یک جرعه از جام غدیر – جرعه سوم

با سلام و درود و تبریک عیدالله الأکبر.

غدیر، تبلور منش و روش امیرالمؤمنین علی (ع) است؛ روشی که هیچ اختلاف و تعارضی با روش رسول خدا (ص) ندارد و به دیگر سخن: «اگر امیرالمؤمنین (ع) کنار گذاشته نمی‌شد، تنها کسی بود که تمام قرآن را به مرحله عمل در می‌آورد».

توجه داشته باشیم که جمله‌ی فوق مفهوم بسیار بلند و ژرفی دارد که باید در آن تأمل کرد زیرا مردم معمولا به بخشهایی از قرآن عمل می‌کنند، اما تمام آنان ستوده نیستند، چه اینکه خداوند یهود را از آن جهت مورد نکوهش و توبیخ قرار داد که می‌گفتند: «...نُؤْمِنُ بِبَعْض وَنَکْفُرُ بِبَعْض»؛... به بعضی ایمان داریم و بعضی را انکار می‌کنیم. آنچه مهم است، اینکه انسان به تمام قرآن عمل کند و به تمام آنچه در قرآن آمده است، ایمان داشته باشد.

اما نکته مهم در اینجاست که پس از پیامبر (ص) عملی کردن تمام احکام قرآن، تنها از امیرالمؤمنین علی (ع) برمی‌آمد و در صورتی که حضرت، متصدی عملی کردن تمام قرآن می‌شد، این سخن خداوند تحقق می‌یافت که فرمود: «... قطعاً از بالای سرشان (برکات آسمانی) و از زیر پاهایشان (برکات زمینی) برخوردار می‌شدند».

حال ببینید در صدر اسلام چه حادثه‌ای رخ داد و چه کسی مقام امیرالمؤمنین علی (ع) را که بایسته او بود، غصب کرد؟ و به جای شیوه‌ای که می‌بایست با شیوه رسول خدا (ص) همسو باشد، چه شیوه‌ای را به کار بست و سیره او چگونه بود؟ و آنگاه داوری کنیم.

اگر به امیرالمؤمنین (ع) فرصت داده می‌شد تا پس از پیامبر (ص) و بدون فوت وقت، حکومت را در دست بگیرد، به یقین، مردم به بهترین شکل از نعمت‌های مادی و معنوی برخوردار می‌شدند.

دردناک‌تر اینکه پس از یک دوره ۲۵ ساله خانه‌نشینی و هنگام قرار گرفتن امیرالمؤمنین (ع) در منصب خلافت ظاهری که کمتر از پنج سال به طول انجامید، جماعت بدخواه و دنیاطلب و حق‌ستیز، امام را به حال خود وانگذاشتند، بلکه سه جنگ بزرگ علیه حضرتش راه انداختند: جنگ‌های جمل، صفین و نهروان.

اما با وجود تمام این مشکلات و با توجه به مدت کوتاه حکومت آن حضرت، تاریخ چونان آینه‌ای، منش و روش حکومتی آن حضرت را منعکس کرده است. در حقیقت، اسلام بسان چشمه زلالی است که پیامبر (ص) آن را پدید آورد و آبی گوارا از آن روان ساخت، اما دیگران با مصادره آن، به زهر نفاق و تفرقه افکنی و اختلاف خویش، آلوده‌اش کردند.

آن‌گاه که امیرالمؤمنین (ع) زمام حکومت را در دست گرفت، سخت کوشید تا چشمه جوشان سعادت را که از پیامبر (ص) بر جای مانده بود، از سموم نفاق و اختلاف و بدخواهی و کینه‌توزی بپالاید تا برای نوشندگان آن، گوارا گردد.

در واقع بخشی از خطبه حضرت زهرا (ع) در جمع زنان مدینه به همین امر اشاره دارد، آنجا که فرمود: «... وای بر آنان، (منصب امامت را) از جایگاه و لنگرگاه رسالت، به کدامین سو بردند! سپس پیمانه را از خون تازه پر کردند».

مسلّم این است که اگر امیرالمؤمنین علی (ع) از سوی مخالفان، ۲۵سال خانه‌نشین نمی‌شد و بلافاصله پس از پیامبر (ص) حکومت را به دست می‌گرفت، طی سی سال حضور فعال حضرتش، مردم با معیارهای او پرورش می‌یافتند و جهانیان از برکات غدیر برخوردار شده، به منزلتی بس بزرگ می‌رسیدند و به دور از منازعات نژادی، قومی و جز آن، از چشمه جوشان غدیر سیراب می‌گشتند.

روایتی وجود دارد که باید در آن اندیشید و تأمل نمود. این روایت مؤید سخن ما درباره دستاوردهای تحقق اهداف غدیر است و مفاد آن این است که اگر غدیر تحقق می‌یافت: «... در میان این امت، دو شمشیر به مصاف یکدیگر نمی‌رفتند (حتی بین دو نفر جنگی رخ نمی‌داد)».

این سخن نه از سر گزافه‌گویی، بلکه گفته فرزند امیرالمؤمنین (ع) و حقیقتی است بایسته تأمل؛ که امروزه می‌بینیم تقریباً در سراسر گیتی، عرصه جنگ، استبداد، کشتار، خشونت و به بردگی کشیدن مردم شده است. که تماماً پیامد نفی غدیر است؛ پیامدی که حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا (س) نسبت به آن هشدار داد و فرمود: ... آن گاه با ظرف (چوبین) خون تازه بدوشید (بریزید) و زهری کشنده و تلخ بدروید. (بدانید) آن گاه است که باطل‌کاران زیان می‌بینند و آیندگان، فرجام کار پیشینیان را خواهند دید، پس (در آن روزگار) به میل خود دست از جان خویش بشویید، و برای فتنه سختْ ترساننده، خویش را آماده کنید؛ و ( خویش را) به (چیرگی) شمشیری بی‌رحم و برنده؛ و کشتاری فراگیر؛ و استبدادی از ستمگران مژده دهید (تیغ برنده و کشتاری فراگیر و استبدادی که) سهم (یا دارایی) تان را بی‌مقدار و کِشت‌تان را (چنان) درو کند (که گویی پیش‌تر وجود نداشته است) (کنایه از ویرانی و ظهورحکومت ظالم)؛ بر شما دریغ می‌خورم و چه توان کرد که (آنچه خدا به ما داده و ما را بدان، منزلت و بزرگی بخشیده) بر شما پوشیده است، آیا ما (باید) شما را در حالی‌که بدان (منزلت و بزرگی) اکراه دارید به (پذیرفتن) آن وادار کنیم؟!

آری، چنین است. آنان مسیر را منحرف کردند و تمام آنچه تاریخ اسلامی با آن دست به گریبان بوده و محنت‌ها و تنگناهایی که امروزه شاهد آنیم، پیامد فتنه‌ی بزرگی است که پس از ارتحال پیامبر اکرم (ص) چهره نمود.

اما در خطبه‌ی غدیر، امید به کوتاه شدن دست خودکامگان، نجات دادن بشریت از وضع بسیار بد و وحشتناک فعلی و رسیدن به ساحل امنیت، رفاه، عدالت و آزادی داده شده است؛ آنجا که نوید ظهور منجی عالم بشریت داده شده است:

معرفی حضرت مهدی (عج) و نوید ظهور ایشان در خطبه‌ی غدیر:

🌷 ای مردم! آگاه باشید که خاتم امامان از ما، مهدی قائم است.

🌷 آگاه باشید که او بر (تمام) دین (ها) پیروز خواهد شد.

🌷 آگاه باشید که او از ظالمان انتقام خواهد گرفت.

🌷 آگاه باشید که او گشاینده و نابود کننده‌ی دژها (ی کفر) است.

🌷 آگاه باشید او کشنده‌ی قبایل شرک است.

🌷 آگاه باشید او (انتقام) خون اولیای خدا را خواهد گرفت.

🌷 آگاه باشید او یاور دین خداست.

🌷 آگاه باشید او برگیرنده از دریای ژرف (دانش الهی) است.

🌷 آگاه باشید او هر صاحب فضل؛ و هر جاهلی را می‌شناساند.

🌷 آگاه باشید او برگزیده‌ی خداوند است.

🌷 آگاه باشید او وارث تمام علوم و محیط به همه‌ی دانش‌ها است.

🌷 آگاه باشید او از خدای عزوجل خبر داده؛ و گرویدن به خداوند را به همگان یادآوری می‌کند.

🌷 آگاه باشید که او رشید (راه یافته) و سدید (استوار) است.

🌷 آگاه باشید که کارها بدو سپرده می‌شود.

🌷 آگاه باشید پیشینیان به (آمدن) او مژده داده‌اند.

🌷 آگاه باشید او حجت ماندگار است که حجتی پس از وی نباشد.

🌷 آگاه باشید تنها، چیزی حق است که با او (همسو) باشد.

🌷 آگاه باشید تنها، نور (روشنی بخش) نزد او است.

🌷 آگاه باشید هیچ کس بر او چیره نشود و هیچ کس در برابر او یاری نگردد.

🌷 آگاه باشید او ولیّ خدا در زمینش و داور او در میان خلقش؛ و در نهان و آشکار امانت‌دار اوست.

سخن آخر اینکه باید در این مناسبت شکوهمند، با اهل بیت و صاحب غدیر و به ویژه کسی که وجودش در خطبه‌ی غدیر، نوید داده شده است، تجدید بیعت کرده، با آن پاکان، پیمان فرمانبرداری و ولایت ببندیم؛ و بدانیم که بر ما واجب است با قلم و بیان و مال و گفتار و کردار خویش، بیش از پیش، آموزه‌های نورانی غدیر را به خودمان و مردم بشناسانیم تا از این رهگذر؛ و با ظهور منجی عالم بشریت، جهان تشنه معنویت، از چشمه زلال غدیر سیراب گردد.

از خدای متعال مسئلت داریم توفیق شناخت حرمت و عظمت این روز شکوهمند را به همگان عطا فرماید. ان‌شاءالله.

ذکر:

۱۲۱ مرتبه ذکر «یا علی فُکَ الباب» را به همراه خانواده برداریم.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 17ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.