عنایات امام رضا به علامه طباطبائی

حکایت زائران حقیقی

مرحوم آیة الله شیخ محمدتقی انصاری همدانی فرمودند: در حرم امام هشتم حضرت رضا (ع)، مرحوم علامه طباطبایی رحمة الله علیه را ملاقات کردم و این درحالی بود که تازه به فراق مرحوم آیة الله حاج شیخ محمدجواد انصاری همدانی(ره) گرفتار شده بودیم؛ لذا در آن ایام و در همان ملاقات، با عطش خاصی از مرحوم علامه خواستم که از الطافی که امام رضا (ع) به ایشان داشته‌اند، مطلبی را بیان فرمایند.

مرحوم علامه امتناع کردند، پس از آنکه ایشان را به حق امام (ع) قسم دادم، فرمودند: دو تا از الطافی که حضرت رضا (ع) داشته‌اند بیان می‌کنم:

اول اینکه؛ مدتی است که نمی‌توانم بخوابم چون می‌بینم تمام اشیای اطراف، مشغول به ذکر پروردگار هستند در نتیجه حیا می‌کنم بخوابم (یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ).

کم ز خروسی مباش، مُشت پَری بیش نیست              از دل شب تا سحر خدا خدا می‌کند

 

دوم اینکه؛ وقتی نماز می‌خوانم، یک سید محمدحسین دیگری در عالم بالا نظاره‌گر به نمازم در پایین است. و این در حقیقت معنای الصَّلاةُ مِعراجُ المُؤمِن است.

شرق‌ترین ستاره‌ی دنیای تارمان                   ای کاش در مسیر تو بیفتد مدارمان

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 13ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

ضرورت وجود امام، یا نقش امام در جهان هستی

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و درود

یکی از مسایل بسیار حیاتی و عقیدتی، اعتقاد به ضرورت وجود امام در جهان هستی است. شیعیان جهان کلاً بر این باورند که زمین هیچگاه از حجت خدا خالی نیست، خواه آن حجت ظاهر و آشکار باشد؛ و خواه به علتی مخفی و پنهان؛ جهان تا بوده چنین بوده و در آینده نیز تا قیامت چنین خواهد بود.

حضرت امام صادق (ع) در به‌ثمر رساندن این باور می‌فرمایند: قسم به پروردگار عزیز و جلیل که خدا از زمانی که آدم را قبض روح کرد، هرگز اهل زمین را به حال خود رها نکرد، جز این که در آن امامی قرار داد که مردم بوسیله‌ی او به سوی خدا هدایت شوند و او حجت خدا بر تمامی بندگان است.

امام صادق (ع) برای تأکید و تأیید بیشتر قدمی فراتر نهاده و فرمودند: «الْحُجَّةُ قَبلَ الخَلْقِ وَ مَعَ الخَلْقِ وَ بَعْدَ الخَلْقِ»؛ حجت خدا پیش از خلق بوده و با خلق هم همیشه بوده و بعد از خلق هم خواهد بود.

این اعتقاد با دلیل علمی و عقلی محکمی که به همراه او است، به قُرصی هرچه تمام‌تر پیش رفته و می‌رود و خوشبختانه به کمک امدادهای غیبی، تاکنون رکودی نداشته و همچنان متلألأ و درخشان است. اما از آنجایی که هیچ اصلی از اصول؛ و هیچ امری از امور در طول تاریخ بلامنازع نبوده و در گوشه و کنار جهان، کم و بیش برخوردی داشته است، این اصل اعتقادی نیز از چنین آسیبی برکنار نبوده؛ گاهی گذرا با نوای ناموزونی مواجه است؛ نوایی بی‌ثبات چون حباب؛ و صدایی بی‌حیات چون کف روی آب.

زندگی ما متأسفانه تؤام با شرایطی است که آن را باید به جهاتی دوران محرومیت نامید؛ محرومیت و فاصله گرفتن قشر عظیمی از مردم با معارف اسلامی و کناره‌گیری اغلب جوانان از کتاب و کتابخوانی. دور ماندن از معارف اسلامی و مقدسات مذهب، رنج آور و کشنده است. همه‌ی اعتراضات از همین‌جا ناشی می‌شود. آنکه با کتاب و مذهب می‌جوشد و آشنا به مسایل دینی و مذهبی است، آرام است و اعتراضی ندارد. ایرادات سبک و بی‌محتوا از کسانی است که سروکاری با دین و مذهب نداشته و بُعد مسافتشان با مذهب تا به جایی است که الفبای دین را هم از یاد برده‌اند.

اینانند کسانی که در عین محرومیت، به دشمن اجازه‌ی هر تاخت و تازی را داده و می‌دهند. این بی‌تفاوتی و محرومیت‌ها است که دشمن را گستاخ کرده است. دشمن از بی‌خبری و محرومیت‌های ما سوء استفاده کرده، نه فقط تنها به آرمان مقدس ما پوزخند می‌زند بلکه حتی نسبت به خدا هم دهن کجی کرده، می‌گوید: خداوند چه اصراری در مورد این انسان ویژه دارد تا او را برای روز موعود ذخیره کرده و به خاطر او قوانین حاکم بر طبیعت را درهم ریزد.

مگر مادرِ دهر در روزِ نیاز، از زاییدن رهبرِ با کفایت عقیم است؟!

و یا خدا از به وجود آوردن چنین انسان ویژه‌ای عاجز؟! چه مانعی دارد که روز موعود همراه با سپیده دمِ آن روز، رهبر دلخواه متولد شود و چون دیگران پرورش یافته و سپس نقش خود را ایفا کرده و زمین را پر از عدل و داد نماید! اگر چنین می‌بود، بهتر نبود؟!

این حرفهای بی محتوا و پوچ، بافته و ساخته‌ی دشمن است که از حلقوم او می‌ریزد. این بیچاره‌ها علاوه بر اینکه ضرورت وجود امام و نقش اساسی آن را در جهان هستی نفهمیده‌اند، بدبختانه ادعای فهم بیشتری داشته، برای خدا تعیین تکلیف هم کرده‌اند! زهی خیال باطل؛ و زهی قضاوت عاجل و بی‌جا!

به هر حال، برای اینکه مسأله ضرورت وجود مقدس امام بر همگان روشن شود، توجه عمیق و دقیق به شرح زیر لازم و ضروری است:

برای هر مجموعه و پدیده‌ای در جهان غیب و شهود، بنا به مشیت و اراده‌ی ذات اقدس الهی، مرکز و محوری است که ذرات آن مجموعه به دور آن محور و هسته‌ی مرکزی، جبراً در چرخش و حرکت است، حرکت و چرخشی که هستی و حیات و دوام و بقا آن مجموعه و پدیده در پرتو آن "هسته‌ی مرکزی" است. پیوند این مجموعه با هسته‌ی مرکزی، پیوندی محکم و استوار؛ و ارتباط آن ارتباطی پایدار است تا جایی‌که اگر لحظه‌ای این ارتباط قطع و خلائی در آن ایجاد شود، آن مجموعه به فنا و نابودی خواهد رفت. این قانون در سراسر جهان طبیعت از اتم تا کهکشان جاری است و استثنائی ندارد. فی المثل "اتم"، کوچکترین موجودی که حتی با نیرومندترین میکروسکوبهای الکترونی هم قابل رؤیت نیست و دارای اجزاء متعددی است؛ زیر چتر همین قانون قرار گرفته است.

ملاحظه کنید، ارکان اصلی اتم، سه اصل زیر است:

الف. پروتون، با بار الکتریکی مثبت.
ب. نوترون، با خاصیت الکتریکی خنثی.
ج. الکترون، با بار الکتریکی منفی.

این اجزاء بی نهایت ریز که به طور شگفت‌انگیزی ساختمان اتم عالَم را تشکیل داده، هسته‌ی مرکزیش از پروتون و نوترون تشکیل شده و الکترونها هم با سرعت سه هزار کیلومتر در ثانیه، آن هم در فاصله‌های معینی، دورِ هسته‌ی مرکزی در حرکتند.

دانشمندان، ساختمان اتم را به ساختمان منظومه‌ی شمسی و حرکت الکترونها را به حرکت دَوَرانی سیارات تشبیه کرده‌اند با این تفاوت که اگر تعجب نکنید، سرعت سیر سیارات اتمی به مراتب از سرعت سیر سیارات منظومه‌ی شمسی بیشتر است. در این حرکت و سیر سرسام آور، به علت وجود و بار الکتریکی مثبت و منفی، هر لحظه ممکن است فاجعه‌ای رخ داده و الکترونها و پروتونها که به سوی یکدیگر در حرکتند، همدیگر را در آغوش کشند و نتیجتاً در اثر اصطکاک و جذب در یکدیگر، میلیاردها انفجار در جهان طبیعت رخ داده، عالَم هستی پودر و خاکستر شود.

اما خداوند دانا و حکیم، "قوه‌ی گریز از مرکز" را که قویه‌ی دیگری است؛ و آن، در اثر گردش دَوَرانی الکترونها به دورِ هسته‌ی مرکزی تولید می‌شود، خلق کرده تا "قوه‌ی جاذبه هسته‌ی مرکزی" را تعدیل و مانع بروز حوادث شود. "قوه‌ی گریز از مرکز" که مولود حرکت دورانی است، قدرت آن متناسب با سرعت حرکت است؛ این نیرو همواره جسم متحرک را از هسته‌ی مذبور به عقب رانده و از طرفی هسته‌ی مرکزی با قوه‌ی جاذبه‌ای که در اثر نزدیکی دو بار الکتریکی تولید شده دارد، الکترونها را به شدت به طرف خود می‌کشاند.

اکنون فکر کنید که برای حفظ موجودیت اتم، باید سرعت سیر الکترونها به اندازه‌ای باشد که قوه‌ی دافعه‌ی متولد شده از آن، درست به اندازه‌ی قوه‌ی جاذبه و جوابگوی آن بوده و اگر کوچکترین تجاوزی از این حد و قانون معین رخ دهد، دستگاه اتم از کار خواهد افتاد. یعنی اگر کمی "قوه‌ی گریز از مرکز" زیاد شود، الکترونها به زودی فرار کرده و اتم تجزیه می‌شود و اگر این تعادل به نفع "قوه‌ی جاذبه" به هم بخورد، اجزا اتم به زودی به هم نزدیک شده و از کارخواهد افتاد و به این ترتیب دستگاه اتم از بین خواهد رفت.

فکر کنید، تنظیم این حساب دقیق در آن محیط فوق العاده کوچک، چه کار بسیار مشکلی است. این قانون به شرحی که عرض شد در سرتاسر جهان هستی از زمین تا آسمان تا کهکشان، در خورشید و ماه و ستارگان پیاده شده و بر این اساس، اتم و ذرات همه‌ی عالم هستی، دیوانه وار با نظم و ترتیب خاصی دور هسته‌ی مرکزی در گردشند و در تدبیرِ مدبر و مربی جهان تاکنون کمترین خللی وارد نشده است.

از بیان و شرح این حقیقت علمی معلوم می‌شود که: قانون خلقت و ناموس طبیعت، بر اساس هسته‌ی مرکزی استوار است و در دلِ هر اتم از اتمهای جهان هستی، هسته‌ای وجود دارد که عامل بقای آن مجموعه است که به آن "هسته‌ی مرکزی" می‌گویند. و اینک جانِ مطلب و جوهر کلام در جهان انسانها است، انسانی که در جهان هستی، اشرف مخلوقات است، هسته‌ی مرکزی او چیست؟ تا مطاف او شود؛ و وی پروانه‌وار دورِ آن هسته‌ی مرکزی به چرخش درآمده و به حیات خویش استمرار دهد؟! آن هسته‌ی مرکزی حیات‌بخش و روح‌افزا که با لاهوت و ناسوت، با ملک و ملکوت ؛و بالاخره با هر چه لباس هستی به تن کرده، پیوند ناگسستنی دارد، کیست؟

با اندک تأملی پاسخ این مطلب روشن است و آن اینکه: همیشه در جهان انسانها یک "انسان کامل" یک "انسان+کمال" و والا وجود دارد و باید هم وجود داشته باشد تا غیر کاملین به طفیل وجودِ او به حیات خود ادامه داده و چنگ به دامان او زنند و در سایه‌ی لطف و برکت خدادادی او نفس راحتی بکشند. این انسان کامل به شهادت تاریخ همیشه بوده و بعد از این هم تا جهان باقی است، خواهد بود.

و این همان است که امام باقر (ع) می‌فرماید: پروردگار عالم از زمانی‌که آسمانها و زمین را آفرید، هرگز جهان را خالی از امام عادلی که حجت خدا در زمین بر خلایق عالمند قرار نداده و تا قیامت هم خالی نخواهد گذاشت.

آری جهان انسانها از اول خلقت تاکنون؛ و از حال تا قیامت هرگز از وجود چنین فردی که در حکم هسته‌ی مرکزی است، خالی نبوده و نخواهد بود. پس همانطوری که اجزا اتم وابسته به هسته‌ی مرکزی است، جهان انسانها هم وابسته به چنین هسته‌ی مرکزی است.

امروزه قلب عالم امکان؛ و هسته‌ی مرکزی جهان هستی، وجود مقدس حضرت بقیه الله الاعظم، امام زمان حجة ابن الحسن العسکری ارواحنا لتراب مقدمه الفداء است. او قلب جهان هستی و قطب عالم امکان است، او واسطه‌ی فیض و رابط بین خالق و مخلوق است،
🌹 او خلیفه‌ی پروردگار عالم در پهنه‌ی هستی است،
🌹 او حافظ قرآن  و مجری دین اسلام است،
🌹 او ملجاء و ملاذ بی‌پناهان و بی‌کسان است،
🌹 او مرجع حقیقی و فریادرس واقعی است،
🌹 اوست که به برکت او عالم لاهوت در مدار است،
🌹 اوست که به برکت او عالم ناسوت برقرار است،
🌹 اوست که به برکت او افلاک و کهکشان پابرجاست،
🌹  اوست که به برکت او سفره‌ی عالم گسترده است.

آری تا حجت هست، جهان هست؛ چنانکه تا جهان هست، حجت هست. جهت تعجیل در فرجش صلواتی فرستید.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 20ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه صبحانه‌ی معنوی: حکمتِ اهل دنیا و اهل آخرت

 

باید بین چهار رکن زندگی موازنه برقرار کرد: جسم، روح، دنیا و عقبا.

در قرآن و کتب روایی یکی از مباحث بسیار زیبا، بحث دنیا و آخرت است که البته بحث همه‌ی ادیان الهی می‌باشد و همه‌ی انبیا، به‌حق یکی از اهداف بلندشان معرفی خوبی‌ها و بدی‌های دنیا بوده؛ دنیای ممدوح و دنیای مذموم.

و همچنین معرفی اهل دنیا؛ آنان که تنها هدفشان در زندگی، متاع مادی دنیا است؛ و هرگاه دنیای‌شان به کامشان باشد، هیچ غمی نخواهند داشت که البته خداوند تمام نوش‌های دنیا را توأم با نیش قرار داده تا بلکه انسان‌ها، فریفته‌ی نوش‌های دنیا نشوند.

حکایت آن حکیم معروف است که فرمود: کسی از کنار چاهی عبور می‌کرد، پایش لغزید و به داخل چاه افتاد اما به چوب بلندی برخورد کرد که به شکل عمودی در داخل چاه قرار داشت، خوشحال شد و با دستانش به چوب چسبید.

هنوز آرام نشده بود که دید دو موش سیاه و سفید از پایین و بالا، دو سر چوب را به سرعت می‌جوند و می‌خورند و چوب را کوتاه می‌کنند. کمی که دقیق‌تر نگاه کرد، دید که شیری گرسنه در ته چاه، دهان باز کرده و منتظر است که چوب، جویده و تمام شود؛ و این فرد سقوط کرده به انتهای چاه و او را پاره پاره کرده و بخورد!

او ترسید و به وحشت افتاد. به فکر راه چاره افتاد که ناگهان چشمش به دیواره‌ی چاه افتاد که زنبوران لانه‌ای ساخته و عسل تولید کرده بودند. عطر و بوی عسل و شیرینی‌اش، او را وسوسه کرد، یک دستش را از چوب رها کرد و با انگشت، مشغول کندن عسل و خوردنش شد؛ اما با هر انگشتی که به داخل لانه‌ی زنبوران فرو می‌برد و ذره‌ای عسل درمی‌آورد، زنبوران به دستش حمله می‌کردند و با نیش‌های خود، دست او را می‌آزردند اما طعم و مزه‌ی عسل، دوباره او را وسوسه می‌کرد.

حکیم می‌گوید: آن شخص، همه‌ی ما هستیم؛

و آن چاه عمیق، دنیای ماست؛

و آن چوب عمودی، عمر ماست؛

و آن دو موش سیاه و سفید، شب و روز هستند که به سرعت عمر ما را می‌جوند و می‌خورند؛

و آن شیر گرسنه هم مرگ است که در انتهای عمر، منتظر ماست؛

و آن عسل چسبیده به دیواره‌ی چاه، شیرینی لذت‌های دنیاست؛

و آن زنبورها هم نیش‌ها و سختی‌های همراه با نوش‌های دنیا هستند؛

و ما هم فریب خورده‌ی لذت‌ها و غافل از سرعت گذر عمر هستیم!

راستی تا به حال فکر کرده‌ایم که اگر امروز آمار اهل دنیا را ملائکه نشان ما بدهند، ما هم از اهالی دنیا هستیم یا نه؟! منظور، دنیای مذموم است نه دنیای ممدوح!

 

فرمود خداوند: ای احمد! دنیا و دنیاپرستان را دشمن بدار ولی آخرت و اهلش را دوست بدار. عرض کرد: خدایا، دنیاپرستان و دنیادوستان و اهل آخرت کیستند؟ فرمود: اهل دنیا کسی است که:

• خنده‌اش زیاد (خنده‌های بیهوده و از سر مستی و خواب)؛
• و خشمش فراوان و بسیار است (یعنی راحت‌طلب و پرتوقع و طلبکار از دیگران)؛
• و خشنودی آنان کم و راضی به قضای الهی نیستند؛
• وقتی که می‌خواهند از خداوند اطاعت کنند، کسل؛
• و هنگام نافرمانی خدا، قهرمان و دلیر می‌باشند (هیچ ترس و واهمه‌ای از نافرمانی خداوند ندارند)؛
• و میل و رغبت به اطاعت و ارتباط با درگاه الهی ندارند؛
• آرزویشان دور و دراز؛
• و مرگشان نزدیک،
• از خود بازجویی نمی‌کنند (اهل محاسبه و حساب‌کشی از خود نیستند)؛
• فایده و بهره‌شان، کم؛
• سودمند به احوال مردم و جامعه نیستند بلکه خیرشان محدود به خودشان است ولی سخن بسیار می‌گویند (اهل ادعا و حرف‌اند، مرد عمل و خدمت نیستند)؛
• از عذاب خداوند کمتر می‌ترسند و سرور و خوشحالی آنان زیاد است (کام‌روایی خود را از لذت‌های دنیا می‌بینند به همین دلیل هم راضی و شادند)؛
• انسانِ سپاسگزار نیستند و بر گرفتاری، صبر ندارند؛
• و مردم را به دیده‌ی کوچکی و حقارت می‌نگرند و خود را می‌شناسند؛
• و بر کارهای خیری که انجام نمی‌دهند، تأسف نمی‌خورند!

رسول خدا (ص) عرض کردند: خدایا، آیا غیر از اینها عیب‌های دیگری هم در اهل دنیا وجود دارد؟

فرمود: ای احمد! عیوب اهل دنیا زیاد است از جمله اینکه

• در تاریکی جهل و نادانی غوطه‌ورند
• و در برابر معلمان و استادان، فروتنی نمی‌کنند
• و خود را عاقل و خردمند می‌دانند و حال آنکه در نزد عرفا، از حمقا و نادانان‌اند.

جای تأسف که بسیاری از نشانه‌های اهل دنیا را می‌توانیم در خود پیدا کنیم اما به‌دلیل داشتن همین علایم و قرار گرفتن در زمره‌ی اهالی دنیا، خود را برتر و عاقل و عالم در دین می‌دانیم و به‌طور مدام، به جای یاد گرفتن و آموختن معارف دینی، مشغول انتقاد و بدگویی از معلمان دین و استادان معرفت شده‌ایم! شاید می‌خواهیم به این وسیله سرپوشی به عیوب فراوان خود بگذاریم! به کجا رسیده‌ایم؟!

 

مرحوم شیخ عبدالحسین لاهیجی از قول مرحوم شیخ مجتبی قزوینی نقل کرده‌اند که: مرحوم آیت الله حاج شیخ علی اکبر الهیان قزوینی از شاگردان حضرات آیات آخوند خراسانی و سیّد محمد کاظم یزدی به زیارت امام رضا علیه‌السلام مشرّف گردید، به منزل من وارد شد، موقع خواب برایش رختخواب گذاشته و از اتاق خارج شدم. پس از چند ساعت، جهت انجام کاری به اتاق رفتم، دیدم ایشان زانو بغل گرفته و نشسته‌اند. گفتم:آقا دایی، چرا نمی‌خوابید؟!

فرمودند: پا را که برای خواب دراز کردم، متوجه شدم به طرف حرم حضرت رضا علیه‌السلام است! به این طرف گرداندم، دیدم به سوی عکس مرحوم آقای بروجردی است که یک مرتبه شمایلش مقابلم مجسم شد. لذا به احترام حضرت رضا علیه‌السلام و مرحوم آقای بروجردی که سیّد و عالم جلیل‌القدری هستند، اینگونه استراحت می‌کنم!

من جای عکس را تغییر دادم تا ایشان راحت بخوابند.

به ‌راستی چه بر سر ما آمده‌است؟!

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم          بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

به ‌وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم         به گفتگوی تو خیزم به جستجوی تو باشم

به مرجعی که درآیند شاهدان دو عالم             نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخوابم              ز خواب عاقبت آگاه به بوی موی تو باشم

حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم             جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم

می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان          مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم

شعر از سعدی

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 22ر4ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

سوال از خود: تـو خـــود را می‌شـناسی؟!

یک سؤال:

این روزها در حرم علی‌ابن‌موسی الرضا علیه السلام دعاگوی همه‌ی دوستان هستم. اینجا محل عبادت و ذکر و دعاست؛ و برخی افراد چه خوب به این اعمال می‌پردازند. واقعاً خستگی‌ناپذیر نماز می‌خوانند و تسبیح به‌دست، تند و تند ذکر می‌گویند؛ و منِ نابلد مانند آدمی گنگ، به این و آن نگاه می‌کنم...

 

 

امروز از خودم پرسیدم: من کیستم؟! و همه‌ی حواسم پرت همین سؤال شد! و ده‌ها مطلب در جواب این سؤال به ذهنم خطور کرد. به‌یادم آمد درکتابی خوانده‌ام که دانشمندی درحال تشریح اجزای تشکیل دهنده‌ی بدن انسان بود، او در پایان کارش جمله‌ای زیبا بیان کرد. او گفت: بدن انسان از اجزای زیر تشکیل شده است:

• آهکی که با آن می‌توان پنج قالب صابون ساخت.
• آهنی که با آن می‌توان شش میخ کوچک ساخت.
• فسفری که با آن می‌توان بیست بسته بیسکویت ساخت.
• قندی که با آن می‌توان ده فنجان قهوه را شیرین کرد.
• اندکی سولفور، کلسیم و برخی مواد دیگر.

و همه‌ی این مواد طبق قیمت آن روز حدود پنج دلار می‌ارزید.

پس این موجود ارزشمند، جسم نیست؛ بنابراین ما که هستیم؟! چه درد بزرگی است این خودناشناسی! که حتی صدای ابر مرد عالم، علی (ع) را هم به گله بلند کرده‌است؛ که فرمود: درد تو، از توست؛ ولی تو به آن بصیرت نداری؛ و درمان تو نیز در درون توست لیکن به آن بصیرت نداری.

از نظر حضرت، ناتوانی انسان در درمان دردهای خویش ناشی از جهل او نسبت به خویشتن خودش می‌باشد.

این خودنشناسی، عجب دردی است که مردی مثل جبران خلیل جبران می‌گوید: هرگز احساس ضعف و ناتوانی نکرده‌ام جز در مقابل کسی که از من پرسیده‌است: تو کیستی؟!

و آرتور شوپنهاور، فیلسوف آلمانی درحالیکه برای سؤالهای آزاردهنده‌اش به‌دنبال جواب می‌گشت؛ و در خیابان پرسه می‌زد، به کنار باغ گلی رسید، نشست تا کمی تماشا کند، یکی عبور می‌کرد، رفتار عجیب فیلسوف را دید، پلیس را خبر کرد، چند دقیقه بعد افسر پلیسی آمد و با بی‌ادبی پرسید: که هستی؟ فیلسوف نگاه عمیقی به او کرد و گفت: اگر بتوانید به من کمک کنید که جواب این پرسش را پیدا کنم، تا ابد سپاسگزار شما خواهم بود!

و چه سخت است رسیدن به جواب درست این سؤال که دانشمندی گفته، سه چیز بسیار سخت است: فولاد، الماس؛ و خودشناسی!

و دیگری گفته: هرکه دیگران را بشناسد، عاقل است؛ و هرکه خود را بشناسد، عارف است.

و آن حکیم بزرگ فرموده: تو آن پادشاهی هستی که به‌خواب رفته و در رویا می‌بیند که گداست، از خواب بیدار شو!

و چه بی‌ادبم من که در جوار عالم آل محمد علیه السلام، از جواب دیگران می‌نویسم؛ که زیباترین جواب را حضرتشان بیان فرموده‌اند: ارزنده‌ترین مرحله‌ی خرد، خودشناسی است.

«یا سراج الله ادرکنی»

آری به‌نظر حضرت، جواب من کیستم، برای هرکس در درون خود اوست؛ انسان گنجی است که نقشه‌اش در خودش وجود دارد، برای خواندنش باید خود را جستجو کند.

می‌گویند مردی به‌دنبال گنج بود، حکیمی به او گفت: تیری در چله‌ی کمان بگذار و بینداز، هر کجا افتاد، همان‌جا را بکن، گنج در آنجاست. او تیر را گذاشت با تمام قدرت کمان را کشید، تیر را پرتاب کرد، تیر با فاصله‌ی زیاد افتاد. او رفت و شروع به‌کندن کرد، چیزی پیدا نکرد، آمد به حکیم گزارش داد؛ حکیم گفت: من به‌ تو نگفتم کمان را بکش، گفتم تیر را در ‌چله بگذار و بینداز! رفت و چنین کرد، تیر جلوی پایش بر زمین افتاد، همانجا را کند و گنج را یافت.

آری باید در خود جستجویی کنیم.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 17ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه صبحانه‌ی معنوی: یک لقمه حکمت از شب معراج پیغمبر

 

از اتفاقات بسیار مهم و عجیب اسلام، مسأله‌ی معراج رسول خداست که بر تمام مسلمانان فرض است که به آن اعتقاد داشته باشند؛ و باور داشته باشند که این اتفاق، یک اتفاق جسمانی بوده و تمام این سیر نورانی و الهی، با همین بدن فیزیکی و جسمانی اتفاق افتاده است.

در این لقمه، بر آن نیستم که بحث معراج را بیان کنم بلکه می‌خواهم سخنی از سخنان الهی را که در شب معراج، خداوند تبارک و تعالی به رسولش فرموده با هم مزه کنیم و کام جان خود را روشن نماییم. البته حدیث معراج، حدیثی بسیار طولانی است که می‌شود گفت یک دوره آموزشی اسلام از تمام جهات است و ما تکه‌ای از این حدیث را برای امروز انتخاب کرده‌ایم.

خداوند فرمود: «ای احمد! هرگاه بنده، شکمش را گرسنه نگاه دارد (کم‌خوری کند) و زبان خود را حفظ کند، به او حکمت می‌آموزم، اگرچه کافر باشد؛ تا حکمت او برایش حجت و وبال باشد؛ اگر مؤمن باشد حکمت، برای او چراغ راه و برهان و شفا و رحمت است و به این وسیله آنچه را که نمی‌دانسته، فرا می‌گیرد و بینا می‌شود به آنچه که نمی‌دیده‌است؛ و به اول چیزی که او را بینا می‌کنم این است که عیوب خودش را ببیند تا از عیب‌های دیگران بازمانده؛ و او را آنچنان به لطیفه‌ها و دقایق علم بینا می‌کنم که شیطان بر او داخل نگردد.»

وقتی انسان با دید الهی که همان بصیرت می‌باشد، به عیوب خود واقف شد، با همان دید الهی به سوی راهکارها و درمانها حرکت می‌کند؛ و صد البته همان خدایی که او را به عیب‌هایش بینا نموده، راه درمان را هم به او نشان داده و قدرت درک و فهم و برخورداری از آنها را هم به او عنایت کرده و می‌کند؛ و در نتیجه او را از بیهوده‌کاری و اتلاف عمر و بی‌راهه رفتن، دور می‌دارد و گوشش را به شنیدن مواعظ شنوا می‌کند.

 

خداوند فرمود: «ای داود! من پنج چیز را در پنج چیز قرار دادم اما مردم آنها را در جاهای دیگر می‌طلبند ولی به‌دست نخواهند آورد:

• علم را در گرسنگی و کوشش قرار دادم ولی مردم آن را در سیری و راحتی می‌جویند و به‌دست نخواهند آورد؛
• و عزت را در اطاعت از خودم قرار دادم ولی آنها در دربار پادشاهان می‌جویند اما به آن نرسند؛
• و غنا و بی‌نیازی را در قناعت قرار دادم ولی آنها در زیادی مال می‌طلبند اما به آن دست نیابند؛
• و خشنودی خودم را در خشم گرفتن بر نفس قرار دادم ولی مردم آن را در رضای نفس می‌جویند ولی نمی‌یابند؛
• و راحتی و آسایش را در بهشت قرار دادم ولی مردم آن را در دنیا می‌طلبند اما به آن دست نخواهند یافت.»

اگر خداوند، گوش شنوایی و چشم بصیرتی مرحمت کند، متوجه می‌شویم که همگی، این پنج عیب بزرگ را داریم و روزانه با آنها زندگی می‌کنیم اما هیچ‌کس آنها را به عنوان عیب و درد نمی‌شناسد!

به‌راستی اگر همین پنج درد را با پنج مرهمی که خداوند مرحمت کرده، مداوا کنیم، زندگی چه زیبا خواهد شد و ما چه انسانهای زیبایی خواهیم بود!

 

خوشا حال آنانکه زیبا دیدند، زیبا شدند، زیبا زیستند، زیبا رفتند؛ و خاطرات زیبایی به‌جا گذاشتند.

از زیبارویان روزگار بود و از الطاف الهی بر همگان بود اعم از اهل دل؛ و اهل علم؛ و اهل عقل؛ و اعم از مردم کوچه و بازار. این مرد الهی به توده‌های مردم علاقه‌ی بسیار داشت و فاصله‌ای میان خود و آنان احساس نمی‌نمود. گاهی به مسجد محل می‌رفت، در گوشه‌ای بین مردم می‌نشت. هنگامی‌که در دارالزهد حضرت رضا علیه السلام در انتظار خاکسپاری جسم بی‌جانش نشسته بودند، یکی از خدام حرم با صدای بلند گفت: آقا، هر وقت برای زیارت می‌آمد، در کنار ما می‌نشست و به دلجویی و احوالپرسی خادمان حرم رضوی می‌پرداخت؛ و هرگز حتی ذره‌ای خودبینی در وجودش نبود!

 

جالب اینکه یک روز رزمنده‌ای از خاطرات جبهه خود تعریف می‌کرد؛ گفت: در سال ۶۰ در جبهه با راننده کامیونی برخورد داشته که گفته از ارادتمندان استاد جعفری هستم، با تعجب گفتم: مگر شما ایشان را می‌شناسید؟! راننده کامیون پاسخ داد: ما چند تن از رانندگان، هر چند وقت یک بار، خدمت استاد می‌رسیم و از محضرشان استفاده می‌کنیم، روابط ما با آقا به قدری صمیمی هست که اگر هم ایشان در منزل نباشند، سفارش کرده‌اند به اتاق کارشان برویم و با چای از خود پذیرایی کنیم تا ایشان بیایند!

به‌راستی زیبا زندگی کردن، هنرمندی می‌خواهد.

گوهر معرفت آموز که با خود ببری                 که نصیب دگران است نصاب زر و سیم
دام سخت است مگر یار شود لطف خدا           ور نه آدم نبرد صرفه ز شیطان رجیم
شعر از حافظ

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 21ر4ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه معنوی نوش کنید: یک لقمه توبه

 

یکشنبه‌ی اول ماه ذی‌القعده است (توضیح ادمین: این مطلب مربوط به سال 1396 است که اول ماه ذی‌القعهده یکشنبه بوده) و نمی‌دانم خاصیت این روز و تأثیر توبه در این روز چیست که مرحوم سیدبن‌طاووس در کتاب اقبال و مرحوم میرزا جواد آقا ملکی در کتاب المراقبات و مرحوم آشیخ عباس قمی هم در مفاتیح از رسول اکرم (ص) نقل روایت کرده‌اند که:

حضرت ایشان در روز یکشنبه اول یا دوم ماه ذی‌القعده بیرون تشریف آوردند و فرمودند: یا ایهاالناس! کدام یک از شما اراده‌ی توبه دارد؟ عرض کردیم که همه‌ی ما می‌خواهیم که توبه نماییم.

فرمودند: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید (دو نماز دو رکعتی) در هر رکعت یک مرتبه سوره حمد و سه مرتبه سوره توحید و یک مرتبه فلق و یک مرتبه ناس و پس از اتمام چهار رکعت،

۷۰ مرتبه بگویید: «اَستَغْفِرُ اللّهَ رَبِّی وَ اَتُوبُ اِلَیهِ»

و در آخر بگویید: «لا حَولَ وَلا قُوَّهَ اِلا بِالله اَلعَلِیِّ العَظیمِ»

و سپس بگویید: «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ اغْفِرْلِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنتَ»

 

البته همه می‌دانیم که گناهان انواع دارد و توبه از هر گناه باید مناسب با احوال گناه باشد.

برخی گناهان نزد پروردگار نابخشودنی است مثل گناهانی که مربوط به حق دیگران است و توبه‌اش، پرداخت یا جبران یا حلالیت طلبیدن لازم دارد؛ و آنقدر حائز اهمیت است که در روایات آمده، وقتی اولین قطره خون شهید بر زمین می‌ریزد، خداوند تمام گناهان گذشته او را می‌بخشد مگر حق‌الناس را که اگر بر عهده داشته، باید که جبران شود.

و این روایت محیرالعقول است که در شب عاشورا ابی‌عبدالله الحسین (ع) به یاران خود فرمودند: هر کدام از شما که حق دیگری را بر گردن دارد، اینجا نماند، برود و ادای حق دیگری کند.

برخی گناهان، هم توبه و هم جبران لازم دارند مثل حق‌الله که نمی‌توان گفت فقط با توبه، تمام عبادت‌های ترک شده‌ی گذشته، جبران می‌شود بلکه باید کمر همت را بست و پس از ندامت و پشیمانی از ترک عبادات الهی و شروع کردن بندگی به درگاه حضرت حق؛ تلاش در به‌جا آوردن مافات کرد و برای این کار برنامه‌ی منظم و مرتب داشت.

و دیگر، گناهانی که هم توبه و هم اصلاح لازم دارد و آن گناهانی است که ریشه در انحرافات اخلاقی دارد که صد البته بعد از توبه و ندامت، باید که توّاب اقدام به اصلاح اخلاق و رفتار و کردار خود نماید و کجی‌های رفتاری خود را راست کند تا وعده‌هایی که خداوند به توّابین داده، در موردش محقق گرداند؛ که زیباترین وعده‌ای که خداوند به توّابین واقعی داده، این است که آنها را دوست بدارد: «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابِینَ»؛ و پرسیده شد که این محبت خدا به بنده‌ی تواب چگونه است؟ فرمودند: اینکه خداوند برایش کشف حُجُب می‌کند، حجاب‌ها را از دید قلبش برمی‌دارد و او را صاحب بصیرت می‌کند؛ و اصلاً مقصود اصلی از توبه هم همین است.

وه که عجب درجه‌ی عظیم و بلندی؛ و چه مقام مرتفع و جاویدی؛ و چه حال لذت‌بخش و بهجت‌آوری است!

 

توبه و ابزار آن:

1️ اشک ندامت و خوف.

امام صادق (ع) فرمودند: وقتی بنده از خوف خدا گریه کرد، گناهان از او همچون برگ درخت می‌ریزد پس همچون روزی که از مادرش زاییده شده، می‌گردد.

2️ ابراز ندامت به زبان؛ در واقع ناله‌ی جانسوز داشتن.

«رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنفُسَنَا وَإِن لَّمْ تَغْفِرْ لَنَا وَ تَرْحَمْنَا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ» این دعا و تضرع قوم حضرت یونس بود وقتی که عذاب الهی را دیدند، پس ندا سر دادند: «یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ»؛ که دریای رحمت الهی به جوشش درآمد و ندا داد به اسرافیل: «این قوم را دریاب که ما آنها را بخشیدیم.»

3️ توبه باید با شرمندگی و خجالت همراه باشد و این حالت شرم در ظاهر و باطن توّاب پیدا باشد.

مثل آن مرد که عرض کرد: یا رسول الله! آیا وقتی من کفر ورزیدم، خدا مرا می‌دید؟ فرمود: آری، گفت: آیا وقتی دخترانم را زنده به گور می‌کردم، خدا مرا می‌دید؟ فرمود: آری، پرسید: آیا وقتی شراب می‌خوردم، خدا مرا می‌دید؟ و... یکی یکی برشمرد گناهانش را، حضرت هم مدام فرمودند: آری، می‌دید. پس حضرت فرمودند: مگر مسلمان نشده‌ای؟ توبه نکرده‌ای؟ گفت: بله. فرمودند: پس خداوند تو را بخشید. او فریادی کشید: یا رسول الله! با خجالتش چه کنم که در همه‌ی احوال مرا می‌دیده. آنگاه بر زمین افتاد و جان داد.

4️ توبه باید نصوح باشد.

پرسیدند: توبه نصوح چگونه است؟ فرمودند: مثل شیری که از نوک سینه‌ی مادر خارج می‌شود که دیگر به هیچ وجه به آن سینه برنمی‌گردد؛ تواب هم بعد از توبه دیگر محال باشد که به گناه برگردد یعنی در واقع ریشه‌ی تمایل به گناه را در خود می‌سوزاند.

مولوی می‌گوید: پسری، مادری هرجایی داشت، روزی او را کشت. مردم زبان به ملامت گشودند که اگر مادرت هزار عیب هم داشت، نباید او را می‌کشتی. گفت: مادرم رسوایی به ‌بار آورده بود؛ او را کشتم، شاید خاک، عیب‌های او را بپوشاند. گفتند: تو می‌بایست شریک او را در گناه می‌کشتی. مرد گفت: بنابراین باید هر روز یکی را می‌کشتم و دستم به خون خلایق آلوده می‌شد، مادرم را کشتم تا نیاز به کشتن کسی نباشد.

آن مادر هرجایی، نفس ما است، برای او هر روز عزیزی را می‌کشیم، از اثر وجود او و فرمانبرداری ما از اوست که دنیا برایمان سخت می‌شود؛ باید نفس را کشت تا از هر گزند و آسیبی دوری جست.

مادر بت‌ها، بت نفس شماست            زانکه آن بت، مار و این بت، اژدهاست

 

فرموده‌اند امام حسین (ع) به آن گنهکار که گفت: پسر فاطمه! نمی‌توانم گناه را ترک کنم؛ فرمودند: لیکن هرچه می‌خواهی گناه کن اما به شش شرط:

1. جایی گناه کن که خدایت نبیند.
2. به روز گناه، روزی او را مخور.
3. به وقت گناه از زمین خدا خارج شو و در جایی دیگر گناه کن.
4. به وقت مرگ بگریز تا دست ملک مرگ به تو نرسد.
5. به وقت قیامت به گوشه‌ای پنهان شو تا دیده نشوی و به پای حساب حاضر نگردی.
6. وقتی فرمان داد به دوزخت ببرند، زنجیرهای عذاب پاره کن و بگریز؛

و اگر اینها را نمی‌توانی، ترک گناه کن.

 

تلاش کنیم امروز با هم نماز توبه‌ای حقیقی بخوانیم. من الله التوفیق

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 8ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

نوستراداموس و مهدویت

درود بر منتظران یار سفر کرده

ظهور و قیام یک انسان کامل برای نجات نسل بشر، سخن نوپا و جدیدالولادة نیست که درکش غیر قابل هضم و باور باشد بلکه این موضوع عقیده و آرزوی قطعی همه‌ی ادیان در طول تاریخ بوده و به‌ویژه نوید و بشارت محکم کتاب و سنت در اسلام بوده و هست. از استحکام این عقیده همین بس که مفتی‌های خشک مغز اهل حجاز هم نتوانسته‌اند از زیر بار آن فرار کنند و منکرش شوند و می‌گویند: اعتقاد به ظهور مهدی بر هر مسلمانی واجب است؛ و این جزء عقاید اهل سنت و جماعت محسوب می‌شود و جز افراد نادان و بی‌خبر و بدعت‌گذار، آن‌را انکار نمی‌کنند.

این مطلب در جوابیه‌ی محمد صالح القزّاز، دبیر کل رابطة العالم الاسلامی وهابیان حجاز، به سؤال ابومحمد از کنیا داده شده است.

 

 

در این سال‌های اخیر یک‌باره در جهان، مسأله‌ی مهدویت و اعتقاد شیعیان عالم به وجود موجود الهی در دنیا، سر و صدای عجیبی به‌راه انداخت درحالی‌که این موضوعی بود قدیمی و نویدی بود آسمانی در تمام کُتُب و تمام ادیان قبل از اسلام؛ و در اسلام هم از آغاز به این مسأله پرداخته شده بود مخصوصاً در غدیر خم که رسول اکرم (ص) اشارات زیادی به وجود و قیام مهدی (عج) داشتند.
از مهم‌ترین دلایل سر و صدای اخیر را می‌توان چند موضوع دانست:

یکی انقلاب اسلامی ایران یا به‌قول غربی‌ها، «اصول‌گرایی» و «بنیادگرایی»، مخصوصاً اینکه این موج در کشورهای دیگر اسلامی هم کم و بیش دیده شده و می‌شود. و دیگر نمایش فیلم نوستراداموس، سه ماه متوالی در شبکه‌های تلویزیونی غرب و بسیاری از کشورهای جهان؛ و چند موضوع دیگر که تقریباً همزمان و پس از انقلاب انجام شد.

نوستراداموس ستاره‌شناس و پزشک فرانسوی حدود پانصد سال قبل زندگی می‌کرد اما حوادث مرموز جهان از سال ۱۶۰۰ تا ۲۰۰۰ میلادی را پیش‌بینی کرده‌است. پیش‌گویی‌های او در کتابی به سال ۱۹۸۰ به همت بانو اریکا چات هام، از سوی بنگاه انتشاراتی گورکی در لندن به چاپ رسید و چندین بار تجدید چاپ شد. در ایران نیز به‌وسیله‌ی خانم پوران فرخزاد به فارسی ترجمه و در ۸۹۶ صفحه به چاپ رسید.

آنچه باعث تعجب است؛ و شگفتی‌آور اینکه این پیش‌بینی‌ها هم مانند همه‌ی پیش‌بینی‌های ستاره‌شناسان و کاهنان جهان، کمرنگ و بی‌رنگ شده و در گوشه‌ای افتاده بود و بازار چندانی نداشت اما بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی در ایران به‌کمک سیاست‌های شیطانی، این کتاب با شرح و تفسیرهای متعدد به صدها و به قولی میلیون‌ها نسخه چاپ و پخش شده است؛ و عجیب‌تر اینکه فیلمی مهیج و هول‌انگیز از سرگذشت پیش‌بینی‌های نوستراداموس ساختند و آن را سه ماه پی‌درپی در شبکه‌های تلویزیونی فرانسه و امریکا در معرض نمایش گذاشتند؛ و چون یکی از پیش‌بینی‌های آن ستاره‌شناس، ظهور مهدی (عج) در مکه معظمه بود، آن‌را در فیلم مذکور به‌طرز ماهرانه‌ای پیاده کرده؛ و تماشاچیان، مهدی (عج) را در آن فیلم دیدند که چگونه از اتاق فرماندهی و عملیاتی به کمک ژنرالهای بزرگ خود، برنامه‌ی جنگ را اداره کرده و از قلب صحرای حجاز، موشک‌های غول‌پیکر را به‌طرف پایگاه کفر و استعمار غرب پرتاب کرده‌است.

از طرف دیگر، پرداختن دانشمندان مطرح و صاحب‌نام جهان بر لزوم یک حکومت جهانی؛ و تشویق و ترغیب مردم به فراهم آوردن چنین حکومتی است. به‌عنوان نمونه آلبرت اینشتین فیزیکدان بزرگ در کتاب «مفهوم نسبیّت» خود چنین آورده که: ملل جهان از هر نژاد و رنگی که باشند، می‌توانند و باید زیر یک پرچم واحد بشریت در صلح و صفا زندگی کنند آن‌هم همراه با برابری و برادری. و برتراند راسل فیلسوف و ریاضی‌دان مشهور انگلیسی می‌گوید: اکنون از لحاظ فنی مشکل بزرگی در راه یک امپراطوری جهانی وجود ندارد، ناچار یا باید حکومت واحدی را قبول کنیم یا آنکه به عهد بربریّت برگردیم و به نابودی نژاد انسانی راضی شویم.

آری آن پیشگویی‌ها و این نظرات نوین دانشمندان علمی، سیاستمداران جهان‌خوار را وادار به عکس العمل در مقابل این عقیده و انتظار بشری کرده، پس دست به کار شده تا با انواع برنامه‌ها و فعالیت‌ها جلوی این دگرگونی جهانی را بگیرند و در این رابطه یک ساعت هم بیکار ننشسته‌اند و بسیار هم علاقه‌مند هستند به‌واسطه‌ی خودِ مسلمانان، با بودجه‌ی خود مسلمانان؛ و با صرف نیروهای مسلمان، با مهدویت به مبارزه برخیزند.

اما بد نیست بدانیم که جناب نوستراداموس چه گفته‌اند، به‌طور خلاصه:

1- پروردگار به بشریّت نشان خواهد داد که برای جنگ بزرگ دیگری، بنیانگذار دیگری به‌وجود خواهد آمد قبل از آنکه آسمان از سلاح‌ها و موشک‌ها خالی دیده شود؛ آسیب بزرگی چپ را تکان خواهد داد.

2- مردی که یکی از نام‌های پیامبری را که آخرین پیامبر است، بر خود دارد؛ روز دوشنبه را برای تعطیل برخواهد گزید، آن مرد در شور خود آنچنان پیش خواهد تاخت که ملتی را از اجبار به فرمانبرداری نجات خواهد داد.

3- به کلمه‌ای آسمانی که در گیرنده‌ی زمین و آسمان است، معنایی داده خواهد شد؛ رمزی طلایی در رفتار اهل راز آشکار می‌شود جسم و روح و روان همگی توانمند هستند، همه‌چیز مانند دریایی از زیر آسمان، زیر گام‌های او قرار می‌گیرد.

4- دور از اسپانیا از درون کرانه‌های رود بزرگ "گودال کویویر" تا قلمرو "گرانادانا"، صلیب به‌وسیله‌ی پیروان محمد (ص) مردود خواهد شد.

5- تو ای فرانسه، اگر از آب‌های "لیگوریا" گذر کنی، خود را در میان دریا و جزایر در محاصره خواهی یافت و پیروان محمد در برابر تو خواهند ایستاد.

6- پادشاه سالخورده از سرزمین خود گریزان شده و می‌رود تا از مردم خاور زمین، یاری بگیرد؛ او به سبب وحشت از صلیب‌ها، پرچمش را به‌هم پیچیده و از راه زمین و دریا به "میتیلن" خواهد رفت.

7- در سرزمین نیک‌بخت عربی، یک شخصیت قدرتمند محمدی با آیین محمدی، زاده خواهد شد، او اسپانیا را به ناآرامی کشانده و گرانادا و بیشتر ساکنین لیگوریا را از راه دریایی تسخیر خواهد کرد.

8- بال‌های فرّ و شکوه مقدس با ورود آیین‌گذار بزرگ، فرو خواهد افتاد، او فروتنی را پیشه ساخته و شورشیان را به دردسر خواهد انداخت، همسانِ او دیگربار بر روی زمین دیده نخواهد شد.

9- آنگاه که گل سرخ در میان دنیای بزرگ به قدرت می‌رسد، خون مردم به خاطر حرکات تازه، جاری خواهد شد، به سخن راستین، دهان‌ها را خواهد بست آنگاه که انتظارش را دارند نجات دهنده به هنگام نیاز، اگر چه دیر، فرا خواهد رسید.

10- هفت ماه گذشته از سال ۱۹۹۹ پادشاه بزرگ وحشت، از آسمان فروخواهد آمد که هم او، پادشاه بزرگ منگل‌ها را به زندگی دوباره باز خواهد گرداند، اندکی پیش و پس از آن رویداد جنگ بر دنیا حکومت خواهد کرد.

همه‌ی این نکات از کتاب پیش‌بینی‌های نوستراداموس انتخاب شده؛ و در یک جمله، خلاصه اینکه او پیش‌بینی کرده که: یک شخصیت بزرگ، هم‌نام پیامبر آخرالزمان زاده خواهد شد و ظهور خواهد کرد اگر چه دیر ولی نجات دهنده؛ او بر دنیا حکومت خواهد کرد و همه‌چیز در زیر گام او قرار خواهدگرفت.

طفیل هستی عشقند آدمیّ و پری                  ارادتی بنما تا سعادتی ببری
چو مستعد نظر نیستی وصال مجوی               که جام جم نکند سود وقت بی‌بصری

شعر از حافظ

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 6ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه معنوی نوش کنید: یک لقمه کرامت

خواجه عبدالله انصاری می‌گوید: از این‌جا تا به قرب خداوند، هزار قدم است؛ صد منزل و در هر منزل ده قدم. این سخن خواجه در دل انسان، ترس و اضطراب به‌وجود می‌آورد و دوری راه، انسان را متحیر می‌گرداند. و چه خوب که معصومین (ع) را داریم که امام سجاد (ع) در دعای ابوحمزه می‌فرماید:

«وَ أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه»

خدایا، راه کوچ کننده‌ی به‌سوی تو نزدیک است.

امام معصوم (ع) می‌فرماید: راه دور نیست، نزدیک است زیرا در این راه، سر و کار انسان با کریمان است. خدای کریم، مَلک کریم، کتاب کریم، پیامبر کریم، راهبران کریم؛ آری با کریمان کار دشوار نیست! آشتی کردن، حرف زدن؛ و نزدیک شدن به کریم بسیار آسان است.

ببینید امام سجاد (ع) در مناجات مریدین چه می‌فرماید:

«سُبحَانَکَ مَا أَضیَقَ الطُّرُقَ عَلَى مَنْ لَمْ تَکُنْ دَلِیلَهُ وَ مَا أَوضَحَ الحَقَّ عِندَ مَنْ هَدَیْتهُ سَبِیلَهُ‏»

خدایا آنکه تو او را رها کردی، چقدر راه برای او تنگ و باریک است و آن‌کس که تو دلیل و رهنما و رهبر او هستی، راهش چقدر روشن و واضح و نزدیک است.

به امام سجاد (ع) عرض کردند: آقا، حسن بصری رئیس دراویش و صوفیه می‌گوید: عجیب و تحیّربرانگیز است که یک انسان نجات پیدا کند، چگونه ممکن خواهد بود که انسان به‌سوی خدا برود؟! امام (ع) فرمودند: حسن بصری اشتباه می‌کند، اینطور نیست بلکه من می‌گویم عجیب است و بسیار شگفت‌آور است و جای تحیّر دارد که با این همه گستردگی رحمت و مهربانی و کرم خداوند، باز هم انسانی رستگار نشود و راهی دوزخ شود.

اگر جهنمی دیدی، تعجب کن نه بهشتی! آن خدای کریمی که فرموده: نیت گناه کنی، نمی‌نویسم؛ مرتکب گناه شدی، هر گناهی را همان یکی می‌نویسم؛ و اگر گناه کردی، هفت ساعت مهلت می‌دهم تا فرصتی برای جبران داشته باشی بلکه با جبران کردنت اصلاً گناهت را ننویسم!

مَثَل کرمش، کریم اهل البیت حضرت مجتبی (ع) و کریمه‌ی اهل البیت حضرت معصومه (س)، تالی تِلو حضرت زهرای اطهر (س) است. (توضیح ادمین: تالی تِلو یعنی مثل و مانند، همتا و شبیه و دنباله‌رو)

که هزاران شکر به درگاه آن کریمی که ما را همسایه‌ی کریمه‌ی اهل البیت (ع) قرار داده است. باشد که از نامش و زیارتش و نورانیت حرمش و از توسل به دامن فاطمی‌اش بهره‌ها ببریم.

 

 

لقمه‌ی امروز را با کرامتی از بانوی کرامات شیرین‌تر کنیم:

به‌صورت متواتر با اسناد مورد اعتماد از یکی از خدّام حرم مطهر حضرت معصومه (س) به نام مرحوم سید محمد رضوی نقل شده که گفته است: شبی در عالم رؤیا حضرت معصومه (س) را خواب دیدم، فرمود: بلند شو چراغ گلدسته‌ها را روشن کن.

به ساعت نگاه کردم، دیدم چهار ساعت به اذان صبح باقی است. دوباره خوابیدم؛ اما باز همان رؤیا تکرار شد. بار سوم بی بی بر من نهیب زد و فرمود: مگر به تو نگفتم که بلند شو و چراغ‌های گلدسته‌ها را روشن کن!

از جای برخاستم و چراغ‌های گلدسته‌ها را روشن کردم. برف سنگینی آمده بود، همه‌جا سفیدپوش و هوا بسیار سرد بود.

فردا هوا آفتابی شد، در صحن مطهر ایستاده بودم، دیدم گروهی از زائران با یکدیگر صحبت می‌کنند و می‌گویند: ما چقدر باید از این بی بی تشکر کنیم، اگر چند دقیقه چراغ‌های گلدسته‌ها دیرتر روشن می‌شد، ما از سرما تلف شده بودیم.

معلوم شد که اینها در اثر بارش سنگین برف راه را گم کرده بودند و بدون وسیله در وسط بیابان مانده ‌بودند، وقتی چراغ‌ها به فرمان بی بی روشن می‌شود، مسیر شهر معلوم می‌شود و خود را به شهر می‌رسانند و از سرمای سوزان رهایی می‌یابند.

هدیه به پیشگاه مطهرش صلواتی فرستید.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 5ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

شفیعه‌ی روز جزا

در عظمت شأن حضرت معصومه (س) همین یک روایت از امام صادق (ع) کافیست که قبل از میلاد موسی بن جعفر (ع) بیان فرمودند که: «آگاه باشید خداوند حرمی دارد و آن مکه است؛ و برای پیامبر (ص) حرمی است و آن مدینه است؛ و برای امیرالمؤمنین علی (ع) حرمی است و آن کوفه است؛ و آگاه باشید که من و فرزندان بعد از من هم حرمی داریم که قم است؛
🌹 آگاه باشید که بهشت، هشت درب دارد که سه‌تای آن از قم گشوده می‌شود؛
🌹 و آگاه باشید که یکی از فرزندان من به نام فاطمه، دختر موسی در آنجا رحلت می‌کند که با شفاعت او همه‌ی شیعیان ما وارد بهشت می‌شوند.»

آیة الله ناصری نقل کرده‌اند که: در قم و اطراف آن خشکسالی شد و همه چیز و همه کس در معرض تلف قرار گرفتند. اهالی، چهل نفر از متدین‌ترین افراد شایسته را انتخاب کردند و به قم فرستادند، در صحن بست نشستند تا شاید کریمه‌ی اهل بیت تفضل نمایند. سه شبانه روز، چهل نفری به دعا و ثنا و استغاثه مشغول بودند. شب سوم یکی از آنها میرزای قمی را به خواب دید، ایشان پرسیدند: چرا اینجا نشسته‌اید؟ جریان را گفتند، میرزا فرمود: برای همین؟! گفتند: بله. مرحوم میرزا فرمودند: این‌که چیزی نیست! این مقدار از دست ما هم برمی‌آید، برای این کارها به ما مراجعه کنید؛ ولی هنگامیکه شفاعت عالم را خواستید، دست توسل به طرف این شفیعه‌ی روز جزا دراز کنید!

این رؤیا صادقه است زیرا مطابق با حدیث امام صادق (ع) است.

هدیه به پیشگاه مطهرش صلواتی فرستید.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 4ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

من مات علی حب آل محمد، مات شهیدا

راویان احادیث و ناقلان آثار وارده از رسول اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) حق بسیار بزرگی بر گردن امت اسلامی دارند و اگر تلاشهای آنها نبود، تعالیم عالیه اسلام به دست نمی‌آمد. لذا رسول اکرم (ص) فرمودند: خداوند نورانی کند کسی را که از ما احادیثی استماع کند و آن را ابلاغ کند.

امام صادق (ع) فرمودند: حضرت معصومه (ع) یکی از راویان و محدثان جهان شیعه است.

حدیثی بسیار شیرین از حضرت فاطمه معصومه (س) به عنوان شیرینی تولد ایشان نوش کنید:

شیخ محمد بن محمد بن احمد چشتی داغستانی در کتاب «اللؤلؤة المثنیة» از سید محمد غماری شافعی روایت کرده که در کتاب خود حدیثی را نقل کرده که 17 تن «فاطمه» در سند آن قرار گرفته، به‌شرح زیر:

🌹 از فاطمه دختر حسین رضوی،
🌹 از فاطمه دختر محمد رضوی،
🌹 از فاطمه دختر ابراهیم رضوی،
🌹 از فاطمه دختر حسن رضوی،
🌹 از فاطمه دختر محمد موسوی،
🌹 از فاطمه دختر عبدالله علوی،
🌹 از فاطمه دختر حسن حسینی،
🌹 از فاطمه دختر ابوهاشم حسینی،
🌹 از فاطمه دختر محمد بن‌ احمد بن ‌موسی مبرقع،
🌹 از فاطمه دختر احمد بن موسی مبرقع،
🌹 از فاطمه دختر موسی مبرقع،
🌹 از فاطمه دختر ابوالحسن امام رضا (ع)،
🌹 از فاطمه دختر حضرت موسی ‌بن ‌جعفر (ع)،
🌹 از فاطمه دختر جعفر بن محمد امام صادق (ع)،
🌹 از فاطمه دختر محمد بن علی امام باقر (ع)،
🌹 از فاطمه دختر علی بن الحسین امام سجاد (ع)،
🌹 از فاطمه دختر ابوعبدالله الحسین (ع)،
🌹 از حضرت زینب دختر امیرمؤمنان (ع)،
🌹 از حضرت فاطمه(س) دختر حضرت رسول خدا (ع)،
🌹 از حضرت رسول اکرم(ص) که فرمود:
 

«أَلَا مَنْ مَاتَ عَلَی حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِیداً»
آگاه باشید که هرکس با محبت خاندان محمد بمیرد، شهید از دنیا رفته است.

 

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 3ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

 

  توضیح ادمین: سلسله اسامی که در بالا ذکر شد، گویندگان حدیث آورده شده هستند، یعنی نفر اول از نفر دوم نقل کرده و نفر دوم از سوم تا.... حضرت فاطمه که از رسول خدا نقل فرموده‌اند.