انتخابات و بیان حضرت استاد

سلام و خسته نباشید به همه‌ی شما عزیزان همراه، همه‌ی شمایی که لابد در ایام اخیر با تمام توجه، امور درحالِ گذر کشور اسلامی‌مان را پیگیری می‌کردید؛ با همه‌ی دقت و اضطراب و فراز و نشیب.

من هم مانند شما شاید کمی بیشتر از شما، ایام را با نگرانی و ناراحتی سپری کردم، نه به دلیل اینکه کاندیدای مورد نظرم رأی بیاورد بلکه به دلیل حرمت شکنی‌ها! که کشور ما، کشور امام زمان(عج) و جمهوری اسلامی است باید مسائل و مردم و مردان سیاست مدارش، با کشورهای دیگر متفاوت باشند.

باید با آقای ترامپ و خانم کلینتون که می‌خواهند در تبلیغات انتخاباتی به یکدیگر ... بگویند؛ و باعث سرگرمی و خنده‌ی دیگران شوند؛ متفاوت باشند. مردمِ آنها، دو نفر را از دو حزب سیاسی می‌بینند و سخن آنها را می‌شنوند؛ نه نمایندگانِ یک مکتب و مذهب بزرگ به نام اسلام و تشیع را که مدعی است روزی جهانی خواهد شد؛ آن‌هم چند نفر از یک مکتب، یک عقیده؛ و ادعای خدمت به مردم!

به ما یاد داده‌اند که نگاه کردن به درب خانه‌ی عالم، ثواب دارد یعنی اگر دستت به عالمی نرسید، پشت درب خانه‌اش بنشین و به آن درب نگاه کن؛ و یا اگر از کوچه‌ای در محله‌ای عبور کردی، از کنار خانه‌های متعددی گذشتی، به خانه‌ای که در آن عالمی زندگی می‌کند، رسیدی؛ بایست و نگاهی کن و اجری معنوی ببر.

 

در تاکسی نشسته بودم، بحث انتخابات شد، راننده‌ی جوان گفت: من در انتخابات گذشته، میان بد و بدتر انتخاب می‌کردم اما این بار میان دزد و دزدتر باید انتخاب کنم؟! اینها که مداوم به هم گفتند: تو برده‌ای، تو خورده‌ای، تو چپاول اموال مردم کرده‌ای و ...سرم گیج رفت! چشمم تار شد! زیرا به دلیل بی‌اخلاقی‌هایی که شد، حداقل، حفظ حرمت لباس پیامبر(ص) نشد! که مولایمان فرموده: قیمتِ مرد به لباس و ظاهر او نیست؛ قیمت، زیر زبان اوست، بگذار تا دهان باز کند، ببین چه می‌گوید، او همان قدر قیمت دارد. بی‌اخلاقی آن‌هم در حد فحاشی؟! مگر نه اینکه روزی امیرالمؤمنین(ع) شنیدند، یکی از یارانش به معاویه‌بن‌ابی‌سفیان فحاشی می‌کند، حضرت او را منع کردند، او عرض کرد: مولایم! او معاویه است، حضرت فرمودند: مهم این است که تو پیرو علی هستی و پیرو علی، از دهانش اینگونه سخنان خارج نمی‌شود. وقتی مولای ما به یک نفر از پیروانش که فحاشی می‌کند، اعتراض می‌کند و ناراحتیش را ابراز می‌دارد؛ پس زمانی‌که چند نفر به یکدیگر این‌همه ناسزا می‌گویند و صدایشان به گوش عالم می‌رسد و دستاویز کافر، منافق، ضد انقلاب، لاییک و غیره می‌شود؛ آنگاه ایشان چه حالی پیدا می‌کنند؟! مگر اینکه بگوییم ایشان و فرزند برومندش حضرت مهدی(عج) نمی‌شنوند و شاهد نیستند!!!

به‌راستی، مگر نه اینکه امام ششم(ع) فرمودند: ما را تبلیغ کنید، امر ما را زنده بدارید اما نه بر زبان‌هایتان بلکه به عمل و رفتارتان.

و به دلیل بی‌توجهی به هشدارهای الهی و قرآنی و نبوی مخصوصاً به این سخن ارزشمند رسول خدا(ص) که فرمودند: «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلِّ خَطِیئَة»؛ هر خطایی که از انسان سر زند چه از زبانش یا تفکرش یا چشم و یا گوشش، یا در کلام؛ از اعضا و جوارح ظاهری و باطنیش ریشه گرفته و دلیل همه‌ی آنها حب‌الدنیا است. وگرنه مسئولیت، باری است سنگین بر دوش؛ که آن را بر دوش مسئولان می‌گذارند. اینکه کسی با تمام قدرت و به هر قیمتی که شده، تلاش کند تا آن بار را بر دوش بکشد؛ همه‌ی اینها و خیلی چیزهای دیگر، جای تعجب و تفکرِ بسیار دارد.

مردم آمدند نه دوباره بلکه چند باره با تمام قدرت و توان.
مردم دیروز یک نفر را انتخاب نکردند بلکه انقلاب را، عزت را، شرافت را، ادامه‌ی خون شهدا را، مذهب را، وفای به عهد را انتخاب کردند؛ مردم به اینها رأی دادند.

مردم به یک نفر رأی ندادند بلکه مردم پاسخی منفی دادند به آنانی که از ابتدای انقلاب و تا امروز، زیر سایه‌ی عافیت نشسته‌اند و دغدغه‌ی زندگی شخصی خود را بر هر چیزی ترجیح داده‌اند و تمام تلاش خود را کردند تا آب به آسیاب دشمن بریزند و روزی دوباره دریوزگان را بر مسند حکومت این کشور ببینند و جشن شادی بگیرند.

به قول رهبر بزرگوار انقلاب، مهم نیست چه کسی چهار سال آینده رئیس‌جمهور شود، بلکه مهم این است که مردم هستند!

مردم رأی به یک نفر ندادند، یک اسم ننوشتند بلکه در واقع در برگه‌های خود نوشتند: بزرگواری که قرار شد چهار سال سکان هدایت کشتی کشور را به دست بگیری، می‌دانم و یقین دارم آنچه در توان داری برای آبادانی و سرافرازی کشورمان به کار خواهی گرفت.

من فقط یک سؤال دارم و جواب می‌خواهم:

آیا می‌توانید در طی دوران ریاست خود، جواب دهید به دلِ آزرده‌ی آن کشاورزی که هیچ دارویی دست‌های پینه بسته‌اش را نرم نخواهد کرد؟ زمانی که با همه‌ی خستگیش، مقابل تلویزیون نشست و گوش به مناظره‌های شما آقایان داد، آنگاه با چشمان حیرت زده با خود گفت: یعنی چه؟!

یا به دلِ سوخته‌ی آن مادر شهیدی که وضو گرفت، تسبیحش را به دست گرفت و ذکرگویان مقابل تلویزیون نشست، درحالی‌که عکس یک و یا چند شهیدش را به دیوار پشت تلویزیون نصب کرده بود؛ مناظره‌های شما را شنید، با خودش گفت: واقعاً؟!

و یا اصلاً جواب دل سوخته‌ی مرا که در صف رأی بودم، مقابلم خانمی با پسر نُه ساله‌اش بود، از من پرسید: به چه کسی رأی می‌دهید؟ قبل از اینکه پاسخی دهم، پسر بچه‌ پاسخ داد: این خانم چادر پوشیده، حتماً به فلانی رأی می‌دهد!!! و من حیران از خود پرسیدم: به چه حقی ما را اینگونه دسته‌بندی کرده‌اند؟ پس کجا رفت آیه‌ی "وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا"

می‌توان بی‌خانمان‌ها را خانه‌دار کرد؛ می‌توان شکم‌ها را سیر کرد؛ می‌توان برای ازدواج جوانان فکری کرد؛ اما آیا می‌توان به این شبهه‌ها که در اذهان مردم به وجود آمده‌است؛ که شاید تا سالها باقی بماند؛ پاسخی داد؟!

ای بزرگوار! ما آمدیم ساعت‌ها ایستادیم، انتخاب کردیم؛ به پای وطن و انقلابمان ایستادیم، شما تا کجا به پای وعده‌هایتان خواهید ایستاد؟!

 

دردنوشته‌ای از استاد، به تاریخ 30ر2ر1396 که بسیار مناسب حال این روزهای ما نیز هست.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.