بنده، وقتی به ثبات در توحید رسید و یقین پیدا کرد به اینکه فاعل و مؤثری جز خدا در عالم، وجود ندارد و هر چه در گذشته‌ی او واقع شده؛ و آنچه در آینده اش رخ می دهد، خواه از طریق عوامل طبیعی، خواه به دست عوامل انسانی؛ و خواه از طریق عوامل ماوراء طبیعی؛ همه کار خداست. چنانچه به خدایی که تنها حادثه آفرینِ زندگی اوست و به کارهایی که خدا می کند حُسن ظن و اعتماد پیدا کند، وجودش سرشار از آرامش و شادی و امید می شود.
آنچه زمینه سازِ حسن ظن و اعتماد به خدا و کارهای خداوند در فرد است، از یک سو بررسی و تأمل در مورد کارهایی است که خداوند، تا به حال نسبت به او انجام داده است؛ و از سوی دیگر، تفکر و دقت در صفات و خصایل الهی است که منشأ کارهای خدا می باشند؛ و دیگر اینکه بنده، با دقت در اسماء حسنی و صفات حضرت حق در می یابد که خداوند:
1) همواره بیدار و متوجه خلق خویش است و لحظه ای از آنان غافل نیست.
2) به مصالح خلق آگاه و عالم است و ذره ای جهل یا خطا در تشخیصِ مصالح بندگان، در موردش قابل تصور نیست.
3) غنی مطلق است و آنچه را به مصلحت خلق و مورد نیاز آنان است، در اختیار دارد.
4) سخاوتمند و جواد و کریم است و ذره ای بخل در برآوردنِ خواسته ها و تأمین مصالح بندگانش، در مورد او تصور پذیر نیست.
5) خیرخواه خلق و مهربان و رئوف و رحیم به بندگانش می باشد و نسبت به آنان بی تفاوت و بی‌احساس و بی‌عاطفه نیست.
6) در عملی ساختن اراده‌ی خویش، مبنی بر تأمین مصالح و رفع حوائج بندگان، توانمند و مقتدر است و ضعف و ناتوانی در ذاتش راه ندارد.
7) در کار خویش، خبره است و خطا و اشتباه در کار او ناممکن است.
مطلقا از کسی با چنین ویژگی، امکان اینکه جز خیر و نیکویی سر زند، وجود ندارد.
چه حکایت زیبایی است حکایت بهلول و هارون؛ هارون گفت: می خواهم چیزی به تو دهم، چرا نزد ما نمی آیی؟! بهلول گفت: من از تو چیزی نمی خواهم به چند دلیل:
اول اینکه تو نمی دانی من به چه احتیاج دارم!
دوم اینکه نمی دانی چه وقت احتیاج دارم!
سوم اینکه نمی دانی به چه اندازه احتیاج دارم!
چهارم اینکه نمی دانی در آنچه که می خواهم خیر است یا شرّ!
و اینکه، عطای امروزِ تو، منت فردای تو را دارد؛ من اربابی دارم که می داند چه می خواهم، چه وقت می خواهم، به چه اندازه می خواهم، او می داند خیر و شر من در چیست؛ و هرگز در عطایش منتی وجود ندارد.
با اینکه در این روحیه، سراسر خیر و امید و شادی برای بنده نهفته است اما آن جوادِ کریم، برای همین روحیه بهشت در نظر گرفته و می فرماید: بندگانم باید به رحمت من اعتماد کنند و به فضل من امید بندند و با حسن ظن و خوش گمانی به من آرامش پیدا کنند؛ پس در آن حال، رحمتم را درخواهند یافت؛ و منت و لطفم آنان را به بهشت می رساند و مغفرت و بخششم جامه‌ی عفوم را بر آنان می پوشاند، پس همانا من، خدای مهربان و رحمت بخشم و به این نام نامیده شده ام «الرحمن و الرحیم»"
پس دیگر ناامیدی و یأس برای چیست؟! وقتی خدایی داریم حاضر و ناظر و قادر؛ خدایی داریم که هم می داند و هم می تواند.
امام صادق (ع) فرمودند: اگر خداوند، عهده دارِ روزی شماست، پس نگرانیت برای چیست؟! و اگر همه چیزها بر اساس قضا و قدر الهی است، پس اندوهت برای چیست؟!
و در قرآن هم خداوند فرموده: کسانی که به خدا گمان بد برند؛ بدی، بر گِرد آنان حلقه خواهد زد.
بیایید باور کنیم که او، هوای ما را دارد و از همین نزدیکیها به ما نگاه می کند.
مردی مُضطر، شبی به مسجد پناه برد و ختم «بسم الله الرحمن الرحیم» برداشت. با ناله و گریه او را صدا می زد، حاکم شهر، در خواب بود، ندایی شنید: برخیز! بنده‌ی من، درمانده شده و در مسجد، مرا می خواند. 700 درهم ببر تا قرضش را ادا کند و از غصه درآید.
حاکم برخاست، کیسه‌ی درهم را برداشت، به مسجد رفت و کنار او نشست، کیسه‌ی درهم را جلوی او گذاشت و گفت: بردار!
او گفت: من چیزی از کسی نمی خواهم، خواهش کرد، مرد رد نمود، حاکم دستهای او را بوسید، پاهایش را بوسید، التماس کرد: این خیر را از من دریغ نکن! من مأمور خدایم. مرد گرفت و شکر کرد، حاکم کاغذی داد و گفت: نشانی من است، هر وقت کاری داشتی بیا.
مرد نگرفت و گفت: من یاری دارم که وقتی به در خانه اش می روم، صدایش می زنم، حاکم شهر را به سراغم می فرستد تا دستهای مرا ببوسد، خواهش کند و مشکلم را حل نماید؛ من تا زنده ام جز درِ او، به درِ دیگری نخواهم رفت!
لقمه‌ی عملی:
امروز، دوستی را در حق دوستان خود تمام کنیم، خداگونه دوستی کنیم.
دوست خوب، غمها را از بین نمی برد اما کمک می‌کند با وجودِ غمها، محکم بایستیم درست مثل چتر خوب که باران را متوقف نمی‌کند اما کمک می‌کند، آسوده زیر باران قدم بزنیم.
قوی باش و امیدوار
گفت پیغمبر اگر کوبی دری عاقبت زآن در برون آید سری
گر نشینی بر سر راه کسی عاقبت بینی تو هم روی کسی (یا عزیز زهرا(س))
ذکر امروز: «یا ذالجلال و الاکرام» هزار مرتبه
التماس دعا ی خیر - الّلهم عجّل لِولیک الفرج
منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور باد.
این جا درس است، شاید خیلی وقت‌ها که جواب نمی‌آید به این خاطر است که دل صاف نیست، با دل صاف دعا و سجده و ذکر نمی‌گویم.
