یک جرعه از جام غدیر – جرعه پنجم

با سلام و درود

غدیر، موهبت‌های الهی و زندگانی پُرنعمت:

نص زیارت نامه امیرالمؤمنین علی (ع)، در روز غدیر در دست است که امام هادی (ع)، امیرالمؤمنین علی (ع) را با آن زیارت نموده و علمای بزرگ‌مان آن را از دو تن از نایبان خاص امام زمان (عج)، (عثمان بن سعید، نایب اول و حسین بن روح نایب سوم که هر دو از اصحاب امام عسکری بوده‌اند) از ایشان، از پدرش امام هادی (ع) روایت کرده‌اند.

بنابراین روایت: زمانی‌که امام هادی (ع) از مدینه به سامرا احضار شد، فرزندش امام حسن عسکری (ع) وی را همراهی می‌کرد. چون به نجف اشرف رسیدند، کنار قبر جدشان امیرالمؤمنین علی (ع) ایستاده، امام هادی (ع) زیارت می‌خواند و امام عسکری (ع) آن را با پدر گرامی‌اش تکرار می‌کرد.

از ویژگیهای این زیارت، برخورداری‌اش از مفاهیم و مضامین بسیار بالایی است که در زیارت‌نامه‌های مأثور از امامان کمتر یافت می‌شود. به همین جهت شایسته است فرد زیارت کننده در مضامین آن تأمل کند، به ویژه آن قسمت که امام هادی (ع) جدش امیرالمؤمنین علی (ع) را مخاطب قرار داده، می‌فرماید:

«...لقد رفع الله فی الأولی منزلتک، و أعلی فی الآخرة درجتک، و بصّرک ما عَمِیَ علی من خالفک و حال بینک و بین مواهب الله لک»

خدا منزلت تو را در (سرای) نخست (دنیا) رفعت و در آخرت بلندی بخشید و آنچه را که مخالفانت و آنان‌که میان تو و مواهب الهی که برای تو فراهم شده بود، حایل گشتند و آن را نمی‌دیدند، بینا گرداند.

حال این مواهبی که خداوند برای امیرالمؤمنین علی (ع) خواسته بود و امام هادی (ع) درباره ممانعت مخالفان از اجرای آن توسط آن حضرت در میان امت سخن گفت، چه بود؟ آیا مخالفان، میان امام (ع) و دانش، عصمت، مقام امامت یا درجات عالی او نزد خداوند، حایل شدند؟ یقیناً چنین نبوده و تمام موارد یاد شده برای حضرتش محفوظ بود.

حقیقت این است که آن جماعت، مانع بین امیرالمؤمنین علی (ع) و مواهب الهی (برای مردم) شدند، یعنی او را از حق حکومت و اجرای آنچه خداوند در این زمینه به حضرت عطا کرده بود، بازداشتند و بر اثر همین امر زیان‌های جبران‌ناپذیری بر خودشان (مسلمانان) وارد شد.

اگر امیرالمؤمنین علی (ع) از مقام خلافتش کنار گذاشته نمی‌شد و پس از پیامبر اکرم (ص) حکومت را خود به دست می‌گرفت، به یقین حکومتی کاملا منطبق با حکومت پیامبر (ص) می‌داشت، با یک تفاوت و آن اینکه چنان‌که پیامبر (ص) در حدیث منزلت فرمود امیرالمؤمنین علی (ع) مقام رسالت نداشت.

امیرالمؤمنین (ع) در این‌باره می‌فرمایند:

«و لو أن الأمۀ منذ قبض الله نبیَّه اتبعونی و أطاعونی لأکلوا من فوقهم و من تحت أرجلهم رغداً إلی یوم القیامة»

اگر امت از زمان ارتحال رسول خدا (ص) از من پیروی و فرمانبرداری می‌کردند، به یقین از فرازشان و از زیر پایشان تا روز قیامت گوارا و بی‌دغدغه می‌خوردند (زندگی‌ای سراسر آسایش و پرنعمت داشتند).

در این سخن امام (ع) واژه «رَغَد» به کیفیت؛ و واژه «إلی یوم القیامة» به کمیّتِ سعادتمندی و رفاه زندگی تصریح دارد. «رغد» در لغت به معنای زندگی بدون سختی و تلخ‌کامی و جامعه پاک از فقر، بیماری، جهل، جنگ، منازعات، نگرانی، مشکلات، زندان و گرفتاری و محنت‌ها می‌باشد و البته آنچه بدان اشاره شد، بخشی از مفاهیم واژه رَغد است.

بنابر فرمایش امیرالمؤمنین علی (ع) اگر آن حضرت بلافاصله پس از پیامبر (ص) حکومت بر امت را به دست می‌گرفت و تمام اهداف غدیر تحقق می‌یافت، مردم تا واپسین روز زندگی این عالم از تمام خیرات و نعمت‌های الهی برخوردار می‌شدند؛ و جهان امروز شاهد این همه مظاهر ناخوشایند، مانند: بیماری، گرفتاری، محنت، خون‌ریزی، ستمگری، فقر، گسست پیوندهای خویشاوندی و منازعات و جز آن نبود. به یک سخن، برخورداری افراد جامعه از تمام نعمت‌ها و رها بودن از تمام مشکلات مادی و معنوی، ترجمان رَغد است.

حرز غدیر:

پیامبر اکرم (ص) این تعویذ را در روز غدیر خوانده است. بنابراین، شما نیز پیش از شروع به اعمال این روز، آن را بخوانید تا شما را از همه‌ى چیزهایى که از آن بیم دارید، ایمن بگرداند. این حرز به این صورت است:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ‏ بِسْمِ اللَّهِ خَیْرِ الأسمَاءِ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ الَّذِی لَا یَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ کَیْدُ الْأَعدَاءِ وَ بِهَا تُدفَعُ کُلُّ الأَسوَاءِ وَ بِالْقِسَمِ بِهَا یَکفَى مَنِ استَکفَى

اللَّهُمَّ أَنتَ رَبُّ کُلِّ شَی‏ءٍ وَ خَالِقُهُ وَ بَارِئُ کُلِّ مَخْلُوقٍ وَ رَازِقُهُ وَ مُحْصِی کُلِّ شَیْ‏ء وَ عَالِمُهُ وَ کَافِی کُلِّ جَبَّارٍ وَ قَاصِمُهُ وَ مُعِینُ کُلِّ مُتَوَکِّلٍ عَلَیْهِ وَ عَاصِمُهُ وَ بِرُّ کُلِّ مَخْلُوقٍ وَ رَاحِمُهُ لَیسَ لَکَ ضِدٌّ فَیُعَانِدَکَ وَ لَا نِدٌّ فَیُقَاوِمَکَ وَ لَا شَبِیهٌ فَیُعَادِلَکَ تَعَالَیتَ عَنْ ذَلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً

اللَّهُمَّ بِکَ اعتَصَمْتُ وَ استَقَمْتُ وَ إِلَیکَ تَوَجَّهْتُ وَ عَلَیکَ اعتَمَدْتُ یَا خَیرَ عَاصِمٍ وَ أَکرَمَ رَاحِمٍ وَ أَحکَمَ حَاکِمٍ وَ أَعلَمَ عَالِمٍ مَنِ اعتَصَمَ بِکَ عَصَمتَهُ وَ مَنِ استَرحَمَکَ رَحِمتَهُ وَ مَنِ استَکفَاکَ کَفَیتَهُ وَ مَنْ تَوَکَّلَ [عَلَیکَ‏] أَمِنْتهُ وَ هَدَیتَهُ سَمعاً لِقَوْلِکَ یَا رَبِّ وَ طَاعَةً لِأَمْرِکَ [بِأَمْرِکَ‏]

اللَّهُمَّ أَقُولُ وَ بِتَوْفِیقِکَ أَقُولُ وَ عَلَى کِفَایَتِکَ أعَوِّلُ وَ بِقُدرَتِکَ أَطُولُ وَ بِکَ أَستَکْفِی وَ أَصُولُ‏ فَاکْفِنِی اللَّهُمَّ وَ أَنْقِذْنِی وَ تَوَلَّنِی وَ اعْصِمْنِی وَ عَافِنِی وَ امنَعْ مِنِّی وَ خُذْ لِی وَ کُنْ لِی بِعَیْنِکَ وَ لَا تَکُنْ عَلَیَّ اللَّهُمَّ أَنتَ رَبِّی عَلَیکَ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیکَ أَنَبْتُ وَ إِلَیکَ المَصِیرُ وَ أَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ء قَدِیر».

عیدانه

پرسیدند: حال عارفان چگونه است؟ گفت: حال عارفان چون روزگار بهاری است؛ که رعد می‌غرد و ابر می‌بارد و برق می‌سوزد؛ و باد می‌وزد و شکوفه می‌شکفد و مرغان بانگ می‌کشند.

دل عارف هم چنین است؛ به چشم می‌گرید، به لب می‌خندد، به دل می‌سوزد، به سر می‌بازد، نام دوست می‌گوید و بر در او می‌گردد.

در این غروب عید، آبی به چشم بیاور و لبخندی بزن و آتش عشق در دل شعله‌رو کن و با سر به کوی جانان بیا و بلند بگو: «یـــا عـلـی».

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 18ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

یک جرعه از جام غدیر – جرعه سوم

با سلام و درود و تبریک عیدالله الأکبر.

غدیر، تبلور منش و روش امیرالمؤمنین علی (ع) است؛ روشی که هیچ اختلاف و تعارضی با روش رسول خدا (ص) ندارد و به دیگر سخن: «اگر امیرالمؤمنین (ع) کنار گذاشته نمی‌شد، تنها کسی بود که تمام قرآن را به مرحله عمل در می‌آورد».

توجه داشته باشیم که جمله‌ی فوق مفهوم بسیار بلند و ژرفی دارد که باید در آن تأمل کرد زیرا مردم معمولا به بخشهایی از قرآن عمل می‌کنند، اما تمام آنان ستوده نیستند، چه اینکه خداوند یهود را از آن جهت مورد نکوهش و توبیخ قرار داد که می‌گفتند: «...نُؤْمِنُ بِبَعْض وَنَکْفُرُ بِبَعْض»؛... به بعضی ایمان داریم و بعضی را انکار می‌کنیم. آنچه مهم است، اینکه انسان به تمام قرآن عمل کند و به تمام آنچه در قرآن آمده است، ایمان داشته باشد.

اما نکته مهم در اینجاست که پس از پیامبر (ص) عملی کردن تمام احکام قرآن، تنها از امیرالمؤمنین علی (ع) برمی‌آمد و در صورتی که حضرت، متصدی عملی کردن تمام قرآن می‌شد، این سخن خداوند تحقق می‌یافت که فرمود: «... قطعاً از بالای سرشان (برکات آسمانی) و از زیر پاهایشان (برکات زمینی) برخوردار می‌شدند».

حال ببینید در صدر اسلام چه حادثه‌ای رخ داد و چه کسی مقام امیرالمؤمنین علی (ع) را که بایسته او بود، غصب کرد؟ و به جای شیوه‌ای که می‌بایست با شیوه رسول خدا (ص) همسو باشد، چه شیوه‌ای را به کار بست و سیره او چگونه بود؟ و آنگاه داوری کنیم.

اگر به امیرالمؤمنین (ع) فرصت داده می‌شد تا پس از پیامبر (ص) و بدون فوت وقت، حکومت را در دست بگیرد، به یقین، مردم به بهترین شکل از نعمت‌های مادی و معنوی برخوردار می‌شدند.

دردناک‌تر اینکه پس از یک دوره ۲۵ ساله خانه‌نشینی و هنگام قرار گرفتن امیرالمؤمنین (ع) در منصب خلافت ظاهری که کمتر از پنج سال به طول انجامید، جماعت بدخواه و دنیاطلب و حق‌ستیز، امام را به حال خود وانگذاشتند، بلکه سه جنگ بزرگ علیه حضرتش راه انداختند: جنگ‌های جمل، صفین و نهروان.

اما با وجود تمام این مشکلات و با توجه به مدت کوتاه حکومت آن حضرت، تاریخ چونان آینه‌ای، منش و روش حکومتی آن حضرت را منعکس کرده است. در حقیقت، اسلام بسان چشمه زلالی است که پیامبر (ص) آن را پدید آورد و آبی گوارا از آن روان ساخت، اما دیگران با مصادره آن، به زهر نفاق و تفرقه افکنی و اختلاف خویش، آلوده‌اش کردند.

آن‌گاه که امیرالمؤمنین (ع) زمام حکومت را در دست گرفت، سخت کوشید تا چشمه جوشان سعادت را که از پیامبر (ص) بر جای مانده بود، از سموم نفاق و اختلاف و بدخواهی و کینه‌توزی بپالاید تا برای نوشندگان آن، گوارا گردد.

در واقع بخشی از خطبه حضرت زهرا (ع) در جمع زنان مدینه به همین امر اشاره دارد، آنجا که فرمود: «... وای بر آنان، (منصب امامت را) از جایگاه و لنگرگاه رسالت، به کدامین سو بردند! سپس پیمانه را از خون تازه پر کردند».

مسلّم این است که اگر امیرالمؤمنین علی (ع) از سوی مخالفان، ۲۵سال خانه‌نشین نمی‌شد و بلافاصله پس از پیامبر (ص) حکومت را به دست می‌گرفت، طی سی سال حضور فعال حضرتش، مردم با معیارهای او پرورش می‌یافتند و جهانیان از برکات غدیر برخوردار شده، به منزلتی بس بزرگ می‌رسیدند و به دور از منازعات نژادی، قومی و جز آن، از چشمه جوشان غدیر سیراب می‌گشتند.

روایتی وجود دارد که باید در آن اندیشید و تأمل نمود. این روایت مؤید سخن ما درباره دستاوردهای تحقق اهداف غدیر است و مفاد آن این است که اگر غدیر تحقق می‌یافت: «... در میان این امت، دو شمشیر به مصاف یکدیگر نمی‌رفتند (حتی بین دو نفر جنگی رخ نمی‌داد)».

این سخن نه از سر گزافه‌گویی، بلکه گفته فرزند امیرالمؤمنین (ع) و حقیقتی است بایسته تأمل؛ که امروزه می‌بینیم تقریباً در سراسر گیتی، عرصه جنگ، استبداد، کشتار، خشونت و به بردگی کشیدن مردم شده است. که تماماً پیامد نفی غدیر است؛ پیامدی که حضرت صدیقه طاهره، فاطمه زهرا (س) نسبت به آن هشدار داد و فرمود: ... آن گاه با ظرف (چوبین) خون تازه بدوشید (بریزید) و زهری کشنده و تلخ بدروید. (بدانید) آن گاه است که باطل‌کاران زیان می‌بینند و آیندگان، فرجام کار پیشینیان را خواهند دید، پس (در آن روزگار) به میل خود دست از جان خویش بشویید، و برای فتنه سختْ ترساننده، خویش را آماده کنید؛ و ( خویش را) به (چیرگی) شمشیری بی‌رحم و برنده؛ و کشتاری فراگیر؛ و استبدادی از ستمگران مژده دهید (تیغ برنده و کشتاری فراگیر و استبدادی که) سهم (یا دارایی) تان را بی‌مقدار و کِشت‌تان را (چنان) درو کند (که گویی پیش‌تر وجود نداشته است) (کنایه از ویرانی و ظهورحکومت ظالم)؛ بر شما دریغ می‌خورم و چه توان کرد که (آنچه خدا به ما داده و ما را بدان، منزلت و بزرگی بخشیده) بر شما پوشیده است، آیا ما (باید) شما را در حالی‌که بدان (منزلت و بزرگی) اکراه دارید به (پذیرفتن) آن وادار کنیم؟!

آری، چنین است. آنان مسیر را منحرف کردند و تمام آنچه تاریخ اسلامی با آن دست به گریبان بوده و محنت‌ها و تنگناهایی که امروزه شاهد آنیم، پیامد فتنه‌ی بزرگی است که پس از ارتحال پیامبر اکرم (ص) چهره نمود.

اما در خطبه‌ی غدیر، امید به کوتاه شدن دست خودکامگان، نجات دادن بشریت از وضع بسیار بد و وحشتناک فعلی و رسیدن به ساحل امنیت، رفاه، عدالت و آزادی داده شده است؛ آنجا که نوید ظهور منجی عالم بشریت داده شده است:

معرفی حضرت مهدی (عج) و نوید ظهور ایشان در خطبه‌ی غدیر:

🌷 ای مردم! آگاه باشید که خاتم امامان از ما، مهدی قائم است.

🌷 آگاه باشید که او بر (تمام) دین (ها) پیروز خواهد شد.

🌷 آگاه باشید که او از ظالمان انتقام خواهد گرفت.

🌷 آگاه باشید که او گشاینده و نابود کننده‌ی دژها (ی کفر) است.

🌷 آگاه باشید او کشنده‌ی قبایل شرک است.

🌷 آگاه باشید او (انتقام) خون اولیای خدا را خواهد گرفت.

🌷 آگاه باشید او یاور دین خداست.

🌷 آگاه باشید او برگیرنده از دریای ژرف (دانش الهی) است.

🌷 آگاه باشید او هر صاحب فضل؛ و هر جاهلی را می‌شناساند.

🌷 آگاه باشید او برگزیده‌ی خداوند است.

🌷 آگاه باشید او وارث تمام علوم و محیط به همه‌ی دانش‌ها است.

🌷 آگاه باشید او از خدای عزوجل خبر داده؛ و گرویدن به خداوند را به همگان یادآوری می‌کند.

🌷 آگاه باشید که او رشید (راه یافته) و سدید (استوار) است.

🌷 آگاه باشید که کارها بدو سپرده می‌شود.

🌷 آگاه باشید پیشینیان به (آمدن) او مژده داده‌اند.

🌷 آگاه باشید او حجت ماندگار است که حجتی پس از وی نباشد.

🌷 آگاه باشید تنها، چیزی حق است که با او (همسو) باشد.

🌷 آگاه باشید تنها، نور (روشنی بخش) نزد او است.

🌷 آگاه باشید هیچ کس بر او چیره نشود و هیچ کس در برابر او یاری نگردد.

🌷 آگاه باشید او ولیّ خدا در زمینش و داور او در میان خلقش؛ و در نهان و آشکار امانت‌دار اوست.

سخن آخر اینکه باید در این مناسبت شکوهمند، با اهل بیت و صاحب غدیر و به ویژه کسی که وجودش در خطبه‌ی غدیر، نوید داده شده است، تجدید بیعت کرده، با آن پاکان، پیمان فرمانبرداری و ولایت ببندیم؛ و بدانیم که بر ما واجب است با قلم و بیان و مال و گفتار و کردار خویش، بیش از پیش، آموزه‌های نورانی غدیر را به خودمان و مردم بشناسانیم تا از این رهگذر؛ و با ظهور منجی عالم بشریت، جهان تشنه معنویت، از چشمه زلال غدیر سیراب گردد.

از خدای متعال مسئلت داریم توفیق شناخت حرمت و عظمت این روز شکوهمند را به همگان عطا فرماید. ان‌شاءالله.

ذکر:

۱۲۱ مرتبه ذکر «یا علی فُکَ الباب» را به همراه خانواده برداریم.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 17ر6ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

یک جرعه از جام غدیر – جرعه دوم

با سلام و عرض تبریک و تهنیت به حضور مبارک تمام عاشقان مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی (ع).

عید غدیر است و دلهای مؤمنین و مؤمنات غرق در شادی و سرور است. ما هم به مناسبت این ایام سعی در بالا بردن معارفمان هرچند اندک از مولایمان علی(ع) و اهل بیت ایشان داریم بنابراین طی این چند روز، مختصر مباحثی را خدمت شما بزرگواران به بضاعت اندکمان تقدیم می‌کنیم.

ولایت، آخرین حکم و فریضه‌ی فرو‌ فرستاده شده از جانب خداوند بر پیامبرش.

 ولایت، اِتمام تمام نعمت‌های معنوی و دنیوی.

پس از آنکه رسول خدا (ص) در غدیر خم، رسالت خود را با اعلام جانشینی و امامت امیرالمؤمنین علی (ع) به انجام رساند، خدای متعال آیه‌ی کمال بخشیدن به دین و تمامیت دادن به نعمت را فروفرستاده، فرمود:

«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا»؛ امروز دین شما را برایتان کامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم؛ و اسلام را برای شما (به عنوان) آیینی برگزیدم.

رسول گرامی اسلام (ص) درباره این روز فرمود: و آن (روز غدیر) روزی است که خداوند دین را در آن کمال بخشید و نعمت را بر امت من تمام گرداند و دین اسلام را برای آنان برگزید.

از این سخن رسول خدا (ص) به روشنی بر می‌آید که با اعلان ولایت و امامت امیرالمؤمنین علی (ع) به عنوان فرمان واجب حق تعالی بر مسلمانان، دین اسلام کمال یافته و هم بدین وسیله، خدای متعال نعمتهای خویش را بر بندگانش تمام گردانده است. بنابراین می‌توان این واقعه را به‌عنوان آخرین واجب قلمداد کرد:

از امام باقر (ع) روایت شده است که فرمود: آخرین (حکم) واجبی را که خداوند فروفرستاد، ولایت بود آنجا که فرمود:

امروز دین شما را برایتان و نعمت خود را بر شما تمام گردانیدم؛ و اسلام را برای شما (به عنوان) آیینی برگزیدم و پس از این (فریضه) تا زمانی‌که رسولش را نزد خویش فرا خواند، دیگر چیزی از فرایض فرو نفرستاد.

بر اساس آنچه بیان شد، خدای منان احکام و واجبات را یکی پس از دیگری فروفرستاد و آنها را با «ولایت» به پایان رسانید و آن‌گاه آیه‌ی «اکمال دین» از سوی حضرتش نازل شد تا همگان بدانند پس از «ولایت» فریضه‌ی دیگری نخواهد بود؛ دیگر همگان می‌دانستند که در نبود پیامبر (ص) می‌بایست از امیرالمؤمنین علی (ع) به عنوان جانشین پیامبر (ص) پیروی کنند و این، آخرین حکم و فریضه‌ای است که خداوند بر پیامبرش فروفرستاده است.

نکته در خور توجه آیه‌ی «اکمال دین» این است که خدای متعال، اتمام نعمت بر خلق را با موضوع «ولایت» از پیوندی تنگاتنگ برخوردار فرموده و به دیگر بیان، همان‌طور که کمال‌یافتگی دین در گرو ولایت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله و خاندان پاک اوست، چنین ولایتی مسلمانان را از تمامیت نعمت‌ها برخوردار می‌کند.

البته نعمت مورد نظر آیه‌ی کریمه، تمام گونه‌های ظاهری و باطنی آن را در بر می‌گیرد، مانند: عدالت، مساوات، همبستگی، برادری، اخلاق، دانش، آرامش روحی، آزادی و ...؛ خلاصه اینکه تمام گونه‌های نعمت‌ها را شامل می‌شود.

از همین رو، نظریه‌ی آنان که می‌کوشند نعمت مورد اشاره‌ی قرآن را تنها به شریعت و نعمت‌های معنوی تفسیر کنند قابل تأمل و نظر است چه اینکه آیه‌ی مورد نظر به اصل نعمت نپرداخته، بلکه صریح آیه، اتمام نعمت را بیان می‌کند که شامل تمام گونه‌های نعمت است.

نه تنها در این آیه، که هر جایی از قرآن کریم سخن از اتمام نعمت به میان آمده، مراد تمام نعمت‌هایی است که انسان در این جهان از آن برخوردار می‌شود.

به دیگر سخن، پذیرفتن ولایت امیرالمؤمنین علی (ع) با تمام لوازم آن، که خداوند در غدیر خم آن را بر مسلمانان واجب گرداند، اثر تکوینی داشته، مردم را از خیرات و برکات بی‌شمار آسمان و زمین بهره‌مند می‌کند.

خدای متعال درباره‌ی تأثیرپذیری از فرمان حضرتش می‌فرماید: و اگر آنان به تورات و انجیل و آن چه از جانب پروردگارشان به سویشان نازل شده است، عمل می‌کردند، قطعاً از بالای سرشان (برکات آسمانی) و از زیر پاهایشان (برکات زمینی) برخوردار می‌شدند.

صاحب مدرسه غدیر، یعنی امیرالمؤمنین علی (ع) در عظمت و منزلت، در مرتبه پس از پیامبر اکرم (ص) است، چه اینکه وی چنان منزلت والایی دارد که هیچ‌کس را یارای همسنگی با او نیست. از همین رو امام صادق (ع) درباره‌ی «حکم بن عتیبه» که می‌خواست از غیرِ طریقِ علی (ع) به مراتب خداشناسی دست یابد، فرمود: برود و شرق و غرب را در نوردد. آگاه باشید که به خدا سوگند (هر کجا که رود) به علم (واقعی) دست نخواهد یافت، مگر از محضر کسانی‌که جبرئیل بر آنان نازل شده است.

حق نیز همین است که روی برتافتن از مدرسه و فرهنگ پیامبر و اهل بیتش، دلیل روشن و خدشه‌ناپذیرِ تیره‌روزی و سیه‌بختی است؛ و دانش، هر مرتبه و جایگاهی داشته باشد، اگر از خاستگاهی جز خاندان رسالت به دست آید، ارج و ارزش نخواهد داشت، زیرا چنین دانشی از ارزش‌های اخلاقی و معنوی تهی و از روح شریعت به دور است.

همچنین هر مسیری که به غدیر نرسد، علیه دین است و هرچه بر ضد و مخالف دین باشد، مخالف خدا و رسول و خاندان پاک اوست، چرا که تمام ارزش‌ها و والایی‌های اخلاقی در غدیر نهفته است و از آن جوشش می‌گیرد.

لطیفه‌ی کلام: ابجد سخن می‌گوید:

• علی ابن ابیطالب ۲۱۷
• لا یوصف ۲۱۷
• هادی کُلِّ عَوالم ۲۱۷

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

یک جرعه از جام غدیر – جرعه اول

با سلام و درود و تبریک ایام غدیریه

اگر کسی بر آن شود تا غدیر را در یک جمله معرفی کند، می‌تواند بگوید: غدیر پیمانه و ظرفی است که تمام فداکاری‌های رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در آن گرد آمده، گنجینه تمام احکام و آدابی است که خدای متعال بر پیامبر خویش فرو فرستاده است. این حقیقت و بُعد پیوند ناگسستنی بعثت و خاتمیت با غدیر، در این آیه از قرآن تبلور یافته که می‌فرماید:

یأَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَآ أُنزِلَ إِلَیکَ مِن رَّبِّکَ وَ إِن لَّمْ تَفْعلْ فَمَا بَلَّغتَ رِسَالَتَهُ …

ای پیامبر، آنچه از جانب پروردگارت به سوی تو نازل شده، ابلاغ کن و اگر نکنی پیامش را نرسانده‌ای.

 

توصیف دیگر غدیر این است که بوستان تمام فضایل، اخلاق، والایی‌ها، و خوبی‌هاست، بلکه غدیر عین والایی‌هاست و تحولات مدنی و فرهنگی و معنوی، وام دار غدیر هستند، چرا که مهم‌ترین عامل ماندگاری کیان دین و ملت اسلام است و منکر غدیرِ با این ویژگی‌ها، در حقیقت منکر تمام ارزش‌های والای اسلامی است. غدیر، مدرسه و فرهنگ امیرالمؤمنین علیه السلام است که می‌تواند تمام بشریت را قرین سعادت و شادکامی گرداند.

صاحب مدرسه غدیر، یعنی امیرالمؤمنین علیه السلام در عظمت و منزلت، در مرتبه پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است، چه این‌که وی چنان منزلت والایی دارد که هیچ کس را یارای همسنگی با او نیست.

لطیفه‌ی کلام: ابجد سخن می گویند.

• علی ۱۱۰
• ولی دین ۱۱۰
• زبدة اَنام ۱۱۰
• عزیز طاها ۱۱۰
• لا اله اِلّا هو ۱۱۰
• وجود کامل ۱۱۰
• ولی انبیاء ۱۱۰
• جلال الهی ۱۱۰
• جمال اِله ۱۱۰

امیدوارم شیرینی و جاذبه‌ی کلام مولایمان امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام باعث شود تا فرصتی برای شناخت بهتر ائمه اطهار و ولایت آن بزرگواران و لزوم اطاعت و پیروی آنان قرار بدهیم تا بتوانیم روز قیامت تحت لوای ولایت آنان به منزل مقصود برسیم.

ساقی می بریز عید غدیر است                     ضامن عفو گنه خدای قدیر است

نازم آن چشم مست ناز به پیمای                   آنچه به جام و سبو و خم غدیر است

عیش و طرب پیشه کن به کوری دشمن          روز ولای علی امیر کبیر است

سید بطحا چه شد به جانب یثرب                  آمد جبرئیل کز خدای سفیر است

گفت که بلغ رسول اکرم سری                     کز اسد الله مستتر به ضمیر است

ساخت یکی منبر از جهاز شترها                    آنکه به خلق جهان بشیر و نذیر است

عرشه منبر برفت و بر سر دستش                  کرد بلند آن شهی که عرش سریر است

گفت علی سرور است و سید و مولا               حاکم و فرمان روا و شاه و امیر است

مظهر سر ابد علیم و حکیم است                   مظهر نور احد سمیع و بصیر است

شیخ غلامحسین فلسفی

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه معنوی نوش کنید: یک لقمه موعظه

بسم الله الرحمن الرحیم

روز جمعه‌تان به‌خیر و خوشی، بفرمایید یک لقمه موعظه

حضرت علی (ع) فرمودند: لقمان پسرش را موعظه کرد: ای پسرم! بدان که خداوند به اراده‌ی خود، انسان را در سه حالت آفرید و به او روزی داده‌است که در هیچ کدام از آن حالتها کاری از دست او برنمی‌آمد؛ پس باید یقین کند که خداوند در حالت چهارم نیز روزی او را خواهد داد.

🌷 حالت اول؛ در رحم بود و خداوند او را در جایی استوار قرار داد و روزی رساند به‌طوریکه گرما و سرما اذیتش نکرد.

🌷 پس در حالت دوم؛ او را از آنجا بیرون آورد و روزی او را از شیر مادر جاری ساخت و با این وسیله او را کفایت کرد و پرورش داد و بی آنکه او توان و نیرویی داشته باشد، او را بزرگ کرد.

🌷 پس در حالت سوم؛ او را از شیر گرفت و روزیِ او را در کسب و کار پدر و مادرش قرار داد و چنان در دلهای آنان محبت و رحمت او را نهاد که گویی غیر از آن، چیز دیگری ندارند، به‌طوریکه در بسیاری از حالات، او را بر خودشان مقدم می‌داشتند؛

🌷 تا اینکه به حالت چهارم رسید و بزرگ شد، عاقل شد و برای خودش مشغول کسب و کار گردید، در این حال عرصه بر او تنگ شد و به پروردگارش بدگمان گشت و حقوق خداوند را در مالش انکار کرد و از ترس تنگیِ روزی و بدگمانی به‌اینکه خداوند، اکنون و در آینده، روزیِ بازماندگانِ او را بدهد، بر خود و خانواده‌اش سخت گرفت؛ ای پسر! بدان که اینها بدترین بندگان خداوند هستند.

باور شما چیست؟

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 20ر5ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه صبحانه‌ی معنوی: یک لقمه نه، که یک جرعه از دریای حکمت

بنا به درخواست شما عزیزان که لقمه‌های کوچک را دوست دارید، نهایت تلاش را انجام می‌دهم تا واقعاً یک لقمه سر سفره‌تان بگذارم تا نوش کنید.

از انبیای الهی و ائمه اطهار علیهم‌السلام دریا دریا حکمت نقل شده که هر جرعه‌اش، جان آدمی را سیراب می‌کند و شراب گوارای معنویت را به کام انسان می‌چشاند.

نمونه:

امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام فرمودند:

ای مردم تقوا پیشه کنید خدایی را که اگر بگویید، می‌شنود و اگر پنهان نمایید، می‌داند!

و به عبادت و بندگی بر مرگ پیشی گیرید که اگر بگریزید، شما را دریابد!

و اگر بایستید، شما را می‌گیرد و اگر فراموشش کنید، او شما را یاد می‌آورد!

 

و نیز فرمودند: از خدا بترسید، ترسیدن کسی که دامن به کمر زده و خود را مجرد و تنها ساخته؛ و کوشش و تلاش نموده؛ و خویش را چست و چالاک کرده است؛ و در مهلت عمرش به نیکوکاری شتاب کرده؛ و از ترس از دست دادن، فرصت پیش دستی به انجام برنامه‌های لازم نموده؛ در رو آوردن به قرارگاهش، اندیشه کرده؛ و در پایان آمد و رفتش فکر نموده است.

صد هزاران سبز پوش از غم بسوخت              تا که آدم را چراغی بر فروخت

صد هزاران دیده شد دریای خون                  تا که یوسف آمد از زندان برون

صد هزاران طفل سر ببریده شد                    تا کلیم الله صاحب دیده شد

صد هزاران خلق شد آتش پرست                  تا خلیل الله از آتش برست

صد هزاران خلق در زنار شد                        تا که عیسی محرم اسرار شد

صد هزاران جان و دل تاراج رفت                  تا محمد یک شبی معراج رفت

موفق باشید – 8ر4ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

حق با مولایمان علی است

بسم اللّه الرحمن الرحیم

 

 

طاعات و عبادات قبول، سرتان در مصیبت مولایمان سلامت

السّلامُ عَلَی اسمِ اللهِ الرَّضِیَّ و وَجهِه المُضِئِ

سلام بر آن اسمی که خدا به آن اسم خوشنود است و او هم خوشنود است که اسمش علی است و وجه روشن و نورانی که صورت خداست، او وجه الله است.

هر کس می‌خواهد به خدا نگاه کند، باید به چهره‌ی او نگاه کند.

هر کس می‌خواهد با خدا بنشیند، باید با امیرالمؤمنین علیه‌السلام بنشیند.

هر کس می‌خواهد حرف خدا را بشنود، از امیرالمؤمنین علیه‌السلام بشنود.

هر کس می‌خواهد حق را ببیند، در صورت امیرالمؤمنین ببیند.

چرا که رسول خدا صلوات‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم فرمودند: «علی مع الحق و الحق مع علی» یعنی حق جای دیگری پیدا نمی‌شود و هر کجا دیدی حقی وجود دارد امیرالمؤمنین علیه‌السلام، آن حق است.

 

یک سجده کردی و خدا بنده آفرید                لبخند زد لبت خدا خنده آفرید

از عین و لام و یای تو زنده شد خدا               جز عاشقان کوی تو را مرده آفرید

 

اذکاری برای امشب:

یا ولی انبیاء یا علی  ۱۱۰ مرتبه

یا هادی کُلّ عَوالِم یا علی  ۲۱۷ مرتبه

یا نِعمَ المولی وَ نِعمَ النَّصیر  ۸۲۴ مرتبه

ابجد «امیرالمومنین علی ابن ابی طالب (ع)» برابر است با ابجد «نِعمَ المولی وَ نِعمَ النَّصیر» هر دو ۸۲۴ است.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

سحرانه‌ی ماه مبارک رمضان - 4

بسم اللّه الرحمن الرحیم

و درود بر ضیوف الرحمان

ازلی ولایت او بُوَد، ابدی عنایت او بود                      به کف کفایت او بود ز خدا هر آنچه به ما رسد

به علی اگر بری التجا چه در این سرا چه در آن سرا      همه حاجت تو بشود روا همه درد تو به دوا رسد

تو شهیُّ و بنده گدای توست سر و جان ما به فدای تو    چه شود ز برگ و نوای تو دل بی‌نوا به نوا رسد

 

رسول خدا صلوات‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم فرمودند:

پس از من فتنه‌ای تاریک روی خواهد داد تنها کسی از آن فتنه نجات یابد که به عروة‌الوثقی استوارترین دستگیره چنگ زند.

گفتند: ای رسول خدا عروةالوثقی، استوارترین دستگیره چیست؟

فرمودند: علی‌ابن‌ابیطالب علیه‌السلام است.

 

ذکر امشب:

۱۰۰ مرتبه «یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ، یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اِکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَان وَ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَان»

 

تلنگر: آخرین زنگ حساب

زندگی زنگ تفریحی نیست که فقط با بازی، یا با خوردن آجیل و خوراک بگذرانیم آن را. هیچ میدانی آیا ساعت بعد چه درسی داریم؟ زنگ اول دینی، آخرین زنگ حساب.

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

صبحانه‌ای از کلام امیر و دعای خیر حضرت استاد

 

مولای متقیان علی (ع) فرمودند:

هرکس که با غم دنیا صبح کند، همانا که ناخرسند از مشیت خدای صبح کرده باشد؛

و هرکس گله‌مند از گرفتاریهای دنیا بامداد کند، همانا که از پروردگار خود گله‌مند باشد؛

و هرکس نزد توانگری رود و به‌سبب توانگری او، به او فروتنی کند، چهار دانگ دینش تباه گردد.

و آنکه آیات کتاب خدای را بخواند و پس از مرگ، رهسپار دوزخ گردد، همانا از کسانی است که آیات خدای را به سخریه و افسون تلاوت کرده باشد.

آن کس که دلش غرق دنیا دوستی باشد سه چیز این جهان از او جدا نشود:

🌷 اندوهی که او را رها نسازد؛

🌷 حرصی که او را فرو نگذارد؛

🌷 آرزویی که به آن دست نیابد.

 

مولای متقیان فرمودند:

هرکس که عیب خویش ببیند به عیب دیگران نپردازد،

و هرکس به داده پروردگار خوشنود گردد بر آنچه از دست دهد اندوه نخورد،

و هر کس که تیغ ستم به دست گیرد به همان تیغ کشته شود،

و هرکس بدون آمادگی و فراهم آوردن اسباب به کاری دست زند به ‌زحمت خواهد افتد و به هلاکت رسد،

و هرکس در محل تهمت نشیند بدنام گردد،

و هرکس بسیار سخن گوید بسیار خطا کند،

و هرکس را که خطا بسیار گردد شرم اندک شود و آن را که شرم اندک شود پرهیزگاری کم شود،

و هرکه را پرهیزگاری بکاهد دل بمیرد و هرکس را که دل بمیرد به آتش درافتد.

آن‌کس که عیب‌های مردم را نگریست و آن را زشت دانست با این‌همه از آن کناره نگرفت، چنین کس احمقی مسلم است.

و هرکس یاد مرگ بسیار کند در دنیا به اندک بسازد،

و هرکس بداند که آنچه گوید باید بدان عمل کند جز به‌حکم ضرورت سخن نگوید.

 

 

آنگاه استاد بعد از آرزوی موفقیت، چنین دعا کردند:

دست‌هایم آنقدر بزرگ نیست که چرخ دنیا را به کامتان بچرخانم اما یکی هست که بر همه چیز توانا است. از او تمنا می‌کنم که در این عصرِ آخرین پنج‌شنبه شعبان المعظم برای شما خیر دنیا و آخرت و برکت و سلامتی و لحظه‌های زیبا پر از توفیق رقم بزند.

جهت فرج حضرت صاحب الزمان عج‌الله تعالی فرجه الشریف؛ صلوات

هدیه به ارواح پاک همه عزیزانی که در میان ما نیستند، فاتحه‌ای نثار کنید.

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 4ر3ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.

بفرمایید یک لقمه معنوی نوش کنید: یک لقمه راستگویی

 

از بزرگترین نعمت‌های خداوند بزرگ، نعمت نطق و بیان است که خداوند به انسان ارزانی داشته‌است. حکما و فلاسفه، نطق را مظهر تفکر و تعقل دانسته و بدین لحاظ آن را فصل ممیز انسان می‌دانند. اساس و مبنای نطق و بیان در انسان، قوه‌ی عاقله‌ی اوست. این ارتباط و وابستگی به قدری شدید است که اندک اختلال در دستگاه قوه‌ی عاقله یعنی مغز انسان، در قوه‌ی نطق و بیان او اثر می‌گذارد. هر چه قوه‌ی تفکر منسجم‌تر باشد، قدرت بیان بهتر و کیفیت آن منظم‌تر خواهد بود.

حضرت مولای متقیان علی (ع) فرمودند: «کَلامُ الرَّجُلِ میزانُ عَقْلِهِ»؛ سخن مرد، نشان دهنده‌ی عقل اوست.

از نظر حضرت مولا علی (ع) سخن هرکس، وسیله‌ی سنجش عقل اوست. که فرمودند: سخن بگویید تا شناخته شوید چرا که انسان (عقل و شخصیت انسان) در زیر زبان خود پنهان است.

نُطق و بیان از دو جهت حائز اهمیت است:

1- قوه‌ی نطق و بیان، مبین قوه‌ی تفکر و تعقل در انسان است؛ و آنقدر دارای اهمیت است که خداوند در قرآن پس از تعلیم قرآن و آفرینش انسان، تعلیم نطق و بیان را متذکر می‌شود و می‌فرماید: «الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنْسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَیَانَ». خداوند رحمان قرآن را تعلیم فرمود، انسان را آفرید و به او نطق و بیان تعلیم فرمود.

2- اینکه نطق در واقع ترجمانِ دل انسان است. آنچه را که انسان در درون خود دارد به وسیله‌ی نطق و بیان ابراز می‌دارد و موجودات دیگر قطعاً چنین قدرتی ندارند.

 

مولای ما فرمودند: «اللِّسانُ تَرجُمانُ الجَنانِ»؛ زبان، ترجمان دل است. باز فرمودند: «الألسُنُ تُتَرجِمُ عَمّا تُجِنُّهُ الضَّمائرُ»؛ زبان‌ها آنچه را که در درون انسان‌ها پوشیده‌است، بازگو می‌کنند.

اما باید دقت داشته باشیم که ارزش نطق و بیان به این نیست که چه کس سخن می‌گوید بلکه به این است که چه می‌گوید، چگونه می‌گوید و برای چه می‌گوید؟

 

خداوند در قرآن وقتی که انسان را ارزش‌گذاری می‌کند، بیشترین ارزش را بر تقویٰ می‌گذارد «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ»؛ گرامی‌ترین شما نزد خداوند (دقت بفرمایید) با تقوا‌ترین شماست.

و سپس برای معرفی اهل تقویٰ، نشانه‌هایی بیان می‌کند که مردم دچار اشتباه نشوند و برای هر کسی دفتر پرهیزکاری باز نکنند!

خداوند می‌فرماید: «أُولَئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»؛ آنان کسانی هستند که راست می‌گویند و آنان متقین هستند.

و باز در جای دیگر می‌فرماید: «وَ کُونُوا مَعَ الصّادِقینَ»؛ همراه با اهل صدق و راستگویان حرکت کنید و با آنان باشید.

انسان برای اینکه به راحتی بتواند در اجتماع زندگی کند، کار و فعالیت داشته باشد، با مردم با خیال راحت معاشرت کند؛ باید بتواند به دیگران اعتماد نماید. مسلماً وقتی در درون انسان شک و تردید نسبت به فرد یا جامعه یا چیزی وجود دارد، خیال انسان در رابطه با آن راحت نیست و انسان احساس آرامش دل نمی‌کند.

یکی از راه‌های جلب اعتماد، بلکه می‌شود گفت مؤثرترین وسیله برای جلب اعتماد، راستگویی است و خطرناک‌ترین دشمن انسان، دروغ است.

مولای ما فرمودند: همیشه راستگویی را پیشه کن چرا که آن کس که در سخنان خود راستگو باشد قدر و مقامش در جامعه بالا می‌رود.

البته این فضیلت اخلاقی هم مانند دیگر فضایل اخلاقی ریشه‌هایی در اعماق جان انسان دارد که علمای اهل فن فرموده‌اند: راستگویی ریشه در چند چیز دارد از جمله:

1. اعتماد به نفس و نداشتن عقده‌ی حقارت، انسان را به راستگویی دعوت می‌کند.
2. شجاعت و شهامت ذاتی و اکتسابی سبب می‌شود که انسان واقعیت‌ها را بگوید.
3. پاک بودنِ حساب و نداشتن نقطه‌ی ضعف سبب می‌شود که انسان گرایش به راستگویی پیدا کند.
4. ایمان به خداوند سبحان و روز قیامت و برخورداری از تقوای الهی عامل اصلی صدق و راستگویی هستند.

 

از آنجایی که نطق و بیان و زبان، مهم‌ترین کلید دانش، فرهنگ، عقیده و اخلاق است و اصلاح آن، سرچشمه‌ی همه‌ی اصلاحات اخلاقی و انحراف آن سبب انواع انحرافات است؛ اصلاح زبان و بیان، اهمیت فوق العاده‌ای در بحث‌های اخلاقی به خود گرفته‌است تا آنجا که فرموده‌اند: «ایمان هیچ بنده‌ای درست نمی‌شود تا آنکه دلش درست گردد و دلش درست نمی‌شود تا آنکه زبانش درست شود.»

 

یکی از راه‌های اصلاح زبان، سکوت است.

مولای ما فرموده‌اند:

• هرکس سخن بسیار گوید، خطایش بیشتر می‌شود،
• و هرکس خطا و لغزشش بیشتر شود، شرم و حیایش کمتر می‌شود،
• و هرکس حیایش کم شود، تقوایش کم می‌شود،
• و هرکس تقوایش کم شود، دلش می‌میرد،
• و هرکس که دلش بمیرد، داخل آتش دوزخ می‌شود.

 

و علمای اخلاق می‌گویند: میوه‌ی سکوت، نورانیت قلب است و سرازیر شدن اسراری به قلب که قبلاً نبوده‌است.

 

حکایت مدعیان دروغگو:

تنگدستی وامانده به راه، بر دختر امیری عاشق شد. همه شب زاری می‌کرد و آه می‌کشید تا خبر به دختر دادند که عاشقی چنین دل خسته داری. دختر را مهر بر وی بجنبید، گفت: بروید او را نزد من بیاورید. چاکران رفتند و عاشق بی‌زر را نزد دختر بردند. امیرزاده که دلداده را سخت نزار و درهم دید، گفت: چه می‌گویی و چه می‌خواهی؟ مرد عاشق گفت: تو را می‌خواهم و تو را می‌جویم! دختر گفت: تو که زر نداری، مرا چگونه توانی به زنی گرفت؟! عاشق‌پیشه‌ی تنگدست گفت: تو را می‌خواهم که به زر برسم! دختر از این گفته سخت برنجید و خشمگین شد، غلامان خود را بخواست و دستور داد که سر از تن عاشق به تیغ جدا کنند.

مدعیِ دروغگو، امان خواست و به گریه درآمد، دختر را رحم آمد، گفت: یا ترکِ عشق من بگو و از این شهر بیرون برو و یا می‌گویم هم‌اکنون گردنت را به تیغ بزنند. عاشق گفت: به جان، اطاعت کنم و هم‌اکنون خانه بپردازم و از شهر بیرون بروم. سخن هنوز در دهانش بود که دوان دوان از نزد دختر برفت؛ خود را به دروازه‌ی شهر رسانید و از شهر خارج شد. خبر به دختر دادند، بی‌درنگ غلامی ستَبربازو را به دنبالش فرستاد و گفت هر جا که او را دیدی سرش را از تنش بینداز! ندیمه‌ی امیرزاده که در کنار دختر نشسته بود، گفت: گناهِ این بینوا چه بود که دستور دادی جان او را فدای تو سازند و خونش را بریزند؟ دختر گفت: گناه از این بزرگتر چه می‌تواند باشد که این مرد لاف عشق می‌زد ولی دوری از یار را پذیرفت و از جانبازی پرهیز کرد. اگر این مرد در عشق راستگو بود و فرار از شهر را قبول نمی‌کرد و می‌گفت که "به رضای تو از سرِ جان برمی‌خیزم، اینک این سر من و این تیغ تو" با همه‌ی تنگدستی و بی‌زری که داشت، بر دیده جایش می‌دادم و بر تخت می‌نشاندمش و به خدمتش کمر می‌بستم و بنده‌وار در پای تختش دست به سینه می‌ایستادم. اما چون این مرد را چنین لاف‌زن و خودپرست دیدم، دستور کشتنش را دادم تا عبرت دیگران شود و دیگر کسی را یارای آن نباشد که به گزاف، لاف عشق زند!

صلوات

ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 27ر2ر1396

التماس دعا ی خیر  - الّلهم عجّل لِولیک الفرج

منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور  باد.