در بابِ عید سعید فطر
دعای روز عید فطر:
یا کَرِیمُ یَا جَوَادُ یَا عَوَّادُ إِنَّ عَادَةَ المَلِکِ الْجَوَادِ إِذَا أَسقَطَ مَا لَهُ عَلَى وُفُودِهِ وَ جُنُودِهِ أَبقَى مَا لَهُمْ عَلَیْهِ مِنْ عَوَائِدِ مَرَاحِمِهِ وَ مَکَارِمِهِ وَ جُودِهِ فَحَیْثُ قَدْ أَسقَطتَ عَنَّا وَظَائِفَ الْعِبَادَاتِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ فَأَبْقِ عَلَینَا دَوَامَ مَا کَانَ فِیهِ مِنَ الْعِنَایَاتِ وَ السَّعَادَاتِ وَ الْأَمَانِ وَ الرِّضوَانِ وَ کَمَالِ الْإِحسَانِ
مهم‌ترین آداب عید فطر:
مهم‌ترینِ آدابِ بیرون آمدن از میهمان سرای الهی در ماه رمضان، در این جا آشکار می‌شود که روزه‌دار به خویش بنگرد و در واپسین لحظه‌های این ماه، خود را ارزیابی کند که تا چه اندازه به هدف این میهمانی الهی نزدیک شده است؟ آیا احساس می‌کند که به یک دگرگونی معنوی دست یافته است، یا در همان نقطه‌ای مانده که در آغاز ماه رمضان بوده است؟
سیّد ابن طاووس رحمه الله در این زمینه، ضمن بیان اعمال روز آخر ماه رمضان، می‌گوید:
و از آن جمله است: ارزیابی پرونده‌ی اعمالت از اوّل ماه تا آخرین روز آن و پیش از سپری گشتن آن....
پس بنگرد که هنگام ورود به میهمان سرای الهی و حضور در پیشگاه او، چگونه بوده است و معرفت‌های خویش را نسبت به خداوند متعال و پیامبرش و ویژگانِ درگاهش و نیز مهم‌ترین کارهایی را که از تکالیف دنیوی و بزرگداشت‌های اخروی اوست، ارزیابی کند.
]نیز بنگرد که] آیا شناخت او نسبت به اینها و علاقه و اشتیاق و روی آوردنش به اینها و نشاط و کشش او به سوی اینها افزوده شده است، یا حال او در کوتاهی و تدبیر ناشایست، مثل آغاز ماه است؟ و همچنین آیا نسبت به تدبیر الهی، در همه‌ی کارهایش حالت «رضا» داشته است؟ یا گاهی راضی بوده و گاهی از انتخاب خداوند در تدبیر کارش، ناخرسند بوده است؟
و [بنگرد] که توکّلش بر خدای متعال چگونه بوده است؟ آیا نهایت آرامش و قرار به آستان مولای خویش را داشته، یا در تکیه کردن به خدا، گاهی نیازمند تکیه کردن به غیر خدا بوده و وابستگی‌های دنیایی‌اش را داشته است؟
و [بنگرد که] سپردن کارها به سررشته‌دار کارش چگونه بوده و چگونه به آگاهی خداوند از رازهای نهانش مراقبت داشته و در نهان و آشکارش، چگونه با خداوند همدم بوده است؟ و نیز اطمینانش به وعده‌های خدای متعال و باورش به انجام گرفتن آن وعده‌ها چگونه بوده است؟ نیز برگزیدن خدای متعال بر غیر خدا به وسیله‌ی او چگونه بوده است؟
و [بنگرد که] محبّتش به خداوند، خواستش برای نزدیک شدن به خداوند، و کوششش در جلب رضای خداوند چگونه بوده است؟ و نیز اشتیاقش به رها شدن از سرای آزمون و رسیدن به منزلگاه‌های ایمنی از جفا، چه سان بوده است؟
و [بنگرد که] آیا از انجام دادن تکلیف، احساس سنگینی می‌کرده، یا آن را از بزرگترین شرافت‌ها می‌دانسته است؟ نیز نسبت به آنچه خداوند، ناپسند دانسته (مثل: غیبت، دروغ، سخن چینی، حسد، ریاست طلبی و هر چه او را از صاحب دنیا و آخرتش باز می‌دارد)، چه حالتی داشته و چگونه آنها را ناپسند می‌شمرده است؟
و جز اینها [را نیز بنگرد]، از جمله، بیماری‌های دینی‌ای که برای برخی از انسان‌ها، گاهی از اوقات، پیش می‌آید، چگونه برای بهبود هر یک از این بیماری‌ها خدا را سپاس گفته و برای ادای حقّ نعمت پروردگار متعال و خوبی و احسان او اقدام کرده است؟
و باید خوش حالی او از بهبود بیماری‌های دینی، مهم‌تر از بهبود بیماری‌های بدنی باشد و شادمانی او کامل‌تر از شادی‌اش برای دست یافتن به ثروت درهم و دینار باشد تا نشان تصدیقِ وجود تفاوت بین بهره‌وری از دنیای ناپایدار و آخرت ماندگار باشد.
پس اگر دید که چیزی از بیماری‌ها و نیّت‌های بد او، همچنان بر جای مانده و درمان این ماه با عبادتش، سودی نکرده است، پس بداند که گناه، از ناحیه خود اوست و بلا از سوی خودش است. پس در پیشگاه خداوند -که مولای اوست- بگرید و برای از بین بردن آن، از رحمت خداوند، مدد بخواهد.
روز عید، روز بازگشت به قیامت:
امیرالمؤمنین على علیه‌السلام در یکى از اعیاد فطر خطبهاى خواندند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بیم دادند.
اى مردم! این روز، روزى است که نیکوکاران در آن پاداش می‌گیرند و زیانکاران و تبهکاران در آن مأیوس و ناامید می‌گردند و این شباهتى زیاد به روز قیامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار شدن به جایگاه نماز عید؛ به یاد آورید خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوى پروردگار، و با ایستادن در جایگاه نماز؛ به یاد آورید ایستادن در برابر پروردگارتان را، وقتی پیشنماز برای خواندن خطبه می‌آید؛ به یاد آورید آمدن پیغمبر و شفاعت کردن ایشان را، و هنگام بازگشت به سوى منازل خود؛ به یاد آورید بازگشتتان را به سوى منازلتان در بهشت برین،
اى بندگان خدا، کمترین چیزى که به زنان و مردان روزه‌دار داده می‌شود این است که در آخرین روز ماه رمضان به آنان ندا می‌دهد و می‌گوید:
هان! بشارتتان باد، اى بندگان خدا که گناهان گذشته‌تان آمرزیده شد، پس به فکر آینده خویش باشید که چگونه بقیه ایام را بگذرانید.
عاشقان حسین، عیدتان مبارک
در رساله عشق، باب فطریه، آمده است: آنان که قوت غالبشان غم حسین است، نان خور فاطمه (س) هستند و فطریه آنها با على (ع) است.
تذکر ادمین: این (فطریه عشاق حسین با مولا علی است) یک تعبیر عارفانه عاشقانه است، (دیدم بعضیا به این استناد می‌کنند فطریه نمی‌دن!) پس پاشید فطریه‌هاتونو آماده کنید که ان‌شاءالله در همه سالهایِ عمرتون، روزه‌گیر و فطریه بده باشید.
التماس دعا ی خیر - الّلهم عجّل لِولیک الفرج
منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور باد.
