روز جمعه است و متعلق به عزیز زهرا (س)؛ آن یار غریب که سالیان دراز است در انتظار ماست که آمادهی پذیرش حکومت کریمانهی او شویم.ما گمان می کنیم که منتظریم؛ خیر ما غافل هستیم، غافل از خود و حتی به یک نصیحت ایشان گوش ندادیم و توجه نکردیم که فرمودند: «علیکم بانفسکم» شما را سفارش میکنیم که به خود بپردازید و نفس خود را اصلاح کنید آنچنان که مورد پسند ما واقع شوید.
انصافاً کدام یک به همین یک تقاضای حضرت، توجه کردهایم؟
دنیا، مانند مدرسه است و به نظر ما شیعیان، مدیر مدرسه مدتی در مرخصی به سر می برد. او دستور داده که دَرسِتان را بخوانید، بازیگوشی نکنید، درب و پنجرهی مدرسه را نشکنید، شاگردان رعایت احوال هم را بکنند، امتحان آخر سال را فراموش نکنید تا من برگردم.
من و شما به عنوان شاگردان این مدرسه، چقدر به حرف مدیر مدرسه گوش دادهایم؟ و چقدر سرمان به درسمان بودهاست؟ و چقدر برای روز امتحان آمادهایم؟
اگر ناراحت نمی شوید، خیلی از ما، گویی کتابها را پاره کرده، دفترها را با شکلهایی زشت و بد، نقاشی کردیم و در برخی از خطوط آنها، املاهایی پر از غلط نوشتیم و سخت به بازیگوشی در حیاط مدرسه مشغول شدهایم. بعد هم می گوییم منتظریم مدیر بیاید و همه چیز را درست کند.
آری، مدیر وقتی آمد، درب و پنجرههایی را که شکستهایم درست خواهد کرد؛ دیوارهای فرو ریخته را ترمیم خواهد کرد؛ میز و نیمکت های شکسته را اصلاح خواهد کرد؛ اما هرگز به جای ما امتحان نخواهد داد؛ به جای ما، مشق و املاء نخواهد نوشت؛ اینها به عهدهی خود ماست.
عزیز مخاطب! در ایام غیبت حجت خداوند، زندگی همانند دریایی بزرگ، پرتلاطم و مواج درآمده است که خطر غرق شدن در آن، انسانها را تهدید میکند و هر فردی ناچار است که خود را از این دریای خطرناک نجات دهد. انسان برای غرق نشدن و نجات یافتن، احتیاج به وسیلهای همانند کشتی مجهزی دارد تا او را به ساحل سعادت برساند که رسول اکرم (ص) فرمودند: مَثَل اهل بیت من، مَثَلِ کشتی نوح است، هر کس در آن درآمد اهل نجات؛ و هر کس از آن روی برگردانَد غرق شد.
امروز در زمان ما آن کشتی، ولیعصر (عج) می باشد که ایمان و معرفت به حضرتش و چنگ زدن به ولایتش، انسان را به ساحل سعادت میرساند. به همین جهت در زیارت آن حضرت، عرض میکنیم: «السَلامُ عَلَیْکَ یَا سَفِینَةَ النَّجَاةِ»؛ سلام بر تو ای کشتی نجات دهنده.
پس هر کس خود را به این کشتی برساند نجات یافته و در غیر این صورت، غرق خواهد شد.
عزیز مخاطب! در عصری که ما زندگی میکنیم طوفان بلا و نابسامانی، از هر طرف انسان و بشریّت را تهدید میکند. مردم دچار کجرویها و دوگانگیهایی در دین و اعتقادات شدهاند. نه قدم در آیین الهی میگذارند و نه به حرف عقل و وجدان گوش میدهند. دل به آمال دنیوی و شهوانی سپردهاند و برای رسیدن به دنیا و شهوات و آرزوهای خود، از جان و دین و آبرویشان میگذرند. هرچه را که دوست دارند آن، معروف و قابل ستایش است و از هرچه خوششان نیاید آن، منکر و ناپسند است. و در طوفان مشکلات و معضلات متعدد، در پناهِ عقل ناقص خود، پناه میگیرند، گویا هر شخصی امام خویش میباشد و ملاک او، چشم و گوش او است، هرچه ببیند و بشنود همان را باور می کند و در پی آن، بدون تفکر و تعقل حرکت میکند.
پس چه باید کرد؟!
باید با الهام گرفتن از کلمات گهربارِ ائمه اطهار(ع) راه چگونه زیستن و چگونه عمل کردن و چگونه آماده بودن و انتظار کشیدن و چگونه ساخته شدن و چگونه نجات یافتن در زمان غیبت را، بیاموزیم. و با عمل به دستورات نورانی ائمه هدی (ع) خود را در صراط مستقیم بیندازیم و به سوی خورشید حرکت کنیم. تا هم از یأس و ناامیدی و هزاران مرض روحی و اخلاقی نجات یابیم. و هم در خود، حداقل صفات یاران مهدی(عج) را بهوجود آوریم.
راستی یاران امام، چگونه مردان و زنانی هستند؟
اسلام، دین مرزهاست و همه چیز در آن قانون دارد. واجبات و محرمات، مرزهای دین خدایند. حرکت در مرز، حرکت در راه است و تجاوز از آن، بیراهه و گمراهی. اولین شرط یار امام زمان (عج) بودن، حفظ حدود خداوند است.
امام علی(ع) میفرماید: یاران با این شرایط با امامشان بیعت میکنند که دست پاک باشند و پاکدامن؛ زبان بر دشنام نگشایند؛ و خون کسی را به ناحق نریزند؛ و لباسهای فاخر نپوشند؛ مسجدها را خراب نکنند؛ و بر مردم راه نبندند (مانع رشد مردم نشوند)؛ به یتیم ستم روا ندارند؛ شراب ننوشند؛ در امانت خیانت نکنند؛ پیمان شکن نباشند؛ احتکار نکنند؛ ساده زندگی کنند؛ و در راه خداوند متعال به شایستگی جهاد کنند.
اگر کسی توانست این ویژگیها را در خود بهوجود بیاورد، مصداق بارز این روایت است که می فرماید: «افضل جهاد امتی انتظار الفرج» «افضل الاعمال انتظار الفرج» این روایت بسیار به زبان گفته میشود اما در معنا بسیار بزرگ است.
چگونه انتظاری، پر بهاترین جهاد و گرامیترین اعمال است؟
جواب را خود ائمه اطهار (ع) دادهاند که میفرمایند: «طُوبی لِلمُتَّقینَ فی غَیبَتِه، طُوبی لِلصّابِریِنَ فی مَحَبّتِهِ »؛ خوشا به حال آنهایی که در غیبت امام زمان (عج)، در انتظار امام زمان (عج)، پرهیزکار هستند و خوشا به حال آنان که در محبت ایشان صابرند.»
آنان، اجتناب از محرمات میکنند و واجبات و امر به معروف و نهی از منکر را به جا میآورند؛ هم در مورد خودشان و هم در مورد دیگران.
اینکه در روایت آمدهاست «کسانی که منتظر ظهور امام زمان (عج) هستند، برای هر کدام، ثواب هزار شهید از شهدای بدر و اُحُد می باشد»، این ثواب را به گفتن اینکه "من منتظر هستم" نمیدهند، بلکه به کسانی میدهند که تقوا داشته باشند.
تـقـوا: تـ یعنی ترک گناه؛ قـ یعنی قیام برای واجبات؛ و یعنی ورع، فرار از آلودگی؛ ا یعنی اخلاص در عمل و رفتار.
تک تک اینها، جهاد دائمی را میطلبد، آن هم جهاد با دشمنی که درون خودمان خانه دارد.
بیایید بشماریم که چند ویژگی از ویژگی های یاران مهدی (عج)، در ما وجود دارد؟
امام علی (ع) یاران مهدی (عج) را، گنجهایی آکنده از معرفت خدایی میداند و می فرماید:
👈 در بصیرت و درایت و خردمندی، سرآمد هستند.
👈 در فتنههایی که زیرکان در آن فرومیمانند، هوشیارانه، راه جویند و حق را از باطل باز شناسند.
👈 و از جامهای حکمت، سیراب هستند.
👈 و آمادهی کار (یعنی هر لحظه، ظهور صورت گیرد، آمادهاند.)
و از ویژگیهای یاران مهدی(عج)، این است که:
👈 اهل ایثار و مواسات هستند.
👈 وحدتِ مقصد و اخلاص نیّت، دلهایشان را به هم پیوند زده و یار و غم خوار یگدیگر هستند.
👈 به خاطر یکدیگر خود را به رنج میافکنند.
👈 و در بهره گیری از زیباییهای زندگی، دیگران را بر خود ترجیح میدهند.
و باید چنین باشند، آن کس که خودساخته نباشد نمیتواند سازندگی کند. و آنکه بر دوست خود مهر نورزد دیگران را شایستهی ترحم، نبیند.
آری، همهی قیامهای اصلاحگرانهی تاریخ اسلام، از چشمهی مواسات بهره گرفتهاند.
یکی دیگر از ویژگی های یاران مهدی(عج)، نظم در زندگی و کار است. از ارزشهای انسانی و از رموز کامیابی، نظم در کار و زندگی است. حضرت علی (ع) حتی به هنگام مرگ هم، فرزندان و پیروان خود را به نظم در کارها سفارش فرمودند و در تمام دوران حکومت خود، در خطبهی نماز جمعهشان، مردم را به نظم در کارها و تقوای الهی سفارش فرمودهاند.
به راستی که وقتی مولایمان، ما را با این احوالِ بی سر و سامان، مشاهده میکند چه میفرماید؟! ما ایشان را نمیبینیم، او که ما را میبیند!
امام علی (ع) فرمودند: سوگند به خدای علی، حجت خداوند در میان آنان است، در کوچه و بازار آنها گام بر میدارد و بر خانههای آنان وارد میشود، و در شرق و غرب عالم سیاحت میکند و گفتار مردم را میشنود و بر اجتماعات آنان وارد میشود، سلام میدهد، او مردمان را میبیند و مردم هم او را میبینند، لیکن نمیشناسند!
🌷 آری، او در دوران غیبتش، درماندهگان را دستگیری میکند.
🌷 گم شدگان را راهنمایی میکند.
🌷 بیماران لاعلاج را شفا میدهد.
🌷 خیرخواهی و دعا برای مؤمنان میکند.
🌷 در تشییع جنازهی برخی از آنان شرکت میکند.
🌷 حل مشکلات برخی از علماء میکند.
🌷 دستگیری باطنی از افراد میکند.
اینها چه مستقیم و چه غیر مستقیم، توسط خود ایشان و یا یارانش انجام میشود؛ چه مردم ایشان را بشناسند یا نشناسند!
البته برای یاران حضرت، علائم بسیاری بیان کردهاند که میتوانید به کتاب "مکیال المکارم" مراجعه کنید.
در پایان، یادآوری میکنم سخن آن بزرگوار را که به حضورش شرفیاب شده بود و حضرت با گِله فرمودند: اگر محبان و منتظران ما، به اندازهی آن زن روستایی که شب، اگر مرغش به لانه برنگردد، به دنبالش می گردد؛ به دنبال ما می گشتند، ما را مییافتند و به حضور ما شرفیاب میشدند.
بیایید دعا کنیم که دعای یوسف زهرا (س)، شامل حال ما شود و ما را بیدار و به تکلیفمان آشنا سازد. آمین.
لقمهی عملی:
بیایید هیچ گناهی را کوچک نشماریم. بنگریم که نافرمانیِ چه کسی را کردهایم که با این نظر، تمام گناهان، بزرگ و کبیره است. بیایید همانطور که انتظار داریم در وقت گرفتاری و یأس و ناامیدی معجزهای برایمان صورت گیرد، خود نیز معجزهگرِ زندگی دیگران باشیم و در وقت ناامیدیِ کسی، به او امید ببخشیم.
ذکر: ۲۰۰مرتبه «سُبحانَ اللّهِ الْعَظیمِ وَ بِحمدِهِ اَستغفرُ اللّه وَ أسألُهُ مِن فَضلِهِ»
التماس دعا ی خیر - الّلهم عجّل لِولیک الفرج
منبع: کانال اطلاع رسانی حاجیه خانم اکبری - روحشان در اعلی علییین با ائمه اطهار محشور باد.
