رکعت نماز؛ بعد از نماز عشا دو رکعت نماز بخوان، در هر رکعت حمد یک مرتبه و سوره توحید هفت مرتبه. بعد از سلام نماز چهار زانو بنشین و گردن گج کن و با انگشتانت بشمار؛ ۷۰ مرتبه بگو: «استغفرُ الله ربی و اتوب الیه» خداوند اول خودت را می‌بخشد و بعد پدر و مادرت را از گناهان پاک می‌کند و فرشتگانی بر تو می‌گمارد که در طول سال، تو را به سمت اعمال نیک سوق دهند و بهشت تو را زینت کنند، قبل از دنیا رفتن تو.

4- کسب رحمت خداوند؛ به کسانی که به داد بیچارگان رسیدگی کنند می‌دهند.

5- امشب شبی است که جواز عبور از پل صراط را می‌دهند؛ به کسانی که صدقه بدهند.

6- امشب شبی است که قسمت می‌کنند تناول میوه‌های بهشتی؛ به کسانی که تسبیح می‌کنند.

7- امشب شبی است که به عده‌ای برات آزادی از آتش جهنم را می‌دهند؛ به کسانی که استغفار می‌کنند.

8- امشب شبی است که خداوند از عده‌ای خشنود و راضی می‌شود؛ از کسانی که امشب دو رکعت نماز مستحبی بخوانند.

9- امشب شبی است که خداوند می‌بخشد؛ کسانی را که توبه کنند.

 

🔹 🔹 🔹 ️دعای امشب:

خدا قسم‌خورده به عزت و جلالم قسم کسی که دل شب من را با این دعا بخواند عالم و کائنات را بخواهد دریغ نخواهم کرد.

سُبحَانَ مَنْ لَا یَمُوتُ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَزُولُ مُلْکُهُ سُبْحَانَ مَنْ لَا یَخْفىٰ عَلَیْهِ خَافِیَةٌ

سُبحَانَ مَنْ لَا یَسْقُطُ وَرَقَةٌ إِلَّا بِعِلْمِهِ‏ وَ لا حَبَّة فِی ظُلُماتِ الأَرْضِ وَ لا رَطبٍ وَ لا یابِسٍ إِلَّا فِی کِتابِ مُبِینٍ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَ بِقُدرَتِهِ

فَسُبحَانَهُ فَسُبحَانَهُ فَسُبحَانَهُ فَسُبحَانَهُ فَسُبحَانَهُ فَسُبحَانَهُ مَا أَعظَمَ شَأنَهُ وَ أَجَلَّ سُلطَانَهُ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ جَعَلنَا مِنْ عُتَقَائِکَ وَ سُعَدَاءِ خَلْقِکَ بِمَغْفِرَتِکَ إِنَّکَ أَنتَ الغَفُورُ الرَّحِیم‏

 

✍ ادمین نوشت: پیامک طنزی در شبهای قدر به دست خیلی‌هامان رسیده که دوستی در آن به شوخی گفته: «یکی از اعمال امشب که خیلی مقرب است اما در هیچ مفاتیح و کتاب دعایی نیامده، دعاکردن برای من! است. پس التماس دعا.»

اما به دور از شوخی و طنز، یکی از بهترین کارها در شبهای قدر، دعای خیر کردن، در حق یکدیگر است. استادمان نیز به نیکویی این مطلب را گوشزد کرده‌اند، آنگاه که این روایت را برایمان بازگو کردند:

رسول خدا (ص) فرمودند: هیچ مؤمنی نیست که براى مردان و زنان مؤمن دعا کند، جز اینکه خدای عزوجل به او بازگرداند مانند آنچه را براى ایشان دعا کرده است.

همانا بنده‌ای باشد که در روز قیامت دستور دهند که او را به دوزخ ببرند، پس مردان مؤمن و زنان مؤمنه گویند: این است آنکه براى ما دعا می‌کرد پس شفاعت ما را درباره‌ی او بپذیر و او را به دوزخ مبر.

خدای عزوجل شفاعت ایشان را درباره‌ی او بپذیرد، و آن بنده نجات یابد.

منبع: اصول کافى، جلد ۴، صفحه ۲۷۰

 

چشم دل باز کن که جان بینی           آنچه نادیدنی است آن بینی

گر به اقلیم عشق روی آری               همه آفاق گلستان بینی

بر همه اهل آن زمین به مراد             گردش دور آسمان بینی

آنچه بینی دلت همان خواهد              و آنچه خواهد دلت همان بینی

بی سر و پا گدای آنجا را                  سر ز ملک جهان گران بینی

دل هر ذره‌ای که بشکافی                 آفتابیش در میان بینی

هر چه داری اگر به عشق دهی           کافرم گر جویی زیان بینی

جان گدازی اگر به آتش عشق            عشق را کیمیای جان بینی

از مضیق جهات در گذری                 وسعت ملک لامکان بینی

آنچه نشنیده گوش، آن شنوی            وآنچه نادیده چشم، آن بینی

تا به جایی رساندت که یکی              از جهان و جهانیان بینی

با یکی عشق ورزی از دل جان           تا به عین الیقین عیان بینی

که یکی هست و هیچ نیست جز او      وحده لا اله الا هو                  هاتف اصفهانی

 

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.