یک جرعه از جام غدیر – جرعه دوم

با سلام و عرض تبریک و تهنیت به حضور مبارک تمام عاشقان مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی (ع).

عید غدیر است و دلهای مؤمنین و مؤمنات غرق در شادی و سرور است. ما هم به مناسبت این ایام سعی در بالا بردن معارفمان هرچند اندک از مولایمان علی(ع) و اهل بیت ایشان داریم بنابراین طی این چند روز، مختصر مباحثی را خدمت شما بزرگواران به بضاعت اندکمان تقدیم می‌کنیم.

ولایت، آخرین حکم و فریضه‌ی فرو‌ فرستاده شده از جانب خداوند بر پیامبرش.

 ولایت، اِتمام تمام نعمت‌های معنوی و دنیوی.

پس از آنکه رسول خدا (ص) در غدیر خم، رسالت خود را با اعلام جانشینی و امامت امیرالمؤمنین علی (ع) به انجام رساند، خدای متعال آیه‌ی کمال بخشیدن به دین و تمامیت دادن به نعمت را فروفرستاده، فرمود:

«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا»؛ امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم؛ و اسلام را برای شما (به عنوان) آیینی برگزیدم.

رسول گرامی اسلام (ص) درباره این روز فرمود: و آن (روز غدیر) روزی است که خداوند دین را در آن کمال بخشید و نعمت را بر امت من تمام گرداند و دین اسلام را برای آنان برگزید.

از این سخن رسول خدا (ص) به روشنی بر می‌آید که با اعلان ولایت و امامت امیرالمؤمنین علی (ع) به عنوان فرمان واجب حق تعالی بر مسلمانان، دین اسلام کمال یافته و هم بدین وسیله، خدای متعال نعمتهای خویش را بر بندگانش تمام گردانده است. بنابراین می‌توان این واقعه را به‌عنوان آخرین واجب قلمداد کرد:

از امام باقر (ع) روایت شده است که فرمود: آخرین (حکم) واجبی را که خداوند فروفرستاد، ولایت بود آنجا که فرمود:

امروز دین شما را برایتان و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم؛ و اسلام را برای شما (به عنوان) آیینی برگزیدم و پس از این (فریضه) تا زمانی‌که رسولش را نزد خویش فرا خواند، دیگر چیزی از فرایض فرو نفرستاد.

بر اساس آنچه بیان شد، خدای منان احکام و واجبات را یکی پس از دیگری فروفرستاد و آنها را با «ولایت» به پایان رسانید و آن‌گاه آیه‌ی «اکمال دین» از سوی حضرتش نازل شد تا همگان بدانند پس از «ولایت» فریضه‌ی دیگری نخواهد بود؛ دیگر همگان می‌دانستند که در نبود پیامبر (ص) می‌بایست از امیرالمؤمنین علی (ع) به عنوان جانشین پیامبر (ص) پیروی کنند و این، آخرین حکم و فریضه‌ای است که خداوند بر پیامبرش فروفرستاده است.

نکته در خور توجه آیه‌ی «اکمال دین» این است که خدای متعال، اتمام نعمت بر خلق را با موضوع «ولایت» از پیوندی تنگاتنگ برخوردار فرموده و به دیگر بیان، همان‌طور که کمال‌یافتگی دین در گرو ولایت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و خاندان پاک اوست، چنین ولایتی مسلمانان را از تمامیت نعمت‌ها برخوردار می‌کند.

البته نعمت مورد نظر آیه‌ی کریمه، تمام گونه‌های ظاهری و باطنی آن را در بر می‌گیرد، مانند: عدالت، مساوات، همبستگی، برادری، اخلاق، دانش، آرامش روحی، آزادی و ...؛ خلاصه اینکه تمام گونه‌های نعمت‌ها را شامل می‌شود.

از همین رو، نظریه‌ی آنان که می‌کوشند نعمت مورد اشاره‌ی قرآن را تنها به شریعت و نعمت‌های معنوی تفسیر کنند قابل تأمل و نظر است چه اینکه آیه‌ی مورد نظر به اصل نعمت نپرداخته، بلکه صریح آیه، اتمام نعمت را بیان می‌کند که شامل تمام گونه‌های نعمت است.

نه تنها در این آیه، که هر جایی از قرآن کریم سخن از اتمام نعمت به میان آمده، مراد تمام نعمت‌هایی است که انسان در این جهان از آن برخوردار می‌شود.

به دیگر سخن، پذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علی (ع) با تمام لوازم آن، که خداوند در غدیر خم آن را بر مسلمانان واجب گرداند، اثر تکوینی داشته، مردم را از خیرات و برکات بی‌شمار آسمان و زمین بهره‌مند می‌کند.

خدای متعال درباره‌ی تأثیرپذیری از فرمان حضرتش می‌فرماید: و اگر آنان به تورات و انجیل و آن چه از جانب پروردگارشان به سویشان نازل شده است، عمل می‌کردند، قطعاً از بالای سرشان (برکات آسمانی) و از زیر پاهایشان (برکات زمینی) برخوردار می‌شدند.

صاحب مدرسه غدیر، یعنی امیرالمؤمنین علی (ع) در عظمت و منزلت، در مرتبه پس از پیامبر اکرم (ص) است، چه اینکه وی چنان منزلت والایی دارد که هیچ‌کس را یارای همسنگی با او نیست. از همین رو امام صادق (ع) درباره‌ی «حکم بن عتیبه» که می‌خواست از غیرِ طریقِ علی (ع) به مراتب خداشناسی دست یابد، فرمود: برود و شرق و غرب را در نوردد. آگاه باشید که به خدا سوگند (هر کجا که رود) به علم (واقعی) دست نخواهد یافت، مگر از محضر کسانی‌که جبرئیل بر آنان نازل شده است.

حق نیز همین است که روی برتافتن از مدرسه و فرهنگ پیامبر و اهل بیتش، دلیل روشن و خدشه‌ناپذیرِ تیره‌روزی و سیه‌بختی است؛ و دانش، هر مرتبه و جایگاهی داشته باشد، اگر از خاستگاهی جز خاندان رسالت به دست آید، ارج و ارزش نخواهد داشت، زیرا چنین دانشی از ارزش‌های اخلاقی و معنوی تهی و از روح شریعت به دور است.

همچنین هر مسیری که به غدیر نرسد، علیه دین است و هرچه بر ضد و مخالف دین باشد، مخالف خدا و رسول و خاندان پاک اوست، چرا که تمام ارزش‌ها و والایی‌های اخلاقی در غدیر نهفته است و از آن جوشش می‌گیرد.

لطیفه‌ی کلام: ابجد سخن می‌گوید:

• علی ابن ابیطالب ۲۱۷
• لا یوصف ۲۱۷
• هادی کُلِّ عَوالم ۲۱۷

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.