بفرمایید یک لقمه صبحانه‌ی معنوی: تکیه‌گاه استوار و امن
کسی که عقلش را کمی به‌کار بیندازد، از تکیه‌گاههای ناپایدار می‌گذرد و به پایدارترین و استوارترین تکیه‌گاه پناه می‌برد یعنی خداوند.
بیداردلی عارف، پیاده به سوی بیت‌الله الحرام در حرکت بود، شترسواری که دل به‌دنیا و مال و منال داشت به او گفت کجا؟
جواب داد: بیت‌الله الحرام، گفت: پیاده و بی‌توشه؟ گفت: خیر،
هرگاه مصیبتی رسید، بر مرکب صبر می‌نشینم؛
و چون نعمتی بر من آید، بر مرکب شکر قرار گیرم؛
و هرگاه قضای الهی در رسد، بر مرکب رضا برآیم؛
و چون هوی و هوسی در نفس پدید آید، می‌دانم که باقی مانده، کمتر از گذشته است؛
و دنبال هوی و هوس رفتن صرف ندارد و معامله‌ی خسارت باری است.
شترسوار گفت: ای بینای راه و سالک آگاه! تو سواره‌ای و من پیاده.
به‌راستی، مرکب ما تا رسیدن به مقصود کدام است؟!
گفتم ز دعای من شب خیز حذر کن گفتا برو اظهار ورع جای دگر کن
گفتم که قدم در ره عشق تو نَهَم گفت بگذار ولیکن قدم خویش ز سر کن
گفتم نظری بر رخ زیبای تو خواهم گفتا برو از هر دو جهان قطع نظر کن
گفتم که دلم، گفت سراغ ره ما گیر گفتم که سرم، گفت به فتراک نظر کن
گفتم چه کنم ره به سر کوی تو یابم گفتا که برو خانه دل زیر و زبر کن
گفتم که ز غم ناله کنم گفت بپرهیز گفتم ز ستم شکوه کنم گفت حذر کن
گفتم که «صفائی» هوس وصل تو دارد گفتا ز سر خود هوس خام بدر کن
شاعر: ملا احمد نراقی
التماس دعا ی خیر - الّلهم عجّل لِولیک الفرج
منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور باد.
