یک جرعه از جام غدیر – جرعه پنجم
با سلام و درود
غدیر، موهبت‌های الهی و زندگانی پُرنعمت:
نص زیارت نامه امیرالمؤمنین علی (ع)، در روز غدیر در دست است که امام هادی (ع)، امیرالمؤمنین علی (ع) را با آن زیارت نموده و علمای بزرگ‌مان آن را از دو تن از نایبان خاص امام زمان (عج)، (عثمان بن سعید، نایب اول و حسین بن روح نایب سوم که هر دو از اصحاب امام عسکری بوده‌اند) از ایشان، از پدرش امام هادی (ع) روایت کرده‌اند.
بنابراین روایت: زمانی‌که امام هادی (ع) از مدینه به سامرا احضار شد، فرزندش امام حسن عسکری (ع) وی را همراهی می‌کرد. چون به نجف اشرف رسیدند، کنار قبر جدشان امیرالمؤمنین علی (ع) ایستاده، امام هادی (ع) زیارت می‌خواند و امام عسکری (ع) آن را با پدر گرامی‌اش تکرار می‌کرد.
از ویژگیهای این زیارت، برخورداری‌اش از مفاهیم و مضامین بسیار بالایی است که در زیارت‌نامه‌های مأثور از امامان کمتر یافت می‌شود. به همین جهت شایسته است فرد زیارت کننده در مضامین آن تأمل کند، به ویژه آن قسمت که امام هادی (ع) جدش امیرالمؤمنین علی (ع) را مخاطب قرار داده، می‌فرماید:
«...لقد رفع الله فی الأولی منزلتک، و أعلی فی الآخرة درجتک، و بصّرک ما عَمِیَ علی من خالفک و حال بینک و بین مواهب الله لک»
خدا منزلت تو را در (سرای) نخست (دنیا) رفعت و در آخرت بلندی بخشید و آنچه را که مخالفانت و آنان‌که میان تو و مواهب الهی که برای تو فراهم شده بود، حایل گشتند و آن را نمی‌دیدند، بینا گرداند.
حال این مواهبی که خداوند برای امیرالمؤمنین علی (ع) خواسته بود و امام هادی (ع) درباره ممانعت مخالفان از اجرای آن توسط آن حضرت در میان امت سخن گفت، چه بود؟ آیا مخالفان، میان امام (ع) و دانش، عصمت، مقام امامت یا درجات عالی او نزد خداوند، حایل شدند؟ یقیناً چنین نبوده و تمام موارد یاد شده برای حضرتش محفوظ بود.
حقیقت این است که آن جماعت، مانع بین امیرالمؤمنین علی (ع) و مواهب الهی (برای مردم) شدند، یعنی او را از حق حکومت و اجرای آنچه خداوند در این زمینه به حضرت عطا کرده بود، بازداشتند و بر اثر همین امر زیان‌های جبران‌ناپذیری بر خودشان (مسلمانان) وارد شد.
اگر امیرالمؤمنین علی (ع) از مقام خلافتش کنار گذاشته نمی‌شد و پس از پیامبر اکرم (ص) حکومت را خود به دست می‌گرفت، به یقین حکومتی کاملا منطبق با حکومت پیامبر (ص) می‌داشت، با یک تفاوت و آن اینکه چنان‌که پیامبر (ص) در حدیث منزلت فرمود امیرالمؤمنین علی (ع) مقام رسالت نداشت.
امیرالمؤمنین (ع) در این‌باره می‌فرمایند:
«و لو أن الأمۀ منذ قبض الله نبیَّه اتبعونی و أطاعونی لأکلوا من فوقهم و من تحت أرجلهم رغداً إلی یوم القیامة»
اگر امت از زمان ارتحال رسول خدا (ص) از من پیروی و فرمانبرداری می‌کردند، به یقین از فرازشان و از زیر پایشان تا روز قیامت گوارا و بی‌دغدغه می‌خوردند (زندگی‌ای سراسر آسایش و پرنعمت داشتند).
در این سخن امام (ع) واژه «رَغَد» به کیفیت؛ و واژه «إلی یوم القیامة» به کمیّتِ سعادتمندی و رفاه زندگی تصریح دارد. «رغد» در لغت به معنای زندگی بدون سختی و تلخ‌کامی و جامعه پاک از فقر، بیماری، جهل، جنگ، منازعات، نگرانی، مشکلات، زندان و گرفتاری و محنت‌ها می‌باشد و البته آنچه بدان اشاره شد، بخشی از مفاهیم واژه رَغد است.
بنابر فرمایش امیرالمؤمنین علی (ع) اگر آن حضرت بلافاصله پس از پیامبر (ص) حکومت بر امت را به دست می‌گرفت و تمام اهداف غدیر تحقق می‌یافت، مردم تا واپسین روز زندگی این عالم از تمام خیرات و نعمتهای الهی برخوردار می‌شدند؛ و جهان امروز شاهد این همه مظاهر ناخوشایند، مانند: بیماری، گرفتاری، محنت، خون‌ریزی، ستمگری، فقر، گسست پیوندهای خویشاوندی و منازعات و جز آن نبود. به یک سخن، برخورداری افراد جامعه از تمام نعمتها و رها بودن از تمام مشکلات مادی و معنوی، ترجمان رَغد است.
حرز غدیر:
پیامبر اکرم (ص) این تعویذ را در روز غدیر خوانده است. بنابراین، شما نیز پیش از شروع به اعمال این روز، آن را بخوانید تا شما را از همه‌ى چیزهایى که از آن بیم دارید، ایمن بگرداند. این حرز به این صورت است:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بِسْمِ اللَّهِ خَیْرِ الأسمَاءِ بِسْمِ اللَّهِ رَبِّ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ رَبِّ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ الَّذِی لَا یَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ کَیْدُ الْأَعدَاءِ وَ بِهَا تُدفَعُ کُلُّ الأَسوَاءِ وَ بِالْقِسَمِ بِهَا یَکفَى مَنِ استَکفَى
اللَّهُمَّ أَنتَ رَبُّ کُلِّ شَیءٍ وَ خَالِقُهُ وَ بَارِئُ کُلِّ مَخْلُوقٍ وَ رَازِقُهُ وَ مُحْصِی کُلِّ شَیْء وَ عَالِمُهُ وَ کَافِی کُلِّ جَبَّارٍ وَ قَاصِمُهُ وَ مُعِینُ کُلِّ مُتَوَکِّلٍ عَلَیْهِ وَ عَاصِمُهُ وَ بِرُّ کُلِّ مَخْلُوقٍ وَ رَاحِمُهُ لَیسَ لَکَ ضِدٌّ فَیُعَانِدَکَ وَ لَا نِدٌّ فَیُقَاوِمَکَ وَ لَا شَبِیهٌ فَیُعَادِلَکَ تَعَالَیتَ عَنْ ذَلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً
اللَّهُمَّ بِکَ اعتَصَمْتُ وَ استَقَمْتُ وَ إِلَیکَ تَوَجَّهْتُ وَ عَلَیکَ اعتَمَدْتُ یَا خَیرَ عَاصِمٍ وَ أَکرَمَ رَاحِمٍ وَ أَحکَمَ حَاکِمٍ وَ أَعلَمَ عَالِمٍ مَنِ اعتَصَمَ بِکَ عَصَمتَهُ وَ مَنِ استَرحَمَکَ رَحِمتَهُ وَ مَنِ استَکفَاکَ کَفَیتَهُ وَ مَنْ تَوَکَّلَ [عَلَیکَ] أَمِنْتهُ وَ هَدَیتَهُ سَمعاً لِقَوْلِکَ یَا رَبِّ وَ طَاعَةً لِأَمْرِکَ [بِأَمْرِکَ]
اللَّهُمَّ أَقُولُ وَ بِتَوْفِیقِکَ أَقُولُ وَ عَلَى کِفَایَتِکَ أعَوِّلُ وَ بِقُدرَتِکَ أَطُولُ وَ بِکَ أَستَکْفِی وَ أَصُولُ فَاکْفِنِی اللَّهُمَّ وَ أَنْقِذْنِی وَ تَوَلَّنِی وَ اعْصِمْنِی وَ عَافِنِی وَ امنَعْ مِنِّی وَ خُذْ لِی وَ کُنْ لِی بِعَیْنِکَ وَ لَا تَکُنْ عَلَیَّ اللَّهُمَّ أَنتَ رَبِّی عَلَیکَ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیکَ أَنَبْتُ وَ إِلَیکَ المَصِیرُ وَ أَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْء قَدِیر».
عیدانه
پرسیدند: حال عارفان چگونه است؟ گفت: حال عارفان چون روزگار بهاری است؛ که رعد می‌غرد و ابر می‌بارد و برق می‌سوزد؛ و باد می‌وزد و شکوفه می‌شکفد و مرغان بانگ می‌کشند.
دل عارف هم چنین است؛ به چشم می‌گرید، به لب می‌خندد، به دل می‌سوزد، به سر می‌بازد، نام دوست می‌گوید و بر در او می‌گردد.
در این غروب عید، آبی به چشم بیاور و لبخندی بزن و آتش عشق در دل شعله‌رو کن و با سر به کوی جانان بیا و بلند بگو: «یـــا عـلـی».
ارائه شده توسط استاد، انتشار به تاریخ 18ر6ر1396
التماس دعا ی خیر - الّلهم عجّل لِولیک الفرج
منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور باد.
